The Painted Bird
Првиот час од филмот ми беше ужасен. Имам впечаток дека филмот е сместен во некој постапокалиптичен Форест Гамп и филмот ми го скрши штуката која прелета за кратко. Но филмот доби на динамичност и ми стана поинтересен кога те трансформираше во партизански.
Приказот на нештата, очигледно, го гледаме од различни алги. Генерално сите се фокусирани на личниот пекол на детето, ама во дел од приказните тој беше пасивен набљудувач на страдањето на луѓето околу него. Имаше и лично страдање, секако, кое резултираше со фиксиран мртов поглед и насилство, а кулмираше со убиство. И тука имаше своевидна градација.
И не беа баш сите сцени невини и несвирепи, започнувајќи од палењето на зајчето па се до птицата. Повеќето, да, беа позадински ефекти и беа оставени на имагинацијата на гледачот.
Не е изоставена ни храната, супата од пилешко, чорбата од моркови и онаа овесната каша од која се добива запек! Тука имаат голем плус.
Татко му имал намера да го спаси од сигурен хорор, па дури и од смрт. Како го пронајде, претпоставувам по опис затоа што до тој момент речиси и не зборуваше и никој не знаеше како се вика. Друга идеја немам. Сѐ на сѐ, детето, имаше пар реплики. Немата глума говореше сѐ.
Имаше и македонски зборчиња т.е. зборови кои и ние ги користиме како: курво и свињо, секако во локатив, како поинаку би ги користеле!
Интересна инкорпорација на традиционализмот, суеверието, гротескоста, менталниот склоп, суровоста на човекот и доловувањето на сликата од војната.
Дури и ми разбудија стари спомени од приказни кои ми ги раскажуваше прабаба ми за втората светска војна.
Глумата ми се допадна, 10/10, но филмот и не баш.
5/10