- Член од
- 28 декември 2008
- Мислења
- 1.356
- Поени од реакции
- 184
- Возраст
- 36
Стварно girlll браво за тематаОтсекогаш сум се прашувала да ли сакаме или не плаши осаменоста.Некако доаѓам до заклучок дека сакам но тоа е поради чувството дека не сакаме да бидеме осамени.Баш како што кажа Сатори,егоистична потреба со која првенстевено се задолволуваме самите а потоа и останатите.
Инаку ex machina морам да те поправам дека безусловна љубов даваат само родителите никој друг.
е баш родителската љубов е најусловена од сите...кажи ми на пример со што те условува паартнерот да го сакаш или другарката или незнам кој и да е??? а мајкати мора макар и да глумиш дека ја сакаш...бидејки барем 18 години зависиш од незе свакаш?...така и обратно родителот е условен да дава љубов кон неговите деца односно да води грижа која е инспирирана од љубовта кон нив се со цел да егзистираат и да обезбедат светла иднина...а то а го прави родителот најсрекен

не за џабе рекле ако се сака се се може...тоа можеби е и некој вроден инстикт на луѓето...мајката кога го раѓа детето и го носат и го бакнува односно со тоа искажува љубов према него(да чувствуваш љубов а да не ја искажеш е исто како да знаеш да не кренеш рака...и ке си мислат дека не знаеш)
А ако не е вроден тогаш најверојатно се стекнува 99% зашто сите свакаме дека без љубов нема ништо...живот без љубов ти е како колата да ти стој дома без гориво и нерегистрирана (хаха ова мала шала од моментална инспирација :p ) ...
да не кажувам празни моабети и онака немам инспирација сеа многу многу...у главно мое мислење е да се сакате затоа што тоа носи многу благодети...и ке ви предложам накоја книгичка за љубовта што мене бар ми се допаѓа:
Уметноста на љубовта - Ерих Фром и Патот на љубовта(не ми текнува од кој беше) и во нив е опишана љубов во секоја насока...а ако сакате нешто повеќе за љубов меѓу двајца партнери од различен пол се разбира прочитај те ја 11 Минути и Крај реката педра седев и плачев од Пауло Коејљо