Прашај ја правта од Џон Фанте е од оние случајни откритија кои те тераат да експериментираш со вкусот по малце. Ја зедов онака чисто од кур-ташак (без препораки, истражувања тиреков-мирече) и испадна една од поомилените икад прочитани, заедно со Тунел од Сабато.
И мене овие две книги ми се меѓу најомилените. Да сум дете, книги во споменар што би ги напишал.
Тоа чувство кога ќе налеташ на книга, со која не брзаш да стигнеш до крај, да завршиш, туку уживаш во читање, некогаш не си свесен дека си престанал некоја минута со читање, не ни размислуваш нешто особено, само те пореметила малку книгата. Кога ќе завршиш ја превртуваш во раце и си велиш што беше ова?!
Можеби има "поквалитетени" книги, понадарени писатели, поголеми мајстори, но не успеале така да допрат до мене.
Прво такво искуство ми беше Странецот, некаде на 14-15 години (од тогаш ја немам пак читано), па Фанте некаде на 20 г., па во следните години Хамсун со Кругот се затвора, па Патување до крајот на ноќта на Селин и на крај Тунел.
Не знам каков впечаток би имал и дали толку би ми се допаднале ако сега земам да ги препрочитувам (иако некои сум ги читал по два пати, но не сакам многу да препрочитувам книги) или да сум ги читал во друг период од мојот живот.
Со нетрпение го очекувам Кундера да ми пристигне
