Being there (1979)
Кај на познат под насловот „Добре дојдовте господине Ченс“. Ченс е еден, да се изразам политички коректно, ментално предизвикан средовечен човек, кој целиот свој живот не ја напуштил куќата во која живеел. Единствен контакт со надворешниот свет му е телевизорот. По смртта на сопственикот на куќата под чија заштита бил, принуден е да се исели и да се соочи со реалноста. А таа е дури и полоша од него и затоа лесно успева да се искачи високо по општествените скалила.
Ова е една многу суптилна и успешна алегорија, за тоа како телевизијата влијае на развојот на луѓето и како наметнува мислење и систем на вредности. За тоа како луѓето претпочитаат да го видат и да го препознаат само она што сакаат или она што им одговара. За тоа како нештото кажано од човек што изгледа елегантно, сериозно и смирено, облечен во одело по мерка, има повеќе тежина од вистината. И за тоа како веќе никој нема храброст да викне „царот е гол“, односно тие што ја гледаат голотијата и го викаат тоа се потиснати и маргинализирани во општеството.
Речиси половина век како е филмов снимен, а е потполни свеж и актуелен. Денес можеби и повеќе од времето кога е снимен. Питер Селерс маестрален во улогата на Ченс, исто добра улога и на Мелвин Даглас.
Ме воодушевија сцените каде што имаше дијалог кој сосема нормално си течеше, иако двете страни зборуваа за комплетно различни работи.
Мала тривија, филмот е снимен по книга на Јежи Кошински. Според негова книга беше и „Painted bird“ што го имавме во клубов.
8/10
), 
