Железничка станица (1998)
Приказната за Дора, учителка во пензија која додатно заработува како пишувачка на писма за неписмените и малиот Жосе во потрага по својот татко, кој ќе ја загуби својата мајка во сообраќајна несреќа токму пред очите на Дора. Немајќи никој друг во огромниот Рио, иако од почеток премногу горд да признае, Жосе единствениот спас го гледа токму во Дора која го напиша и писмото упатено кон неговиот татко. Напишано, но неиспратено, бидејќи Дора со својата пријателка ги читаат сите писма и одлучуваат кој заслужува да му биде испратено писмото.
Токму затоа Дора не е лик што плени со топлина, туку една цинична и себична жена, која сепак по сплет на околности ќе биде принудена да му помогне на малиот Жосе. И во таа потрага по неговиот татко, таа всушност се пронаоѓа себе си, го пронаоѓа значењето на љубовта и емоциите.
Одлична изведба на двајцата главни актери, прекрасно раскажана приказна и фотографски доловена. Сепак, имаше некои ситуации каде настаните движеа во корист на приказната за гледачите, а не на ликовите. Никогаш не прашаа за децата на човекот што го бараа, односно за браќата на Жосе, ниту па некако реагираа кога ја видоа сликата од родителите на ѕидот. Нешто што е сосема логично да се направи, но би го намалило интензитетот на приказната.
7/10
Ќе ти пратам линк во порака.
