Прекрасна драма, на музичка подлога, онака која задира подлабински во животов, и што се човек треба да превземи понекогаш, за да успее на крајот.
Феноменална глума, која успешно поттикнува кај гледачот измешани емоции, и не само тоа, лично кај мене некои од нив беа онака оксиморонски поставени. Во еден момент учителот го сакав, во друг го подмразував, во еден момент го оправдував, а во друг речиси за истата работа го обвинував, и онака дури го гледаш несвесно си бранува филмот, си гази (иако претпоставуваш дека на крај позитивно ќе финишира). Има опфатено неколку сензитивни теми низ кои се преплетуваат секојдневни прашања на кои одговорот беше ито како добро претставен и сервиран. Оној момент кога некој ќе ти го дигне егото, па ќе почнува да те удира малку од малку славата во глава, па ја имаш онаа слизгавица и спуштање повторно на земја, онаму каде што припаѓаш, и се со една цел, да се извлече максимумот од тебе, за да не останеш на крајот задоволен со нешто натпросечно и млитаво.
Единствена замерка имам во однос на музиката. Со малку повеќе труд и ангажирање на неколку професионалци, ќе можеле да го подигнат ито како нивото во тој дел. Мислам на оној технички аспект, и додавање на поголема сложеност, и префинетост на звуците од тапанот, кои ќе го оправдаа она врвното џезерско и квалитетно дејствување на тапарчево. Вака ако го гледаме само звукот како звук е ок, и добар но ништо спектакуларен, како шо беше и далеку од спектакуларно солото на крајот нели
Но ова е најмал проблем, само го додавам како моја замерка за дошминкување на филмот во тој аспект.
Опасна добра драма, значи опасна и доста поучна