Пред една недела седнав да го гледам
The Boondock Saints (1999). Го гледав поради препорака на многу личности, од кои секој втор ми велеше Masterpiece, а другите минимум го етикетираа како филм кој е срамота да не си го гледал претходно.
Од премногу очекувања дури си купив два литри боза и две пакетчиња семки од сончоглед за да се спремам да уживам во филмов, не памтам кога последно сум земал да пијам боза за филм (повеќето филмови во последно станат ги гледам).
И добив ништо. Добив еден обичен просечен филм. Сега ќе ја кажам само единствената добра работа во филмот -
саундтракот.
Обично во последно од немање време да пишам рецензија подетална, пишам за филмови кои ме изнервирале и овој е дефинитивно еден од нив.
Почетокот на филмот води кон една друга насока, за потоа да сфатам дека се работи само за тоа дали е коректно и морално да се убиваат мафиозите во Бостон, во филмов прикажан како град во кој правниот систем е исти ко на дивиот запад.
Очекував интересен трилер поготово кога прочитав дека Вилем Дефо глуми во филмов, а од друга страна ја добив можеби најочајната глума на Дефо кој во филмов е полициски инспектор кој слуша класична музика и е
геј. Во филмов има и две експлицитни гејски сцени (апла гејски), а од трета страна филмов нема ни врска ни разврска. Џабе поминати 2 часа...
Ако некој го гледал нека пише што има добро во филмов, можеби јас сум го гледал ко не сум бил расположен.
Ама дека е ремек дело... така да не се лажиме. На вториот дел не одам.