Мораше да бидеме ние, тие што ќе ја прекинат серијата од 9 по ред на Јувентус. Целиов момент е како на филм. Штета што се ова се случува паралелно со некои историски настани, пандемија and all that, па не може фудбалскиот свет да се фокусира на цела оваа приказна, онолку колку што заслужува.
Јувентус освојува 9 титули по ред, пред да освојат 10 по ред, серијата им ја прекинува најголемиот ривал, трениран од нивна легенда, кој како тренер ја почна нивната серија на 9 титули по ред, со тим создаден од спортскиот директор, кој го градеше тимот што освојуваше 9 по ред.
Мирисаше дека сезонава е the one, уште откако Јуве го стави Пирло за тренер. Меѓутоа, требаше да се сработи сезоната до крај и тоа го направија и тренерот и играчите.
Бламот и потфрлањето во ЛШ нема да го спомнуваме сега, зошто ипак ова е време за славење. Негативностите од сезонава ќе ги оставиме за неколку недели, кога веќе ќе има повеќе информации какви се плановите на клубов за во иднина. Само ќе кажам дека, такви срамови во Европа се недозволиви од следната сезона.
На крај, пандемијата имаше и некој позитивен ефект, зошто да не ја срозеше финансиски целата фудбалска индустрија, веројатно Ериксен и Перишич ќе беа купени од некој зимава, зошто Интер дефинитивно беше подготвен да ги продаде. А реално они двајца ја докомплетираа стартната постава и заедно со останатите ја почнаа серијата од 11 победи по ред, што практично ја донесе титулата на тацна.
Мило ми е за играчите, особено за ликови како Лукаку, Ханданович, Ранокија, Дамбросио. Првиот, затоа што заслужи вакви две сезони, крунисани со титула, чисто за сите коментари што ги добиваше од неписмени фанови во ПЛ. А другите ради тоа што се имаат изначекано во Интер да кренат некаква титула, а се лојални професионалци, кои заслужуваат некаква награда за трудот што го вложуваат секоја недела. Мило ми е и за Ериксен што конечно освои некаква титула. Класа играч, што никогаш не го доби признанието што го заслужува. И за Санчез, што горе-доле си ја реинкарнираше кариерата во Интер, иако се гледа дека во друга брзина игра последниве години, за разлика од претходно.
Другите, помладите како Шкринијар, Бастони, Лаутаро, Барела, Хакими, Де Вриј, Сенси ова нека им биде отскочна даска, ментално а не од аспект на талент, за да имаат поголема самодоверба, мадиња и одлучност во иднина. Да ја поминат таа ментална блокада и да бидат свесни дека се добар тим, што може да освојува титули и да игра со секого. И како генерација, да го носат на грб клубот во следните неколку години до уште поуспешни сезони. Се надевам дека ќе останат сите на куп, зошто со само уште 3-4 квалитетни играчи на прави позиции, можат да влезат во кругот на клубови од кремот на клупскиот фудбал.
