Млатев глупи мУшки ко ништо. Сеедно дали се натегаа со професори, ме мањачеа, се препукуваа меѓу себе, си маваа шамари пошто едниов појќе го бивало у фудбал на сони, а другиот уше толку се инаети па ти иде да го згазиш од маање, шутираа улични мачиња, пробуваа да ме фаќаат, се тегнеа за спортските страници од весникот секој одмор или едноставно се курчеа.
Тепав сељачишта низ маало. Бев заштитник на локалните улични животни, кои ги прибирав кај мене во двор откако лично и персонално ќе се пресметав со мангупот. Ќе ги сопнував, несакајќи ќе ги гаѓав со топката, ќе ги бутав, ќе ги давев, ќе ги удирав со лакти и клоци, понекогаш толку очигледно што сите ќе ме загледаа, а ја фацата мртва ладна и озбилна, си тргам праменот и уште прашувам кој бил на ред.
Еднаш асално се степав за куќичка. Сакавме куќичка да градиме, и мене ми дојде некоја фикс идеја дека ја треба да сум шерифот, и зедов да наредувам, кој шо да праи. Пошто тупамаросите не ги биваше, Кики почна да се нервира, изградбата ќе доцни цели две недели, па почна еден батка да ме брка по тоа тревникот, двадесетак круга у вриштење, трчање и мавтање околу се`уште ненаправената куќичка, па едно кученце се убаци тука и морав да застанам да не би го срамнила со земја. Си го барав де, ок. Две - три клоци, толку беше.
Еден ден, откако другарчето со кое делев клупа, а кое до уши се беше заљубило во мене, заврши со пукнат нос. Инсистираше малиот премногу. :cigarce:
Во женска тепачка немам учествувано. (A)
Ок, еднаш. Се правев многу паметна, пробував да ги разделам и завршив со крвав нос. Глупачи.