Не се фаќам као слеп за стап за минливи или привремени работи. Да, баталувам такви нешта најчесто, понекогаш и од самиот старт. И уво ме боли дали некој мисли дека лесно се откажувам, па по тоа заклучува ред други ствари. Ако некој проценува човек по тоа дали се инаети дали е црно или бело, мене доволно ми кажува.
И како што има разлика меѓу тоа да си либерте тип, и тип без основно ниво на култура, има разлика и меѓу тоа да навалуваш, и да не се откажуваш. Не обрнував внимание на ова кај други луѓе, не па кај себе, све док еден ден не бев приморана. Не видов убајни, али бар знам дека нема да кренам раце од нешто што за мене вреди. Особено од луѓе не. :Z