Ако со ова "некои тука" алудираш на мене зарадк претходниот пост, си ја промашил поентата. Нема никаква врска дали и дедо му на Турам играл за Франција или Гвадалупе. Поентата ми е дека Европејците кои пребегале во Јужна и Северна Америка се комплетно асимилирани и се разликуваат од децата на имигрантите во Европските држави.
Пак ќе се вратам на Емболо. Он е роден во Камерун, и имаше право да настапува за Камерун. Африканциве не се лоша репрезентација ама он намерно ја бира Швајцарија зашто добро знае со која репрезентација може да направи поголем успех. Ваквите случаеви се мнооогу ретки во Јужна Америка и многу веројатно истите одбираат да играат за некоја Европска држава затоа што не добиле повик од својата или заради некои други лични причини - Диего Коста, Тиаго Мота, Жоржињо...
Како за компарација ќе го споменам Озил кој додека играше за Германија многу често изјавуваше негативни работи за тоа како он бил дете на имитќгранти во пораз и Германец кога ќе победеле додека се сликаше со Ердоган и јавно изразуваше љубов кон Турција но не и кон Германија.
Еве за пример ќе го земам и Меси. Него Шпанија проба да го ќари, ама за него постоеше само една репрезентација - Аргентина. Тоа е љубовта кон татковината за која зборев, кое го имаат децата на имигрантите во тие краишта а го немаат овие во Европа.
Па еве погледни ја нашата репрезентација. На Алиоски фамилијата сигурно со векови се во Македонија, тој душа би дал за Албанија иако е многу веројатно да никогаш и не бил таму се дур не станал професионален фудбалер. Зарем мислиш Алиоски ќе одбиеше повик од Албанија или Швајцарија за да игра за Македонија?
За пеење химна да не праиме муабет, тоа е јасно како ден и само го потврдува она што сакам да го кажам дека потеклото на играчите во Аргентина не може да се споредува со она на тие во Франција.
Па Бензема одбил повик од Макрон да гледаат заедно утакмица. Колку и да имаш проблеми со тренерот, државата е над се. Сигурен сум дека Карим повеќе уживал во успехот на Мароко отколку тој на Франција.