СП 2022 Катар - генерална дискусија

Од кој континент ќе биде победникот на СП 2022 во Катар?


  • Вкупно гласачи
    167
  • Гласањето е завршено на .
Член од
17 јануари 2019
Мислења
3.452
Поени од реакции
7.746
Финалево се одвиваше во скроз обратна насока од она што очекував, а тоа е пред се заради бледата игра на Франција. Скалони перфектно го имаше спремено мечот и буквално се што имаше замислено му се остваруваше. Го приметувам на неколку мечеви дека ин гејм менаџментот му е катастрофа, примија гол и се изгубија во свемирот и лесно можеа да изгубат на крај. Да беше 2-2 накај 70/75 минута ќе изгубеа 100000%, се распаѓаа како кула од карти во тие моменти. Не само кај Скалони, него и кај други млади тренери го приметувам тој пичкарски менталитет кога ќе заводат со 1 или 2 разлика, сместа мењаат напаѓач за дефанзивец и се бранат како умрени. Го извади Ди Марија и го стави Акуња, крило/напаѓач за бек, сакаше со дупли бекови да игра, бог да чува и да брани. Од друга страна Алварез невидлив цела утакмица овој упорно го држи во игра, наместо да го стави Лаутаро кој е доста пргав играч, знае да нагази на топка, да изнудува фаули, да троши време итн. Имаше огромна среќа Скалони што не направија фаул над Турам у 93та и што Мартинез у 123 минута со нинџа одбрана ги спаси од пораз. Чиста титула можеше да им избега ради очајно менаџиран меч од страна на тренерот.

Франција од друга страна ни бледа сенка од правата Франција, дали ради вирусот што ги зафати дел од играчите, дали ради нешто друго искрено не знам, али прелоши беа денес до 80та минута. Исто така не знам и зашо ги напраи измените у 40та, ако е ради вирусот тогаш ок, ама ако му пукнал филм од тактички аспект тогап скроз луд потег кој на крајот му се исплатеше до негде на Дешамп зашо со Турам и Муани почнаа поживо да играат и да прават проблеми на Аргентина. Тео беше дно денес, апсолутно неупотреблив во двата правци, Гризман скроз угушен, уствари цел тим беа ужас. И на крај пак можеа да тепаат, имаа шанси и во регуларен дел да ја свртат, а и во продолжението шансата на Муани во 123 минута.

Пратам фудбал 23/24 години, а СП ги памтам од 98ма па навака и може да кажам дека ова е најдоброто финале кое го имам гледано. 98ма едносмерна улица, 3-0 за Франција против Бразил кои имаа слично издание како Франција денес, 2002 Бразил лагано 2-0 против Германија, 2006 рак, 2010 рак, 2014 рак, 2018 ок 4-2 за Франција али очигледна беше разликата во квалитет. Ова денес беше епски меч, до 80та негде беше на прагот да биде слично на финалето од 98ма али Мбапе се погрижи тоа да не биде така. Од таа минута па се до крај еден куп шанси и измешани емоции, тоа е тоа што се бара од финале на едно СП.

Околу наградите све си е на место само што Гвардиол требаше да земе за млад играч, а не Енцо Фернандес али тоа е.

Меси запечати ГОАТ статус, дечкото буквално нема трофеј што го нема освоено, од ОИ, СП до 20 години па се до ЛШ, Копа Америка и СП како јаготка на шлагот. И тоа со стил освои СП, 7 гола, неколку асистенции, убедливо најдобар играч на цело СП, прав лидер. Многу ми е драго за него, доста скромен лик за така голема светска ѕвезда, заслужуваше ваква завршница на кариерата. Нека лапне сеа и ЛШ со ПСЖ за да им докаже на хејтерите дека може и вон Барселона да освојува ЛШ и нека иде у Америка да изигра уште 2 сезони и да си ужива у пензијата.

Лично за мене најмногу може да жалат Бразил на ова СП, имаа прејак тим, огромни амбиции и на крај изедоа ладен туш и све им се урна и отиде во провалија. Знам дека имаше и други јаки тимови што испаднаа порано, пред се Шпанија и Германија, ама Бразил беше апла меѓу најголемите фаворити и неочекувано, а јас би рекол и несреќно испаднаа од Хрватска.

Околу СП во Катар што би рекле старите како смо се надали добро смо се удали, не беше нешто wow првенството ама не беше и дно дна како што сакаа да го претстават некои пред почетокот на истото. Јасно е дека Катар е нефудбалска нација и дека не можеш тука да создадеш мундофорија како на пример во Аргентина, Бразил или европскиве земји, али барем им беше све добро организирано и под конец, а искрено и мерак ми е што бевме лишени од ЛГБТ и слични пропаганди што се редовен декор на вакви големи настани.
Одличен синопсис и едно своевидно опширно толкување пропратено со сериозна доза на основно фудбалско непознавање и невиден осврт на сите тактички одлуки кои го диктираа текот на играта.

Оваа вонвременска днопертиза ќе биде запишана во аналите на Кајгана, заборавена засекогаш и ќе остане целосно непрочитана од 99,9 посто членови на формуот освен Џонтра кој нема да разбере точно 92% од искорисрениот вокабулар во истата.
 

Riken

the power of imagination makes us infinite
Член од
9 декември 2008
Мислења
12.913
Поени од реакции
30.889
Татко му на МекАлистер има играно со Марадона за Аргентина. Така да, од овие набројани, бајаги е Аргентинец.
И татко му на Турам играше за Франција и освои светско со Зидан ама пак за некои тука ќе биде само мигрант.
 
Член од
29 јануари 2015
Мислења
7.278
Поени од реакции
20.260
Во тимот на првенството мислам дека мора да има место за малиов Алварез. Прејак фудбалер за возраста.
Пресинг машина, знае навремено кога да додаде, знае гол да даде, целосно подреден на тимот.
Меси гарантирам дека ужива играјќи со него. Тој и Енцо се иднината на репстацијата и причина да се гледа Аргентина во иднина.

Оyнахи дечково од Анже, фантастично првенство исто така. Не му бега Премиер Лига, некој Лестер-Местер. Во тимот од Џон Крос погоре, лесно може да влезе на местото од Чуамени.

Стоунс не беше лош, но има и подобри опции да играат покрај Јошко.

Генерално, овој Мундијал во рамки на очекувањата. Барем моите. На моменти имаше квалитетен фудбал. Само на моменти. Инаку, квалитетот не беше завиден. Возбуда, да. Драма, да. Пресврти, да. Супер за нас неутралците од тој аспект.

Околу тоа дека е најдоброто финале некогаш одиграно, не би се согласил. И тоа ќе ги тргнам настрана другите фактори, ќе се фокусирам само на тоа дека во ова финале до 80-та минута се појави само еден тим. Случајниот пенал и брилијантноста на Мбапе креираа впечаток дека којзнае како се играло. Да го види некој само резултатот...

Како и да е, одлично е тоа што конечно можеби сега ќе прекинат досадните GOAT дебати (претерано ми е драго дека во животов не сум бил емоционално инволвиран во нив), одлично е тоа што Аргентинците ќе се прерадуваат за освоениот трофеј и одлично е тоа што конечно се враќа клупскиот фудбал. Повеќе би уживал во бедата на Челзи, одошто на катарско првенство и опскурен фудбал.

Честитки до фановите на Аргентина (можат да навиваат за Аргентина, иако нели, не се Аргентинци, со оглед на тоа дека навивањето е субјективна категорија и посебна емоција и нема потреба да им се префрла на луѓето на таа тема), честитки и до мојот брат Џонтра Аимар и Меси фанс.
 
Член од
11 октомври 2010
Мислења
6.960
Поени од реакции
23.833
И татко му на Турам играше за Франција и освои светско со Зидан ама пак за некои тука ќе биде само мигрант.
Ако со ова "некои тука" алудираш на мене зарадк претходниот пост, си ја промашил поентата. Нема никаква врска дали и дедо му на Турам играл за Франција или Гвадалупе. Поентата ми е дека Европејците кои пребегале во Јужна и Северна Америка се комплетно асимилирани и се разликуваат од децата на имигрантите во Европските држави.
Пак ќе се вратам на Емболо. Он е роден во Камерун, и имаше право да настапува за Камерун. Африканциве не се лоша репрезентација ама он намерно ја бира Швајцарија зашто добро знае со која репрезентација може да направи поголем успех. Ваквите случаеви се мнооогу ретки во Јужна Америка и многу веројатно истите одбираат да играат за некоја Европска држава затоа што не добиле повик од својата или заради некои други лични причини - Диего Коста, Тиаго Мота, Жоржињо...
Како за компарација ќе го споменам Озил кој додека играше за Германија многу често изјавуваше негативни работи за тоа како он бил дете на имитќгранти во пораз и Германец кога ќе победеле додека се сликаше со Ердоган и јавно изразуваше љубов кон Турција но не и кон Германија.
Еве за пример ќе го земам и Меси. Него Шпанија проба да го ќари, ама за него постоеше само една репрезентација - Аргентина. Тоа е љубовта кон татковината за која зборев, кое го имаат децата на имигрантите во тие краишта а го немаат овие во Европа.
Па еве погледни ја нашата репрезентација. На Алиоски фамилијата сигурно со векови се во Македонија, тој душа би дал за Албанија иако е многу веројатно да никогаш и не бил таму се дур не станал професионален фудбалер. Зарем мислиш Алиоски ќе одбиеше повик од Албанија или Швајцарија за да игра за Македонија?
За пеење химна да не праиме муабет, тоа е јасно како ден и само го потврдува она што сакам да го кажам дека потеклото на играчите во Аргентина не може да се споредува со она на тие во Франција.
Па Бензема одбил повик од Макрон да гледаат заедно утакмица. Колку и да имаш проблеми со тренерот, државата е над се. Сигурен сум дека Карим повеќе уживал во успехот на Мароко отколку тој на Франција.
 
Последно уредено:

Riken

the power of imagination makes us infinite
Член од
9 декември 2008
Мислења
12.913
Поени од реакции
30.889
Ако со ова "некои тука" алудираш на мене зарадк претходниот пост, си ја промашил поентата. Нема никаква врска дали и дедо му на Турам играл за Франција или Гвадалупе. Поентата ми е дека Европејците кои пребегале во Јужна и Северна Америка се комплетно асимилирани и се разликуваат од децата на имигрантите во Европските држави.
Пак ќе се вратам на Емболо. Он е роден во Камерун, и имаше право да настапува за Камерун. Африканциве не се лоша репрезентација ама он намерно ја бира Швајцарија зашто добро знае со која репрезентација може да направи поголем успех. Ваквите случаеви се мнооогу ретки во Јужна Америка и многу веројатно истите одбираат да играат за некоја Европска држава затоа што не добиле повик од својата или заради некои други лични причини - Диего Коста, Тиаго Мота, Жоржињо...
Како за компарација ќе го споменам Озил кој додека играше за Германија многу често изјавуваше негативни работи за тоа како он бил дете на имитќгранти во пораз и Германец кога ќе победеле додека се сликаше со Ердоган и јавно изразуваше љубов кон Турција но не и кон Германија.
Еве за пример ќе го земам и Меси. Него Шпанија проба да го ќари, ама за него постоеше само една репрезентација - Аргентина. Тоа е љубовта кон татковината за која зборев, кое го имаат децата на имигрантите во тие краишта а го немаат овие во Европа.
Па еве погледни ја нашата репрезентација. На Алиоски фамилијата сигурно со векови се во Македонија, тој душа би дал за Албанија иако е многу веројатно да никогаш и не бил таму се дур не станал професионален фудбалер. Зарем мислиш Алиоски ќе одбиеше повик од Албанија или Швајцарија за да игра за Македонија?
За пеење химна да не праиме муабет, тоа е јасно како ден и само го потврдува она што сакам да го кажам дека потеклото на играчите во Аргентина не може да се споредува со она на тие во Франција.
Па Бензема одбил повик од Макрон да гледаат заедно утакмица. Колку и да имаш проблеми со тренерот, државата е над се. Сигурен сум дека Карим повеќе уживал во успехот на Мароко отколку тој на Франција.
Не алудирам на тебе, туку на фактот дека во Франција не играле французи и направив паралела дека и во Аргентина не играат "аргентинци" туку дека во тим играат и играчи кои имаат други корени и разликата меѓу нив е само бојата на кожата, и често се слуша и пишува тоа за Франција.
И во Германија ги имаш Озил, Кедира, Горетзка ама за нив не пишуваат вештачка репрезентација. Колку сите овие се чисти толку се и Французите.
 
Z

zmej gorjanin

Гостин
Ако со ова "некои тука" алудираш на мене зарадк претходниот пост, си ја промашил поентата. Нема никаква врска дали и дедо му на Турам играл за Франција или Гвадалупе. Поентата ми е дека Европејците кои пребегале во Јужна и Северна Америка се комплетно асимилирани и се разликуваат од децата на имигрантите во Европските држави.
Пак ќе се вратам на Емболо. Он е роден во Камерун, и имаше право да настапува за Камерун. Африканциве не се лоша репрезентација ама он намерно ја бира Швајцарија зашто добро знае со која репрезентација може да направи поголем успех. Ваквите случаеви се мнооогу ретки во Јужна Америка и многу веројатно истите одбираат да играат за некоја Европска држава затоа што не добиле повик од својата или заради некои други лични причини - Диего Коста, Тиаго Мота, Жоржињо...
Како за компарација ќе го споменам Озил кој додека играше за Германија многу често изјавуваше негативни работи за тоа како он бил дете на имитќгранти во пораз и Германец кога ќе победеле додека се сликаше со Ердоган и јавно изразуваше љубов кон Турција но не и кон Германија.
Еве за пример ќе го земам и Меси. Него Шпанија проба да го ќари, ама за него постоеше само една репрезентација - Аргентина. Тоа е љубовта кон татковината за која зборев, кое го имаат децата на имигрантите во тие краишта а го немаат овие во Европа.
Па еве погледни ја нашата репрезентација. На Алиоски фамилијата сигурно со векови се во Македонија, тој душа би дал за Албанија иако е многу веројатно да никогаш и не бил таму се дур не станал професионален фудбалер. Зарем мислиш Алиоски ќе одбиеше повик од Албанија или Швајцарија за да игра за Македонија?
За пеење химна да не праиме муабет, тоа е јасно како ден и само го потврдува она што сакам да го кажам дека потеклото на играчите во Аргентина не може да се споредува со она на тие во Франција.
Па Бензема одбил повик од Макрон да гледаат заедно утакмица. Колку и да имаш проблеми со тренерот, државата е над се. Сигурен сум дека Карим повеќе уживал во успехот на Мароко отколку тој на Франција.
Бензема беше избркан од репрезентација поради скандалите со Валбуена, но имаше и јавен наратив против него кога во Франција имаше зачестени терористички напади, дека е муслиман. Инаку зошто за Мароко би навијал кога е Алжирец?
Автоматски споено мислење:

Mbape to Madrid imminent. :) Ќе му се помоча на цело легаси на хобитот.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom