Кога флертувате со оптимизмот-ВНИМАВАЈТЕ.Оптимизмот е едно дволично копиле кое секогаш има тенденција да ве ебе во газ на долги патеки.
Секогаш се трудам да ја сфатам поентата на тој нееволуиран ембрионален оптимизам,кој и покрај фактот дека секој ден умираат еден куп оптимисти,секој ден оптимист губи работа,на оптимистка детето и умира во утроба,на млад оптимист ногата му се крши на четири места и неможе веќе да игра фудбал и ќе мора да учи,останал недопрен и суштински еднакво влијателен.
Оптимизмот низ целата постбушава ера на човекот е beacon,камен темелник на кој човекот ја гради својата општествено-духовна иднина.Од него потекнува желбата,амбицијата,љубовта...од него потекнуваат сите оние пориви и емоции кои не е сигурно дека ќе дадат посакуван ефект.ОД него потекнува дури и фантазирањето кај децата,како можеби прва манифестација на оптимизмот,кога тие сонуваат замоци,пространи полјанки,бели коњи,и се надеваат дека еден ден тие ќе живаат на такво чудесно место.
Со првата брунка полна гној на лицето на младичот,тие соништа се веќе минато,па дури и смешни.Сега тој сонува дека ќе биде ценет,почитуван,дека ќе го примети девојчето на кое му го има одамна фрлено меракот,дека ќе го засака како тој што ја сака неа,дека засекогаш ќе бидат заедно,среќни и сите срања од тој тип.ЗА малкумина тоа се остварува,и можеме да им честитаме на правоусмерениот оптимизам.Ама бројката на оние на кои желбите за добивање на саканата и станување шизик не им се остваруваат и тоа пичкуматерински брутално е далеку,далеку поголема.Во најблага мера,тие поминуваат незабележано од околината,девојката не се ни осмелуваат да ја прашаат и со тоа им се кршат сите соништа,ама имаат уште нафта за да продолжат да бидат оптимисти.Вториот можен исход е дека крајно нема да успее во околината и ќе биде иссмеан,по што ќе се повлече,а девојката ќе ја праша,таа благо ќе го одбие,и тој,скршен,ќе се повлече целосно.Кај овие случаи,периодот не регенерирање оптимизам е прилично долг,но сепак не е траен.По некое време тие пак храбро се појавуваат на сцена,спремни да направат одново будала од себе.Третите,и нејекстремните случаи се оние кои не само што нема да успеат во околината,туку ќе бидат и редовна мета на оние кои успеале,и тоа на физички(шамари,фиски,клоци,соблекување пантолони кога субјектот не носи рамки)и психички план(споменување на интимните органи на мајката/сестрата на субјектот во корелација со пенисоидниот орган на агресорот,невкусни шеги со цел хиперболизирање на субјектовите уши,нос,заби,веѓи,пеги,бенки,најчесто поврзувајќи го субјектот со некои карактери кои ги среќаваме на телевизија и кои имаат за цел да не засмејуваат),и како шлаг на сето тоа,после храбриот обид на субјектот да и пристапи на девојката,да добие од нејзина страна силно смеење на глас,или,пу пу скраја да е,израз на гнасење и заминување од видик на субјектот.
Дечките од третиот тип се ебтен наебани копилиња.Мртовци кои цел живот ќе живеат со тие трауми.Понатаму или ќе фатат ќе утепаат едно дваесет колеги на факултет,па ќе си свирнат куршум у грло,или ќе станат готици,ќе се нашминкаат,секој втор збор ќе им биде смрт/болка/амбис/агонија/тага.Оптимизам е многу тешко пак да добијат во било која етапа од животот,освен,можеби на стари години,кога ќе добијат желба да одат на скијање,кајшто ќе си го скршат вратот и ќе умрат мизерно.
Еве да ја земеме првата ситуација во која типот не се ни потруди поштено да биде изруган.Тој сеуште е оптимист.Знае дека е грд како кур,дека е мутав како тој послабиот во Стенли и Олио(Ете,толку е мутав,не му текнува ни како се викаше тој послабиот во Стенли и Олио),и дека нема шанси да успее во светот ако не направи нешто кое само по себе ќе го истакне.Затоа,тој учи.Учи многу.Тој се надева,дека така ќе заврши факс брзо,ќе најде закон работа,ќе има многу пари и ќе фати некоја сиромашна,ама цицлеста Молдавка која штотуку избегала од рацете на нејзиниот СексЛорд Шаќип.
И биднува така.Завршува средна,завршува факс.Потоа оди стажира 4 месеци во една фирма,и таман да му дадат плата-го отпуштаат.Ист рецепт и во втора фирма,и во трета.Веднаш штом ќе му помине периодот на стажирање,типовиве го бркаат од работа.На крај ја тужи последната фирма која му го направила тоа.Фирмата најмува некој адвокат-ајкула,а субјектот некојси Спасе,кој прима клиенти во една продавница за леб.Во судскиот случај,субјектот губи,мора да го плати Спасе,да ги плати судските трошоци,за што,нормално,нема пари,па на крај му ја земаат куќата и фиќото.Скршен,5 години живее кај тетка му.Еден ден,на негови 30+ години,ја гледата жената која како младо грдо дете ја сакал со некој тип плус две деца,типов насмеан,она насмеана,децата насмеани,кучето насмеано.Брзо субјектот се затскрива под некое дрво,оти срамота е љубовта на неговиот живот да го види ваков.Тој е оптимист.Се надева дека,еден ден,сепак ќе најде работа,и ќе стане богат,и ќе му ја земе љубовта на неговиот живот на тоа шимпанзото кое сигурно ја ебе љубовта на неговиот живот брутално секоја вечер и и прави деца.Гарант и му го пуши.И ја тера да голта.Ц Ц Ц.
Субјектот не успева д анајде работа.Четириесет годишен неоженет,проќелавен,станува голем верник.Животот му го посветува на Бога,цврсто верувајќи дека ако Бог не го наградил во земскиот живот,сигурно големи благодети ќе го следат во тој после овој.Така цели дваесет години,по смртта на тетка му и чичко му,сам во станот,секој ден пред икона.Секој ден за Бога.Надвор само за Леб.Во ве-це само за Мочање и Серење....а ако има кондиција и за сениорско дркање,по кое се надева дека Бог не го видел.
Еден ден на негови 60+ години,доаѓа млада дама во станот и му кажува дека станот му е одземен и мора да се иссели поради тоа што се вратиле неговите братучеди од странство и планираат да го продадат.
Субјектот си ја зема иконата од Свети *НекојаБудала*,оди под мостот и таму продолжува да живее за Бога.Секое утро прави екскурзија до најблискиот контејнер да најде храна.Првен пребира и јаде само нешто кое се квалификува како храна,а потоа почнува да јаде се што неговите заби можат да скршат.
Тој знае,знае дека следува нешто прекрасно.Знае дека ова е само почеток.Тој е оптимист и ги чека добрите времиња.Тој е среќен кога бесниот загар почна да го напаѓа и на крај го растргна на парчиња.Тој беше масакриран како оптимист чекајќи го убавото Утре.
Сите ние сме субјектот.Можеби пишував од машка перспектива,со машки лик и можеби прмногу ја користев мојата умрена смисла за хумор и хиперболизирање....ама,упорно стојам зад тоа дека многу многу малку успеваат својот оптимизам да го донесат до оптимален заклучок.Сите ние кои остануваме зад нив,сме само идиоти полни лажна надеж.Затоа,мразете.Јадете,пијте,тепајте,ебете,зем ајте,бидете магаломани,егоисти,ексентрици,агресивни....само така можете да и пркосите на гнасната умереност,на зависноста од надворењшни елементи....на нежниот пасивен оптимизам,чиј резултат е секогаш пред нас....освен тогаш,кога нешто не крвари поради нас,и наеднаш стане реалност.
