Прозни искри

[La Española]

Се се смени...И знаев дека ќе се смени... Знаев од оној момент кога со солзи во очите влегов во автомобилот, и тивко плачев додека го напуштав мојот град... Знаев дека ќе му се враќам- но знаев и дека ништо нема да биде како порано...
Еве ме сега... четири месеци подоцна... се е сменето...
Седам во туѓ град, одам во туѓ факултет, толку нови личности таму, а ниедна сродна меѓу нив, толку насмевки, а сепак студенило...
Се сокривам во мојот стан, со книгата в раце, со некој сон за да ми ја врати силата во меѓувреме или едно кафе, што патем сама си го пијам и правам... И се така, секој ден тоа...
Понекогаш тешко ми е, сакам да зборнам со некого- сфаќам дека нема со кого, сама сум, а оние што ми беа блиски се далеку, сите заминаа по свои правци, сите со својот живот... Понекогаш и среќна сум, сакам да ја споделам среќата со некого... Влегувам во дневната и ги гледам цимерките размуабетени и насмеани кажуваат впечатоци, настани, си патуваат низ задничкото минато- јас сум толку далечна од нив...
Ме гуши собава, креветот, книгите... Станувам, сакам надвор... Врати се девојко, со кого ќе одиш? Немаш никој... Се враќам во креветот, солза ми се раѓа во окото... Зарем да не можам да шетам, да се смеам со некого, да гледам луѓе низ кафичи после сите завршени обврски... И одиме повторно со истата монотонија и секојдневен механизам...
Петок... Си одиш дома, радосна си... Но.. Сфаќаш дека и таму веќе не е исто... И таму си заробена дома- осамена... Единствено што е различно е топлината на твојот дом и смирнеоста на твојата соба која видела толку твои солзи...
Се се смени мила... Ти се смени животот... Сега си најосамена... Сега си само ти, осаменоста и љубовта во тебе, љубовта кон некого, што ти ја топли душата во цела таа празнина...

 

[Raziel]

ЗАМРЗНАТИ

ДРАГИ ГЛЕДАЧИ,ПОДГОТВЕТЕ СЕ ЗА НОВАТА СЕЗОНА НА ЗАМРЗНАТИ!!!
РЕАЛИТИ ШОУТО КОЕ ГИ НАДМИНА СИТЕ ДРУГИ ВО ГЛЕДАНОСТ.ШОУТО КОЕ ОТКРИ НОВИ НАЧИНИ ЗА ЗАБАВА,КОЕ ГИ НАТЕРА ЛУЃЕТО ПРИКОВАНИ ДА СЕДАТ НА СВОИТЕ КОМФОРНИ ФОТЕЛЈИ,КРЕВЕТИ,СОФИ...
ШОУТО КОЕ ШОКИРАШЕ,СМЕЕШЕ,ГИ ТЕРАШЕ ЛУЃЕТО ДА ПЛАЧАТ,ИГРААТ,СЕ СМЕАТ....ШОУТО КОЕ СИТЕ ГО САКАТЕ...

ЗАМРЗНАТИ

И ШТО Е НАЈБИТНО ЗА НАС МАКЕДОНЦИТЕ,ШОУТО КОЕ СЕ ОДВИВАШЕ ВО МАКЕДОНИЈА И СИТЕ ИНВОЛВИРАНИ БЕА МАКЕДОНЦИ.ШОУТО ПОРАДИ КОЕ СМЕ ГОРДИ ОТИ СМЕ МАКЕДОНЦИ И ПОРАДИ КОЕ СИТЕ НЕ ЗНААТ ПОВЕЌЕ И ОД ВРЕМЕТО КОГА УМРЕ АГЕНТОТ НА ЦИА И ПРЕТСЕДАТЕЛ НА МАКЕДОНИЈА БОРЧЕ ЌУТИТРАЈКОВСКИ И ДЕТЕТО КОЕ ТУАРЕГ ЗНАЧИ,ТОШЕ ПРОЕСКИ.

-ВО МИНАТАТА СЕЗОНА НА ЗАМРЗНАТИ ВИДОВТЕ ВО ЖИВО КАКО ЛУЃЕТО ВО МАКЕДОНИЈА СЕ БОРАТ ПРОТИВ СТУДЕНАТА ЗИМА....И НЕ УСПЕВААТ

ВИДОВТЕ КАКО ЦИГАН МРЗНЕ ДО СМРТ НА СКАЛИТЕ ВО СКОПСКИ ПАРК.ВИДОВТЕ КАКО КАКО НЕКОЛКУ БЕЗДОМНИЦИ ОД РАЗЛИЧНИ ГРАДОВИ ПРЕМРЗНУВААТ ДО СМРТ ПО УЛИЦИТЕ.ВИДОВТЕ КАКО ЕДНА КУРВА БЕШЕ ИСТЕПАНА ОД СВОЈОТ МАКРО И ФРЛЕНА ГОЛА НА СНЕГОТ....ПО ШТО СЕ РАЗБИРА,ПРЕМРЗНА И УМРЕ.....СЕ ТОА ВО НАЈСОВРЕМЕНА 3Д ТЕХНОЛОГИЈА И ПРОДУКЦИЈА ОД НАЈВИСОК СТАНДАРД.

ОВАА СЕЗОНА СМЕ ПОДГОТВЕНИ ДА ГО ДОВЕДЕМЕ ШОУТО ДО СЛЕДНОТОНИВО.
ОВАА СЕЗОНА НЕМА САМО ДА СНИМАМЕ ВОЗРАСНИ ЛУЃЕ КАКО ПРЕМРЗНУВААТ,ТУКУ И ДЕЦА И БЕБИЊА.
МНОГУ ПИТАЧКИ СЕДАТ НА СТУДОВ ПО УЛИЦИ ЗАЕДНО СО СВОИТЕ МАЛИ ДЕЦА ОБИДУВАЈЌИ СЕ ТАКА ДА ПРИВЛЕЧАТ ВНИМАНИЕ И ПО НЕКОЈА ПАРА.НАШИТЕ ЕКИПИ ЌЕ БИДАТ ТАМУ ЗА ВО СЛУЧАЈ ТИЕ ЖЕНИ И НИВНИТЕ БЕБИЊА ПОЧНАТ ДА ЗАМРЗНУВААТ.ИОНАКА СЕ СЛАБО ОБЛЕЧЕНИ,ПА МОЖЕТЕ ДА ОЧЕКУВАТЕ МНОГУ ЗАБАВА.
А АКО ТОА НЕ ВИ Е ДОВОЛНО,ИМАМЕ УШТЕ ИЗНЕНАДУВАЊА!!!
ТУТУНОТ ВО ПРИЛЕП,ЈАБОЛКАТА ВО РЕСЕН,ОРИЗОТ ВО КОЧАНИ СЛАБО СЕ ПРОДАДОА,ШТО ЗНАЧИ ДЕКА ЌЕ ИМАМЕ ИЗВОНРЕДНИ ФАМИЛИЈАРНИ СМРЗНУВАЊА И ТОА ВО НИВНИТЕ ДОМОВИ!!!НЕВЕРОЈАТНО,НО ВИСТИНИТО.НАШИТЕ ЕКИПИ СЕ НА ШТРЕК НИЗ ЦЕЛА ИСТОЧНА МАКЕДОНИЈА,ЗА ДА ГО ДОЛОВАТ НЕВЕРОЈАТНО ДРАМАТИЧНОТО ФАМИЛИЈАРНО МРЗНЕЊЕ НА КОЕ НАВИСТИНА НИКОЈ НЕМОЖЕ ДА ОСТАНЕ РАМНОДУШЕН.
А АКО И ТОА НЕ ВИ Е ДОВОЛНО,АЛЧНИ МОИ,ИМА УШТЕ!!!
ИМА ЛИЗГАЊЕ НА ЗЕМЈИШТЕТО НИЗ ЦЕНТРАЛНА И ЈУГОЗАПАДНА МАКЕДОНИЈА,МНОГУ КУЌИ СЕ РУИНИРАНИ И ЛУЃЕ НЕМОЖАТ ДА СЕ ЗАТОПЛАТ.И ТАМУ ИМА ЕКИПИ СО ПО ТРИ КАМЕРИ ВО ПРОСЕК ЗА ДА СЕ ДОЛОВИ СЕКОЈ АГОЛ НА ЧОВЕКОВОТО ПРЕМРЗНУВАЊЕ.

И ЗА КРАЈ....НАЈДОБРОТО НЕШТО ДОСЕГА ВО НОВАТА СЕЗОНА НА ЗАМРЗНАТИ...НА ОВА ЛАДНО ВРЕМЕ И УЖАСНИ ТЕМПЕРАТУРИ....НИЕ....СО ЕКИПА ОД 26 КАМЕРИ ЌЕ ПРИСУСТВУВАМЕ НА НАЈГОЛЕМАТА ЦЕРЕМОНИЈА НА ЗАМРЗНУВАЊЕЕЕЕЕЕ....

ФРЛАЊЕТО НА КРСТОТ

ДА ДА,МИЛИ МОИ.САДИСТИЧКИТЕ ПОПОВИ СТРАЈК АГЕН.МНОГУ МЛАДИ,НЕИНТЕЛЕГЕНТНИ ЛУЃЕ ЌЕ ВЛЕЗАТ ВО СТУДЕНО-ГОМНЕНИОТ ВАРДАР ДА СЕ СООЧАТ СО СТУДОТ И ДА ЗАМРЗНАТ.ОВА МОЖЕ ДА БИДЕ НАЈМАСОВНОТО ЗАМРЗНУВАЊЕ ДОСЕГА И КРЕМ НА ТЕЛЕВИЗИСКАТА ИСТОРИЈА ПО ШТО МАКЕДОНИЈА МОЖЕ ДА ВЛЕЗЕ ВО ЕУ САМО ЗАРАДИ ФАКТОТ ДЕКА ИМА ТОЛКУ КУЛ ШОУ.

ЗАТОА,НЕ ПРОПУШТАЈТЕ!!!
ОВАА ЗИМА!!!
СТУДЕНА СМРТ ВО ЖИВО!!!
САМО ЗА ВАС!!!

ЗАМРЗНАТИ

Потпомогнато од ЕСМ/EVN
​

 

[Mind In Motion]

Излегов со него.Онаму каде што со неа немав обичај да излагам, за да бидеме сами, за слободно таа да се исплаче и низ последните солзи да ми каже дека ме сака.Онаму каде што сите мислеа дека е забавата. Внатре беа сите оние градски фаци, фраери и упорни до гроб дека ќе го најдат синонимот за девојката што ги напушти минатата вечер, која им глумеше посесивност во згужваниот кревет. Неколку чашки ја загреаа атмосферата на телото и душата. Се опивме. Ми остави неколку банкноти во џебот и со последното такси ги испрати моите пијани очи далеку од местото на карневалот.Браво за мојот најголем непријател. Браво за големото ЈАС... Н.Д 06.01.2008 04:56

 

[Сатори]

~*~

Погледна кон земјата, беше испукана, исушена ... мртва.Си седна како да е нејзина, ја наведна главата на нозете и почна да липа.Да се извади црнилото под очите, да се направат црни линии по лицето и да умре заедно со ливчињата во доцна есен.
Навистина трагично е да се умре на млади години, или не, ниту тој не знаеше кога ја сретна.
А ќе беше подобро да не ја сретнеше, да си заминеше кога ја забележа, но што е тоа што ги уништува сите клетки во мозокот кога се трудиш да преживееш бура ... никој не знае.
Кој животен пат треба да се избере кога сите се трудат да те присвојат, да те стват во нивната скапа колекционирска збирка на млади и шарманти, подобра е земјата, таа не бара присвојност, таа не бара ниту потпис, ниту дозвола.
Ги стави рацете на земјата, ја гушна ... им се врати на своите соништа полни мртвило.

 

[Mind In Motion]

Lingering in whatever

Се будам во истиот кревет, оној во кој вчера се обидував да се почуствувам дека тонам или телепортирам во мојата Градина на Сурреалноста. Целиот фригиден, ни грам интерес за нештата и новиот ден. Ништо нема за денеска во менито на овој аморефен ум, само поинтензивна индиферентност од кога и да било. Се обидувам да станам од креветот или наречете го Бајконур. Нема доволно сила да ме направи среќен што не се будам во туѓ кревет од гласот на вајана рандом девојка, цитирам "Бебенце, сакаш кафе да ти сварам?" Преку такво ми е од кафиња и бебиња и лигавење, не се фалам само троа се жалам, но осеќам нешто ме држи прикрепен за креветот. Ко гром од ведро небо, ја гледам Мрзата, гола ко од мајка родена во мојот кревет. Прво нешто што помислувам е да ја испцујам. Курво,кој кур...ех ја снема за миг, гласно извикав. Скокнав од креветот како да имаше змија под ќебето. Индиферентноста уште ме преовладува. Секое утро иста рутина, во огледалото гледам фаца и таа гледа во мене, со подочњаци како лубеници. Еј па тоа сум јас,помислив и неможев да згрешам.Но ете ти проблем, се гледаме со типот од што се рефлектира во суптилната површина од сребро, пробувам да го прашам кој ќе биде неговиот прогрес за денеска. Ни го сакам, ни го мразам, што би рекле овие енглезиве In Between. Мртва тишина, фригидни погледи разменуваме со Типот, само шуштењето на чешмата на шутракот под мене, му дава мешаница на тоа мртвило. Бришан простор, ништо на повидок, бела ќелија но не за криминалци..... Во интерес на драгоценотот мое и твое време ќе застанам на оваа точка. Н.Д 04.01.2008

 

[mirkec]

Те гледам од другата страна на реката. Седиш под тоа дрво, но не си сама. Те гледам во сиот твој сјај. Возбудена си, се смееш, среќна си.
Го гледам мостот, што би ме однел кај тебе и се прашувам - Дали да тргнам по него? Дали ќе ја видам истата слика, кога ќе прејдам преку него? Дали ќе се смени изразот на Твоето лице кога ќе ме здогледаш? Што ќе помислиш? - Безброј прашања ми поминуваат низ главата, но сепак го правам првиот чекор преку мостот. Почнувам да треперам. Мостот е така слаб и јажињата ми изгледаат толку кинливи. Погледнав надолу - амбис. Ме фаќа паника и страв и помислувам да се вратам назад. Но, не, не се враќам па што сака нека биде. Знам дека сум далеку од моментот кога за прв пат те видов и дека немам веќе каде да се вратам. Единствен спас ми е да прејдам преку тој мост. Продолжувам со надеж дека ќе стигнам на другиот крај на реката.
Со секоја твоја насмевка и збор упатени нему, мостот се ниша и крцка. Ги стегам јажињата поцврсто и продолжувам.
Толку мала река, а толку многу време е потребно да се прејде мостот. Нема потреба веќе ни да те погледнам, осеќам по реакциите на мостот. Едвај се додржувам да не паднам. Неможам веќе да го слушнам твојот глас од крцкањето на јажињата.
Не, неможам. Застанав и погледнувам во Твојата насока. Сеуште си истата - прекрасна. Не сакам да ја уништам твојата среќа. Не сакам и ти да го поминуваш овој мост, со сите негови стравови и страдања.
Го вадам ножето, со кое ја напишав последната љубовна порака на дрвото од мојата страна на реката, пред да тргнам на ова мое патување и почнувам да го сечам јажето кое го држи мостот. Веќе сум при крај, а во мене одненадеж почнува нешто да гори.
Пак погледнувам кон тебе и што ќе видам - сама си, трчаш накај мостот и ми подаваш рака.
Не знам дали ги слушна моите последни зборови од длабочината на амбисот, но некогаш и негде, некој ќе ти ги каже, а тие беа ТЕ САКАМ НАЈВЕЌЕ НА СВЕТОТ. :back:

 

[Crazy in Love]

Девојката покрај океанот....

Стоеше на брегот и го чувстуваше мирисот океанот. Ветерот ја расфрлаше насекаде нејзината долга кадрава коса.
Беше силна, беше јака, беше нескршлива во очите на другите. Беше се што еден човек, една девојка би посакала.
Но, само надворешно.
Само маската беше она што луѓето го посакуваа.
Тоа што беше таа, никој не го знаеше.Тој дел од нејзе беше затрупан некаде длабоко во неа.
Научи дека глумејќи храброст, луѓето нема да пробаат да ја газат. Или и да пробаат, ќе мислат дека не е тоа толку важно.
Седна на ситниот песок веднаш до морето. Ги осеќаше капките кои и ги допираа нозете.
Сакаше да биде сама....сакаше да го анализира својот живот...
Но, сфати дека се е залудно. Анализите ќе бидат како ветерот кој се посилно и посилно дуваше. Ќе отидат во заборав.
Толку пати беше ранувана, толку пати повредувана...не знаеше дали има храброст повторно да стане...
Почна да ги прави првите чекори. Иако несигурни, сепак претставуваат напредок во однос на тоа дека беше како бебе кое не може воопшто ни да застане.
Во нејзината душа, таа беше едно мало девојче кое сака само љубов и среќа во животот. За тоа живееше, за тоа се радуваше. Го сакаше животот и сите пропратни елементи во него. И добрите и лошите.
Во себе ја имаше онаа најубава детска наивност, која се читаше од нејзините очи, но луѓето немаат веќе способност да ги прифатат тие емоции, тие карактеристики.
Таа се затвараше во себе, се потиснуваше самата себеси. Се претвори во она што сакаа другите да биде.
Не можеше да си дозволи да љуби и сака.
Тоа стануваше луксуз за неа.
Кога ќе се отвореше кон некој, веднаш се наоѓаше начин како да ја повредат, како да ја скршат. И секогаш паѓаше на подот, лежејќи и броејќи ги минутите додека да заспие, гушејќи се во сопствените солзи.
Се откажа од помислата дека ќе биде сакана. Сметаше дека во неа нема ништо вредно за нечија љубов.
Додека размислуваше така, некој ја допре за рамото.
- “Слободно?“ - насмевка од дечко кој го немаше видено никогаш претходно.
- “Да, да “ - му одговори и беше зачудена.
Почнаа да разговараат, да се шегуваат.
Почувствува некоја енергија во себе. Сепак имаше повторно сомнеж во себе. Помислуваше дека ова е премногу добро за да биде вистинито.
- “Штипни ме“ - му рече
- “Молам? “ - зачудено ја погледна
- “Штипни ме, те молам, сакам да проверам нешто.“
Ја штипна.
- “Добро е, не е сон“ - се насмевна и стана.
Тој се уште беше стаписан.
- “Чекај каде ќе одиш?“
- “Па се здрвив тука, ми се шета вака покрај обалата“
- “Би сакала друштво?“
- “Па не би ми пречело “ - повторно се насмевна
Почнаа да се смеат и двајцата на глас .Водата ги заплсикуваше, но тоа не им пречеше. Заминаа некаде заедно.
Веројатно изгрејсонцето го дочекаа заедно...ликот се губи...девојката е веројатно среќна... па во приказните всушност сите се среќни...

 

[aquarius]

Летот на пеперутките честопати завршува фатално,привлечени од неодоливата светлина,обидувајќи се да ја дофатат.
Денес помислив-ние луѓето понекогаш го следиме истиот модел на однесување.
Слепо привлечени од љубовта,газиме се пред себе,понекогаш и самите себе,во обид да се почувствуваме сакани.И кога ќе се разбудиме од лошиот сон,сфаќаме дека се што сме правеле,повеќе личело на самоуништување,отколку на нешто друго.
Љубовта не треба да боли.Љубовта треба да ти даде сила да продолжиш и кога е најтешко,љубовта треба да те гали,не да те убива.
Што знаеме ние за љубовта,кога успеавме да ја обоиме во најтемни бои?
И не те обвинувам само тебе,истото го правев и јас.Секојпат кога твојата љубов ме болеше,барав начин да те повредам.
Успеавме!!!!
Се повредивме,газевме по сето она што се вика љубов,паднавме на дното.Единствено ме боли што љубовта што ја имав кон тебе остана недокажана.Не ни важно.
За љубов се потребни двајца,а јас не можам да се борам сама,за нас.Претешко ми е да се преправам дека се е во ред,кога не е.
Јас-која гордо стоев исправена и после сите бури,паднав.......
И сеуште се прашувам:зошто баш ти?
Судбина или можеби поука?...
Мило мое,го кренав белото знаме,го признавам поразот,победата е твоја,уживај во неа!!!!!!!!!

 

[aquarius]

Се разбудив утрото,да не кажам дента.После вечерта без сон и чашата без дно,мамурна и несреќна.
-Нема повеќе-си ветив,кога ме разбуди твојата порака.
По обичај ме маткаше нешто,наоѓаше изговори,но сепак нешто се промени.Престанав да молчам,ти кажав што мислам,без заобиколувања.Не ти се допадна тоа што го слушаше.
Срната се претвори во ранета лавица,а ти не знаеше да се одбраниш.Доста беа изговори,доста беа приказни!
Ма да отидеше со друга,полесно ќе ти простев,но не можам да ти простам што ме измачуваше со твојата непостојаност,манипулација и ладен однос.
За се е потребно време.Го имаме целото време на светот.Но времето нема да не промени,во моментот е нашиот најголем непријател.
Оди и побарај ја твојата среќа...
Оди и побарај ја твојата љубов....
Оди и задоволи ја твојата страст.....
Се ќе ти простам....Но не можам да преминам преку ова.
Не барај ме повеќе.....
Ти кажав еднаш:
Можам да ти бидам само ЕДИНСВТЕНА....
Можам да ти бидам само ЉУБОВ.....
Можам да ти бидам само ЖИВОТ....
Но не можам да ти бидам ПРЕТПОСТАВКА.....
Не можам да ти бидам ЗАМЕНА!!!!!!!!!
Оној кој умее да љуби,ќе го пронајде својот пат до љубовта,порано или подоцна....
Оној кој се љуби самиот себе,ќе го пронајде само патот до осаменоста.
Нека биде што ќе биде.....Јас продолжувам...сама...без тебе.......

 

[Сатори]

~*~

~Мурост ... среќа~

Тонејќи во просечноста и едноставноста на работното место, размислуваше за развод.Сама ги виде како дивјачки ги задоволуваат нагоните, интересно, home made video, знаеше дека не треба да ги чепка неговите фиоки.Делумно го љубеше, а сега што, одвратно суштество кое го уништи тоа што таа го градеше со години.
Кретен.
Добро е што немаат деца, тоа не би го поднела.
Му се насмевна на огледалото над лабавото, така добро му се насмевна што и дојде да заплаче.Секогаш кога беше тажна, се смееше.Совршената сопруга.
Ги вшмукваше како сунгер сите негови анкциозни, та депресивни емоции, ги ублажуваше неговите нервози, намалуваше притисок со масажи и имаше секс кога нозете ја болеа од многу работа само за да биде среќен.
За што?
За што?
ЗА ШТО?
За да најде снимка од него како им плаќа на разни курветни да му го пушат за пари ... патетично.Но не, не беше ниту патетично, напротив, беше иронично.Беше поубава и поуспешна од него, беше сеуште млада ... за што?
Излезе од канцеларијата со раскопчана кошула и пуштена коса, така се немаше појавено од времето кога почна да работи, самоконтрола.
Го забележа згодниот колега на другата страна на просторијата во новите темни пантолони и брадата од неколку дена.
Следниот миг беше на кафе пауза кај неа во канцеларијата, а на редниот помеѓу нејзините нозе ... додека во глава и одѕвонуваше.

Well I heard there was a secret chord

That David played, and it pleased the Lord
But you don't really care for music, do ya?
Well it goes like this
The fourth, the fifth
The minor fall and the major lift
The baffled king composing Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah

Well Your faith was strong but you needed proof
You saw her bathing on the roof
Her beauty and the moonlight overthrew you
she tied you to her kitchen chair
And she broke your throne and she cut your hair
And from your lips she drew the Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah

Well baby I've been here before
I know this room and I've walked this floor
I used to live alone before I knew ya
I've seen your flag on the marble arch
Love is not a victory march
It's a cold and it's a broken Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah

Well there was a time when you let me know
What's really going on below
But now you never show that to me do you?
And remember when I moved in you?
And the holy dove was moving too
And every breath we drew was Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah

Well maybe there's a God above
But all I've ever learned from love
Was how to shoot somebody who'd OUT DREW YA
And it's not a cry that you hear at night
It's not somebody who's seen the light
It's a cold and it's a broken Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah

Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah

Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelujah

Не се разведе, ниту мудрост, ниту среќа ... само по некој колега и лажен брак за статус.
Се извалка.
​

​

​

 

[Bada Bing!]

пронајди го натрапникот

////////////////////////
////////////////////////
/////////////\/////////
///////////////////////

 

[MorrisonKA]

Коњаникот...


Го извади останатото парче пресечена грива од својот џеб. Можеше да го забележи начинот на кој таа беше отсечена, аголот под кој Крвникот замавнал по неа. Можеше да ја види рефлектираната светлина од сечилото во неговите очи, да го слушне дрочно-тенкиот звук од замавот. Правот со мирис на одминатост ги скокоткаше црните влакна од гривата. Ја виде во нив сета нејзина измината сјајност. Истиот миг таа беше прегазена, истиот миг таа блесна.

Закопаното чувство на галантен допир на раката со топлото, црно тело започна да потскокнува по закоравените нишки на минато со мирис на цвет на бадем, а вкус на проголтан чевел. Тежи длабоко, со нога во график на гравитациони сили, а со обид кон таван, токму оној постојано поставуван погоре. Недопрениот.

Го врати парчето грива во парталавиот џеб. Седна на столот и ги испружи нозете нагоре, небаре ќе го истресе чевелот. Си спомна бадем, и неговиот цвет. Некогаш сакаше да ги собере сите планински мириси во еден. Да го прибере звукот на екот помеѓу две растојанија, да го издлаби дрвото на Постојаноста, а од неговите парчиња струготини и од лачот на расплаканите ноќни метали да го поткова својот коњ. Својот црн и убав коњ.

Потклашна, еднаш, двапати...
Плукна. Трипати.

Долго време ја набљудуваше стапката на подот од нечиј непознат чевел. Никогаш не успеа да ја избрише со шумскиот џогер.

 

[Natural-girl]

Принципиелност или егоизам?

Почитувам луѓе кои знаат да се наметнат како авторитетни, а сепак да одржуваат пријателски однос. Почитувам луѓе кои стојат зад своето и не дозволуваат оригиналот што сами си го создаваат да биде под инфлуенца на некои несамостојни копии. Го почитував тој човек, спортист со широка насмевка.

Но насмевката знае да лаже. Лагите на насмевката можат да бидат корисни и тоа како. Неговата насмевка во мене будеше поттик и предизвик за зајакнување на спортскиот дух.

Но, зошто човек кој мислев дека ја познава играта на животот, изигра нефер? Знаете ли како е некој со насмевка на лицето да ти пружи лукавост обвиткана во кутија таканаречена принципиелност? Нека биде принципиелен, но нека не ми крши филм. Она што ми го прави е провокација, но предизвикана од принципиелност, алчност или обид за одмазда поради повреденото его?

 

[Saladin]

Кавга

Дожд... Будејќи се од убавото секојдневие знаев дека кога тогаш ќе заврне. Но го занемарив дождот и и` се јавив очекувајќи сонцето повторно дека ќе изгрее. Но почувствував како облаците се повеќе се гушат во себе. Нервоза почна да владее во душата...
- Кога ќе се видиме.
- Не можам денес. Имам работа
- Сакаш да ти помогнам?
- Не. Можам сама да се снајдам.
- Сигурно? Сепак полесно ќе ти биде.
- Не бе дефинитивно можам сама. А што па толку навалуваш?
- Извини јас само ти се понудив за помош. Некоја нервоза гледам кај тебе. Зошто???
- Не е тоа твоја работа. Сама ќе се снајдам.
- Добро ќе те оставам сама да си го решиш проблемот. Само знај дека тука сум за тебе.
- Ај чао и не ме замарај повеќе...*клик*
Која и е таа нервоза??? Зошто толку негативна енергија мораше да шири? Дали се работи за некој тежок проблем? Ќе ја оставам неколку дена мислите да и` се средат. Барем за тоа време ќе си ги средам и сопстените.
Деновите минуваа. Веќе се претворија во недели. Што се случува??? Облаците се сеуште тука... Сонцето веќе е мисловна именка. Дождот поретко паѓа но сеуште е присутен. Веќе одамна ја немам видено. Да не отпатувала некаде??? Морам да ја видам.
За неколку минути се најдов пред нејзините порти. Ја слушам како плаче. Тага... И пријдувам
- Кажи ми што е проблемот... Не можеш вака да живееш.
- Пак ти? Ти реков да ме оставиш на мира??
- Зошто така грубо се однесуваш спрема мене? Што сум ти згрешил?
- Ич да не ти е гајле... Не гледаш до гуша сум со проблеми???
- Види види, мислев дека само јас сум бил единствениот кој ги има. Ама пак види ме мене. Нервозата ми врие ама пак смирено делувам.
- Што ми е гајле за тебе. Која е сврхата повторно да се гледаме??? Морам да бидам сама. Ни ти ни Господ горе не може да ми ги реши проблемите.
- Знаеш што??? Кај мене ова вака не работи. Најпаметно е да заминам. Кога ќе помине целава магла ќе ти стане јасно с`е. Ама сега мозокот ти е заматен па не перцепираш некои работи. Збогум!
- Чао. И веќе не ме замарај...

To be concluded.........

 

[Green eye]

Дожд... Будејќи се од убавото секојдневие знаев дека кога тогаш ќе заврне. Но го занемарив дождот и и` се јавив очекувајќи сонцето повторно дека ќе изгрее. Но почувствував како облаците се повеќе се гушат во себе. Нервоза почна да владее во душата...
- Кога ќе се видиме.
- Не можам денес. Имам работа
- Сакаш да ти помогнам?
- Не. Можам сама да се снајдам.
- Сигурно? Сепак полесно ќе ти биде.
- Не бе дефинитивно можам сама. А што па толку навалуваш?
- Извини јас само ти се понудив за помош. Некоја нервоза гледам кај тебе. Зошто???
- Не е тоа твоја работа. Сама ќе се снајдам.
- Добро ќе те оставам сама да си го решиш проблемот. Само знај дека тука сум за тебе.
- Ај чао и не ме замарај повеќе...*клик*
Која и е таа нервоза??? Зошто толку негативна енергија мораше да шири? Дали се работи за некој тежок проблем? Ќе ја оставам неколку дена мислите да и` се средат. Барем за тоа време ќе си ги средам и сопстените.
Деновите минуваа. Веќе се претворија во недели. Што се случува??? Облаците се сеуште тука... Сонцето веќе е мисловна именка. Дождот поретко паѓа но сеуште е присутен. Веќе одамна ја немам видено. Да не отпатувала некаде??? Морам да ја видам.
За неколку минути се најдов пред нејзините порти. Ја слушам како плаче. Тага... И пријдувам
- Кажи ми што е проблемот... Не можеш вака да живееш.
- Пак ти? Ти реков да ме оставиш на мира??
- Зошто така грубо се однесуваш спрема мене? Што сум ти згрешил?
- Ич да не ти е гајле... Не гледаш до гуша сум со проблеми???
- Види види, мислев дека само јас сум бил единствениот кој ги има. Ама пак види ме мене. Нервозата ми врие ама пак смирено делувам.
- Што ми е гајле за тебе. Која е сврхата повторно да се гледаме??? Морам да бидам сама. Ни ти ни Господ горе не може да ми ги реши проблемите.
- Знаеш што??? Кај мене ова вака не работи. Најпаметно е да заминам. Кога ќе помине целава магла ќе ти стане јасно с`е. Ама сега мозокот ти е заматен па не перцепираш некои работи. Збогум!
- Чао. И веќе не ме замарај...

To be concluded.........

i... i... so se sluci ponatamu...
daj ziti se ne ne ostavaj vaka vo iskusenie i pobrzo dovrsi go tekstov.