Ваљда некогаш сум го рецензирал филмов ама ја би ипак уште еднаш.
Човекот кој официјално никогаш не се родил, никогаш не свирел, никогаш не постоел. А сепак кога добро ќе го запознаете ликот во филмов нема да останете рамнодушни.Името му е Danny TD Lemon 1900. И тој е пијанист - легенда во истоимениот филм. Или пак за тие кои ги мрзеше да дочитат до тука посликовито да им опишам.
Наводно како бебе оставен на милост и немилост во еден брод, животот на овој лик започнува откако еден црнец од екипажот, кој работи во ложата за јаглен го прифаќа за свој син. Израснат во груби услови по несреќата на неговиот потатко, 1900 ја открива својата дарба за пијано.
По неколку одминати години го запознава Макс - трубачот. Единствениот човек кој знае дека 1900 постои суштински.
Повеќе не кажувам за приказната како тече...
Сега би се осврнал на психолошкиот момент на филмот.
Што е 1900 за останатиот народ? Нешто што оди заедно со бродот. Предмет. Додека ти си на бродот, го имаш тој луксуз да уживаш во неговата музика. Но откако ќе излезеш, животот продолжува понатаму. Нема спомени, чувства, причини кои би те вратиле во иститот брод. Така и во животот. Се` е пролазно. Тоа го знае 1900. Тоа е и неговиот страв. Дека ќе постане како нив. Дека ќе ги заборави сите оние чувства кои ги гаи чистата душа. За него, копното е голем брод. Преубава жена. Многу силен парфем. И се плаши да не остане загубен во него.
Од друга страна Макс (неговиот пријател - единствениот кој го разбира тоа) се обидува на некој начин да го наговори да слезе од последното скалило на бродот и барем за миг да го почувствува сето она што обичниот живот го нуди. Егоцентричност? Не. Кој не го гледал филмот нема да дознае тука.
1900 како и да е, го има искусено повеќето што го нуди животот. Во маса од 2000 луѓе. Секој различен секој со своите маани, доблести. Љубов... Ја има и неа. Ја опишува со музика како што и се` останатото.
На пример пиано дуелот со џезерот. Еден вид на исмевање на луѓето кои се мислат себеси дека се богови во она што го работат. 1900 не се смета себеси за бог. Тој е само пијанист кој е роден и живее на бродот на неговиот свет.
За мене овој е филм е еден од врвовите на кинематографијата и заслужно го ставам во топ 3 секогаш гледани.
Исто како и книгата. Дури и за мала нијанса подобро прикажано.