"Сите луѓе умираат, јас ќе умрам утре во 6 часот наутро. Требаше да биде во 5 ама имам паметен адвокат."
Вака почнува, за мене омилениот филм во режија на Вуди Ален,
Love and Death.
Колку пати само сакав да го рецензирам ама немав време, а вечерва го гледав пак.. по којзнае кој пат во животов. Кога немам идеја за филм, го пуштам овој, ме расположува и ме тера да размислувам. Да.. особено во петок навечер. Социјалниот живот и јас сме скарани во последно
.
- Кој си ти?
- Смртта.
- Што се случува кога ќе умреме? Дали постои пекол, дали постои Бог? Дали можеби живееме повторно? Океј, ајде да те прашам едно клучно прашање - дали има жени?
- Ти си интересен млад дечко... ќе се видиме повторно.
- Нема потреба, не се замарај...
Борис е човек кој целиот живот го посветил на размислување околу сериозни теми од областа на религијата и филозофијата. Тоа го прави специфичен лик во руското општество за време на војната со Наполеон, лик кој го има мозокот како силна страна и ништо друго својствено за тоа општество, за разлика од неговите браќа и роднини на кои размислувањето им е послаба страна ама физички ги исполнуваат сите услови за "нормални" мажи предодредени за нешто поголемо од самата војна.
И тука е вториот главен мотив во филмот - војната (подоцна за првиот). Своевремено пародија на Војна и Мир на Толстој за кое дело и самиот Вуди Ален во едно интервју на шала одговорил - ја имам прочитано книгата, се работи за војна.
Ама брилијантноста на самиот режисер се огледа во тоа што на неверојатно интересен начин ги пресликал сериозните теми со кои некогаш се бавеле познатите руски автори (во филмот има многу референци на Браќа Карамазови, Злосторство и казна, Идиот и др.).
Еден ден Борис треба да замине во војна. Иако неговите амбиции се поинакви, мора да се бори за својата земја, за честа и за репутацијата.
Претставен е како најголемиот страшливец во борбената единица. На тренинзите командантот му вели - излези напред од линијата. Тој излегува и овој му вели - ајде сега, еден - два, еден - два, еден - два, еден - два.
На тоа Борис одговара - три е бројот кој доаѓа после два, само да те потсетам.
На таков суптилен начин Вуди го меша брилијантниот хумор со една таква сериозна тема.
Најважниот главен мотив во филмот, како во самиот наслов тоа е секако - љубовта.
"Љубовта" како главна движечка сила во Love & Death е претставена на многу невообичаен начин. Можеби невообичаен е грешниот збор, поприкладно би било да се каже - на начин на кој не е претставена дотогаш. На начин на кој не сме се навикнале како обични симпатизери на седмата уметност. Дечко се запознава со девојка, имаат тежок период, ќе се скараат и на крајот ќе се смират - типичен шаблонски филм. Љубов и Смрт е се само не ова...
Борис е заљубен во неговата подалечна роднина Соња. Соња е заљубена во братот на Борис, Иван, кој е заљубен во Ана Ивановна.
Додека неговата љубов кон неа ја чува тајно за остатокот од светот да не дознае, затоа што мисли дека нема никакви шанси, Борис често се наоѓа во ситуација да биде привлечен од други жени кон кои нема никакви емоции, ама кога станува збор за сексот...
- На полноќ. Во мојата соба. - му вели познатата грофица Александровна, и тој одговара:
- Совршено! И ти ќе бидеш таму, така?
- Ти си многу добар љубовник.
- Па да, често вежбам кога сум сам... - уште една феноменална реплика на Борис кога станува збор за таа тема. Вуди Ален можеби ја дал најдобрата дефиниција на темата Дали може да постои секс без љубов?
- Што е сексот без љубов, само едно празно искуство...?
- Кога станува збор за празни искуства, тогаш сексот е едно од најдобрите.
Има уште многу.. премногу да се зборува кога станува збор за овој филм. Јас не можам да најдам најприкладни зборови за да го опишам. Моја препорака за сите оние кои сакаат да пофилозофираат малку, но најпрво да се релаксираат и да се опуштат со неверојатниот хумор на Вуди.
Филмот содржи неверојатно добри монолози. Откако ќе го изгледате ќе премотувате сцени, можеби ќе го изгледате повторно за да ги воочите сите "шеги" и финти во филмот. Затоа што од прва нема баш можност да се изгустира баш се.
И за крај, мојот најомилен монолог во филмот:
- Но... убиство? Најтешкиот престап од сите? Што би рекол Сократ за тоа? Сите тие Грци биле хомосексуалци. Којзнае какви забави правеле, можеби изнајмиле викендица на Крит за летото.
A) Сократ е човек.
B) Сите луѓе се смртни.
C) Сите луѓе се Сократ.
Тоа значи дека сите луѓе се хомосексуалци. Хах... јас не сум хомосексуалец. Еднаш еден Козак ми свиркаше. Изгледа имам тело кое ги привлекува и двата пола. Некои мажи се хетеросексуалци, некои се бисексуалци и некои мажи не размислуваат за секс воопшто... тие стануваат адвокати.
И уште милион и милион цитати... ги напишав на македонски намерно, за да фати повеќе око предлогот... затоа што вреди!
Ремек дело.