Шота Буби
нотар
- Член од
- 4 март 2009
- Мислења
- 3.087
- Поени од реакции
- 1.780
да не се крени ракаКоја е таа грешка?
да не се крени ракаКоја е таа грешка?
Се е до тоа детето како ќе ги сфати работите ,на пример ти може имаш брат/сестра и покрај тоа што родителите ве учеле подеднакво и исто вашиот темперамент,размисливање и дејствување во животот не се исти.Јас сметам дека секој има како некое вградено однесување во својата душа некое природно нешто во него кое ни родителот неможе да го промени.Кревањето рака на мало дете е нешто кое ме вади од такт.
Доколку мисли родителот дека проблемот би бил решен со тоа многу греши. Детето подоцна ќе гледа со страв кон родителот а тоа воопшто не е потребно. Детето кон родителот треба да го гледа како заштитник а не на некој друг начин.
Знам случаеви кај што родителите буквално ги тепаат децата буквално...Секој ден и за не некоја посебна причина.
Утре тоа дете може да израсне во агресивна личност.
Друга грешка е преголемото дозволување на децата уште од мали години. Подоцна прераснуваат во разгалени шмизли и нафурани фраерчиња кои не знаат за доста и претеруваат во секоја смисла на зборот. Јас велам дека мора да се има златна средина за некои работи. А не : Мамо вака - Добро сине, мамо онака - добро сине.
Наместо децата уште од мали нозе да учат за тоа како е кога ќе бидеш возрасен родителите не дозволуваат да преминат подалеку од прагот за некоја сериозна работа.
Трета работа, е тоа веќе е најсериозна работа. Кога некој се наога пред животна одлука - Што со себе понатаму, овде се родителите кои мора да се мешаат во секоја одлука..
Во ред, можеби не сака родителот своето дете да погреши но наметнување свои желби и идеи е крајно недозволиво.
И за на крај можам да го додадам и тоа што некогаш родителот знае да го потценува своето дете.
Што се случува тогаш? Детето губи желба и мотивација за да превземе некој чекор понатаму само заради потценувањето од страна на својот родител. Се случува, наместо родителот да даде подршка да биде причина за откажувањето од нештото кое го сакаш.
Сето ова е во ред напишано но ете не можам да се согласам за некој дел. Како на пример кога некој останал сам и ќе направи беља.Некако насловот не ми е соодветен најчести грешки се знае грешка еднаш се прави и се поправа ова веќе ке му дојде недоволно разбирање(знаење) за одгледување.
Прво и основно е правењето сноб од свое дете подразбира чување под стаклено ѕвоно ограничувајќи го во слободата идење по кеф недавајќи да израсне во снаодлив човек пушти го нека расне нека се снаоѓа ке му користи ако нема ручек пушти го ке го свие глад ке се научи да прави.Да не се срами да праша да се движи меѓу луѓе што се вика ке те продаде.Настинал изел нешто од земја ако така треба тоа е по природен пат со тоа ојачува.А не гледам во денешницава леле гладен е морам да одам дома леле настинал мора апче леле останал сам се плаши ке направи беља.Нема никаква беља да направи освен што вие ке го направите паразит и снов кој ке нема да знае да се снаоѓа ке мора да чека на готово ке нема да знае да направи основно јадење ке цркне што се вика и ке мора некој цело време да го носи на грб ке го пратиш до пазар ке нема да знае што да ти купи или ке купи скапано.
Да го цени денарот а не снема пари дај мамо дај тато.Со тоа темпо сето тоа што му е купено ке го изгуби искрши продаде уништи ке се научи те моите ке ми купат.Кога ке научи да цени пара ке знае што ке направи со нив на што ке ги потроши сето она купено што ке го има ке му се тресе да не му падне или изгуби а со тоа и ке почне да размислува позрело и еден степен ке е погоре во станување домаќин човек.
Пуштање на улица да се игра со другари учење на улична школа каде што ја нема никаде и не може да се плати за да се научи тамо ке научи како да се брани да го брани своето а не компјутери и фарм вил кенди краш и остали заебанции кои ке го направат робото и она што му се сервира преку еден четвртаст екран ке го прави само тоа и тоа ке му биде негов живот.
Учење на прави вредности поштување фамилија татко мајка брат сестра и сите останати помагање на сите доколку е потребно а не да се гледа само од корист и газење на други во смисла градење кариера светот не е се околу пари има нешто што не се купува едино се заслужува.
Подршка во смисла на градење на личноста доколку сака нешто да направи од себе охрабрување разговор во насока на согледување на сите позитивни и негативни страни и никако мешање сине можда боље ке биде онака или најлош случај уште си мал ништо не разбираш мама и тато ке ти помогнат аха да во насока да бидеш идиот.
Казнување забрани тепање само полошо ке биде само разговор и многу разговор секој ден и многу разбирање сето може да се реши како што велат дипломатски.
Секогаш треба компромис. Нема 2 добра, само две лоши од кои треба да го избереш помалото.Кога го форсираат детето во одредена област, со цел за да задоволат некоја потреба,желба, мотив кои самите не ги оствариле како деца или во понатамошниот дел од животот.
Тоа иди како идентификација во психологијата, со цел да се задоволат самите, како да тие го оствариле нештото, да си го препишат лично себе и да се наградат преку тоа. Треба да се почитува изборот на детето, и само да се дејствува кога се треба со давање одредени насоки, притоа укажувајќи на позитивностите и недостатоците.
Чист пример го имам другарче, онака најдобро. Гениј, капацитет и лејка на високо ниво, дете на кое уште од најмали нозе му беа сервирани математички проблеми и загатки. Думам во 6-то одделение ја решаваше математиката од гимназија. Секаде по натпревари, светски, олимпијади, шо ти знам шо. Обавезно кога ќе се вратеше од училиште, на масата имаше 10-тина задачи кои мораше да ги реши, дури да се врати татко му од работа. Заврши математика во Германија, сега се дума на што да продолжува и каде, но кроз муабет сум увидел дека и самиот се свести дека животот оној од младоста му поминал и дека жали што не успеал да ги поприми и проживее сите оние лудории кои се наменети за тој период. Сега се теши само со помислата дека времето ги носи и склопува сите работи кога-тогаш. Социјализацијата изостанува, позитивни мигови исто, има жртвувано една страна за да придобие друга и тоа по вина би рекол на родителот кој го форсирал во таа област. Дури и на моменти искажува гнев кон истиот.
Треба да го видиш во живо детево за да сфатиш точно што сакам да кажам. Робот во човечка кожа. Толку.Секогаш треба компромис. Нема 2 добра, само две лоши од кои треба да го избереш помалото.
Во овој твој случај, АКо бил нормално дете, ќе заглавел тука како еден обичен просек и толку, после ќе пцуе по влада и сл. Вака пак, ..... рече “на моменти“ искажува гнев. И ОК е тоа, кога во исто време е свесен дека зарати таа ртва има поквалитетен живот и тој самиот и неговото семејство.
Исто е и со спортистите. АКО сакаш да бидеш квалитетен, добар, меѓу најдобрите и сл , тогаш треба да тренираш секој ден по најмалку 4ч за да бидеш забележан. Нормално, тие 4ч не се доволни, но се некој минимум за да имаш позначајни резултати. Е сега, ако успееш, ко Надал (кој ми е антипатичен) тогаш шансите да квалитетен живот ти се зголемуваат со геометриска прогресија.
ДА, во право си, сепак требаше да назначам дека таквата жртва треба да биде во согласност со детето. Можеби на 3-4-5 год и нема да се сослуша детето, ама после тоа е веќе доволно големо да знае да каже дали сака или не сака нешто да правиТреба да го видиш во живо детево за да сфатиш точно што сакам да кажам. Робот во човечка кожа. Толку.
Слабо зборува, емоции никакви, заинтересираност никаква, целовреме задуман како во депресија, исклучен максимално. И што е најтрагично не искажува радост во она што го учел, студирал и градел.
Производ на желбата од родителот. Фрлен живот. Можеби родителот му мислел добро, можеби сакал да го направи нешто многу повеќе од обичен вработен во некоја фирма за дизајн или програмирање, но факт е дека освен чколиото, цел живот му е наебан, почнувајќи од најмали години каде не можеше, против своја волја, да излези со нас дури чалгаме на голот во училиштето, ниту да прошета салам в чаршија, или на свирка.
Само бројките и толку. И шо е најбитно, како резултат на ,,премореност,, кој самиот ја дефинира, одмара година дена од било какво учење.
Има и друго, деца кој многу се лутат и на закана со рака од родител , но што праиме кога друго дете ќе му ја врзе ? ( оправдано)Кревањето рака на мало дете е нешто кое ме вади од такт.
Доколку мисли родителот дека проблемот би бил решен со тоа многу греши. Детето подоцна ќе гледа со страв кон родителот а тоа воопшто не е потребно. Детето кон родителот треба да го гледа како заштитник а не на некој друг начин.
Знам случаеви кај што родителите буквално ги тепаат децата буквално...Секој ден и за не некоја посебна причина.
Утре тоа дете може да израсне во агресивна личност.
Друга грешка е преголемото дозволување на децата уште од мали години. Подоцна прераснуваат во разгалени шмизли и нафурани фраерчиња кои не знаат за доста и претеруваат во секоја смисла на зборот. Јас велам дека мора да се има златна средина за некои работи. А не : Мамо вака - Добро сине, мамо онака - добро сине.
Наместо децата уште од мали нозе да учат за тоа како е кога ќе бидеш возрасен родителите не дозволуваат да преминат подалеку од прагот за некоја сериозна работа.
Трета работа, е тоа веќе е најсериозна работа. Кога некој се наога пред животна одлука - Што со себе понатаму, овде се родителите кои мора да се мешаат во секоја одлука..
Во ред, можеби не сака родителот своето дете да погреши но наметнување свои желби и идеи е крајно недозволиво.
И за на крај можам да го додадам и тоа што некогаш родителот знае да го потценува своето дете.
Што се случува тогаш? Детето губи желба и мотивација за да превземе некој чекор понатаму само заради потценувањето од страна на својот родител. Се случува, наместо родителот да даде подршка да биде причина за откажувањето од нештото кое го сакаш.