Хеј, а твојов "пример"?
Тука се гледа наивноста и колку само гледате црно-бело на работите. Кога ќе си уцрташ во глава дека некој има трауматично искуство со куче, дека некој друг па, едноставно се плаши од нив, некој трет фобии вади...и ќе сфатиш дека тоа е нормално - нема повеќе да седиш на страна и да се чудиш што се случува, него ќе пробаш да помогнеш.
Јас знам дека на тебе и другарките кои ги идолизирате кучињата ќе ви дојде како шок, ама јас сум љубител на животни. Сум чувал куче 10 години и ги сакам тие животни. Но, не глумам идеалиста и не се правам наивен - не се врти светот само околу мене. Не си викам "Види ја глупачава, на 50 метри од неа и лае", пошто 50 метри во кучешки секунди = 12 секунди?
Знам дека ти е чудно што го пријавила, како што верувам дека и други работи ти се чудни за луѓето, знам дека ти е чудно што не го викнала дома на ручек.
На крај краева, еве ти два факти за мозгање:
1. Во Скопје има и мачки по улиците, на нив исто не им е местото таму, но дали некој се буни?
Не, бидејќи мачките не лаат по луѓе и не се собираат во чопори да трчаат по нив. Не сум слушнал за некој овде со фобија од мачки, бидејќи обично фобиите се прават заради причина.
2. Според вашите теории дека "не се криви кучињата, не се агресивни по природа и ако живееме во вакум ќе биде се ок", значи ние во Скопје можеме да донесеме и змии - бидејќи нели, они исто не се агресивни, а напаѓаат само ако чуствуваат опасност. Па ај ако не, зашо да не живееме со змии во градов?
И ве молам, престанете со вашиве примери, зашто само покажувате колку без почит кон луѓето и нехумано размислувате. Скопски дебили, будали психички лабилни комшики...а парадирате хуманост и ренесанса. Е ова се, драга колешке, е вистинскиот парадокс.
Кучињата сами по себе не се опасни и не се виновни тие. Ова не е теорија туку факт.
Стравот од животни доаѓа од асоцијалниот модерен начин на живот.
Фобии како страв од некое животно има, не се плашат луѓето само од кучиња. Конкретно за мачките што се фати имам другарка која има фобија од мачки и несмее да и се доближи било која мачка (и домашна) ја фаќа паника ако види мачка како се движи кон неа.
Претераниот страв од некои животни може да има разни извори и причини но еден од најчестите е во врска со некоја заблуда на личноста во врска со тоа животно. Дали од родител, учителка или па од гледање филм на ТВ дете може да си уврти во глава дека некое животно е опасно по него и да паничи во негова близина без некој конкретен повод.
Пример. Учителката на ќерка ми, најверојатно за да ги смири на еден излет им кажала дека, гавраните се многу опасни птици и можат во секој момент да ги нападнат. (за да не се оддалечуваат од неа а и се виделе погодни за плашење гавраните во близина што биле)
И јас се шетам со ќерка ми и кога отеднаш таа почна да се стиска во мене, се исплаши ептен. Еден гавран слета блиску до нас на тревата и таа исплашено почна да ми кажува колку биле тие опасни, па незнам очите можеле да и ги исколваат и слични глупости, едвај ја смирив. Цело време после морав да и повторувам дека не е тоа баш така и дека сигурно туку така некој гавран нема да и се нафрли. (ма страшни се гавраните а башка и серат одозгора нека се потепаат, правете петиција собирајте потписи
)
Цело време се спомнуваат децата на темава во најдебилни конотации (ова да им се деси она да им се деси) и тоа од повеќето дискутанти кои се далеку од тоа да имаат деца, бидејќи скоро и тие самите сеуште да се деца.
Децата неможеме да ги чуваме во стаклено ѕвоно. Тие треба да се во постојан контакт со други деца, со околината со се што ги опкружува и треба да се запознаени со кого како да се однесуваат. До што смеат да се доближат до што несмеат доближат. Премногу ослободено дете од стравови може да посака да се погали и со лав во зоолошка на пример. Во цртаните се многу слатки и питоми нели.
Од друга страна пак премногу “заштитувано“ дете тотално несвесно за околината (приврзок за мама и ништо друго) верувам ќе има разноразни фобии и стравови. На такво дете и јагне да му се доближи тоа ќе мисли дека е крволочен ѕвер и ќе врекне да плаче.
Мац, гледам дека ти потенцираш дека не треба да ги гледаме работите црно бело а пак го вртиш муабетот натака.
Верувај дека сум потполно свесен за околината и не сум у некој розев филм или пак да живеам у фантазија или бајка.
Потполно сум реален и приземјен. Има проблем, треба решение. Решението нели треба да е „разумен компромис“ (ова сеа и во политика отиде
)
Јас никако нема да прифатам и одобрам радикално и екстремно решение.
Проблемот е кај луѓето и кај луѓето треба пред и се, да се бара и решението.
Многу е лесно да обвиниш животно и да му го ускратиш правото на живот а тоа нема никаков начин да се одбрани и ја докаже својата невиност.
Стравот од кучиња кај луѓето е нереално голем од напумпани и извртени стории и приказни секојднево пласирани по сите медиуми.
Убеден сум дека 99 % од “нападите“ за кои што се пишувало и ќе се пишува се фејк, односно виновен е човекот (било тоа да е некој посредно или пак самата жртва) а ете оставам 1 % да има некој случај на “агресивно“ куче кое секако треба да се успие.
Случајот кај нас е сосема спротивен, односно решението се гледа во тоа да 99 % од кучињата се успијат (отрујат односно застрелаат како во Багдат да живееме) а тие 1 % “среќници“ да се обидат да им најдат дом односно да ги земе некој дома.
Е па тоа ли е според тебе (притаен љубител на животни) фер и разумен компромис односно решение.
