Параграф два за моменталната музичка сцена и кај нас и во странство оти нели трендовите идат од Западот.
Дека светската музичка сцена е отидена у тотален кјурац долго време не е ништо ново, уште од времето кога мејнстрим хип-хопот и аренбито како излив на фекална канализација усмрдеа се што можеше да се усмрди. За вкусови не може да се дискутира, ама па Џеј Зи, Бијонсе, Паф Деди П Диди, 50 Сент или како год и да се разбудил денес, има вкус на машка чорапа од војска. И додека периодот од 2000 па до денес токму таа музика како пиво во уринарен тракт го превзеде просторот, македонската музичка сцена не остана покуса.
До некаде 1998-ма година Македонската музичка сцена (забавната) живуркаше од Макфест до Макфест од Дарио и Ристо Самрџиев па до Тања Кочовска и Трајче Манев немаше ништо организирано никаква промоција, никаков бизнис, не сметајќи ги 12 Величествени, тук-там некое студијце на Тоше Поп-Симонов и Валентино Скендеровски и некое албумче, како и Шоуто мора да продолжи на МТВ. Знам дека мега-арогантниот копук Антонио Димитриевски мака мачеше да собере 4 албуми за номинација на Албум на годината или 4 пејчаи за 12-те величенствени па имаше и некои трагикомични појави како Ѓоко Ѓорчев (сега 90% од тие што го читаат ова си викаат во себе кој??????) кои освојуваа со пејач на годината. Како и да е, барем се гледаше на тоа каква песна ќе се извади мелодиски, текстуално, аранжерски и барем да има нешто во песната што држи вода и ниво. Се разбира Огнен Неделковски и Глигор Копров беа монопол како Центро и Славија во самопослугарството пред повеќе од 20 години.
Негде (мада мислам дека точно) 1998-ма се случија неколку работи што направија преокрет во нашата сцена. Пред се на Макфест се деси преседан односно претпоставувам од притисоци на новото време и од бизнис маркетиншки цели Магија победија на фестивалот со истоимената песна и засекогаш (барем до ден денешен) ја посраа нашата најдобра музичка манифестација. Истата година Раде Врчак се врати од гурбет од Штатите (САД) со геј фризурче како Ник Картер од Бекстрит Бојс и заедно си Пи Ес ја испеава култната И повторно сам или во чаршијата позната како Чекам да се стемни. Направи и спотче и "работите како лавина тргнаа во нагорна линија".
Се појави антимузикалниот, антиталентираниот, анти-се-што-е-потребно-да-се-биде-шоу-фаца Угро со неговата 100% продукција и неговите 6 броја, и тогаш настапи цунамито. Клик-клак, Ексклузив, Ин, Саша Лаки, Станиша, Рашо, Дани-Овој град е магичен (многу јака пичоња беше тогаш), Сотир Лалевски. Мелани (бомбомба е иначе прв спот каде што се гледа танга на г'з, јесда преку фармерка ама пак јако беше) беа само дел од ѕвездите кои растеа како габи на немиена вагина. На сите песните им се пуштаа на некое радио и/или телевизија се појави и телевизија МС (Мак Спот) која пушташе и ќоро и сакато. Сите беа пејачи тогаш. Баба ми да изгледаше поубаво ќе беше пејачка.
Па некоја година после тоа "менаџериштето" Иво Јанковски отако ги изгуби од своето Трето Уво продукција Анастасија и Архангел, мудро менџерски увиде дека масата сака секс, тралалајки (нинанајки) и јак маркетинг. И по копи-пејст филзофијата на талент шоуата од wesтот на широкиот публикум во чирлидерски аутфит (намерно пошто е облека-фетиш на секој ментално здрав и хетеро мужјак) Елена Ристеска, а наредната година како баланс меѓу половите и за да имаат девојките од 9 до 13 на што да вриштат во зелена тренерка и џигерица а'ла Гермаснките порно глумци од 80-тите-Ламбе.
Во главно деволуцијата продолжи по таа насока и денес имаме ликови како Софија Манева и нејзината Лигав Тип за сркање. Па милион менаџерчиња некои ни 2 грама мозок немаат ама битно препуцавањата на релација пејачи-менаџери-продуценти и меѓусебното мавање со мрсули продолжи. Енд оф корс тоа е шоу кое мора да продолжи а каде е шоуто без медиуми. Па се појавија весници како Крема, Свет-фиромаседониан едишн, тв програми како Ексклузив, Бекстејџ кои се значајни фасилитатори на целата процедура. Ама така функционира една сцена. На тронот останаа Јованов, Тврдич, Гаџа и компанија.
In the mean time somewhere in the wild west... Ријана од фино ќупе ја направија садо-мазо ороспија, се појавуваат Лејди Гага, Кети Пери гола се сунча на облачиња итн. Има една многу функционална формула што им е на сите јасна скандалозно+сексуално+трлалајка народна песна=пари. Во главном женските певаљки нарочито Лејди Гага па и другите се бледа копија на Мадона. Значи ок, Мадона музички гледано нема никаков квалитет, мислам тие нејзините лимонатки песни ако ги испееше некоја ружна и закопчана до грло певаљка ама со моќен вокал немаше да станат хит. Ама Мадона е неприкосновена матица на шоуто и е оригиналот. Овие другиве се само бљеди копии, и ја носат вулгарноста до ниво до кое не знаевме дека постои. Ама генетски-стрвниот пипшоуер човекот тоа сака и на тоа се пали.
Нови трендови во странската музика кои кај и да е ги очекивам кај нас се концептот хаус-хип хоп. По огромниот хит на Дејвид Гета и Кели Роланд-Кад Љубав предузме (намерно ја ставам на српски за да се потенцира поентата во насловот дека турбофолкот воопшто не е пошунд од тоа што генералната маса слуша), тој правец сега се фура на велико. Па згора на тоа сега на цена се попер-рапер дует во хаус песна како што е случајот Енрике-Лудакрис, Гета-Снуп Дог, Ѓоко Таневски-Били Звер итд...
Втор тренд што лично ми ги прави тестисите рандом јужно американско овошје (цитрони, манго (подзабелеша за девојките: не продавницата за облека), папаја) се преработките на стари песни во нови стилови кој во главно е или хаус или мирна верзија. Иако генерално немам ништо против преработките се додека самата преработка има некоја потенцијална поента, димензија или друг шмек и штимул што оригиналот латентно го имал во себе но не можел во дадената форма кога бил креиран да го пренесе или пак доколку самата адаптација му дава нова димензија на истиот.
Ама да се разбереме кога ќе ја чујам Unforgiven од Metallica во спора чил-аут Нувељ Враг (ѓаол) верзија со некој женски вокал што ми ја пее како да ми свршава на хот-лајн телефонска линија е бљувоштина бре. Тој што ја правел преработката го гледал ли спотот на оригиналот како изгледа и колку е само мрачен, па да прави таква дебилна преработка за да ја пуштаат во неделно попадневно ебазење на Сити Радио? Или Dance me to the end of Love од легендарниод Cohen во свинг верзија за денсање. И како сега на дебили да им објасниш дека тоа е подлабока, дури мрачна емотивно-љубовна песна, која како што прочитав си влече инспирација и од Холокаустот да ја правиш на весеље. И тоа не е се. Мамбо Италиано по милионити пат, Мучо Свеј, Бамбино, Love will tear us appart, Billie Jean се само дел од жртвите кои новиве дечки успеаа да ги кастрираат и тоа без анестезија, со голи раце
А после мене ми викаат дека сум кичерист оти сум слушал турбо-фолк. Па поголем турбо-фолк (како поим не како музика) од тоа што се слуша секојдневно нема.
И што е најстрашно-вие не слушате срање. Срањето е одамна измислено. Вие ја слушате копијата на срањето, што е полошо и од самото срање.
Толку имав на кратко (оти на долго ќе им треба на форумскиве газди уште еден сервер) да кажам и да направам паралела и историјат на последнава деценија од светската и македонската музика.
Авторот не е музички образован и не му чуе.
Исто така не одговара за печатни грешки.
Исто, исто така ликовите и сите називи споменати во постот се тотално измислени и не постојат во реалноста. Секоја коинциденција е ненамерна.
