Драга...
... време е да признаам. Не сум експерт за мачки...
Си седам ја така на роденден кај другарка, си пиеме, музика, девојчиња играат, ние пееме, се заебаваме, гласно е све, еуфорија, пижама парти, уживање у младите години, кога одеднаш, Рики слуша како нешто праи "Хххххххх...." до неговиот кауч. Веднаш претпоставив дека тоа е мачката на другарката, која беше преплашена од дваесетината тинејџери кои наеднаш извршија инвазија врз неговото мирно домче. Се свртев да го видам, само што погледнав надоле, мачето ми рипна врз фаца, давајќи ми нокаут и враќајки ме назад на креветот, оставајќи ми лузна директива на носот, преку што крвта ми се исцеди и морав да држам салфетка со ракија на носот, уживајќи во мирисот на ж'тата. "Рики, нели тебе те биваше со мачиња?", слушнав како вика некој од групата. I have never been so ashamed. Епитетот мастер на мачки ми отиде, остана да се потпирам уште само на Бамбер Бриџ и Бобан Рајович, после тоа, Рики нема да постои
