Пост број 5000. Не дека се потресувам многу со јубилеи и заокружени цифри, ама па од друга страна, зошто да не биде нешто посебно? Требаше да го напишам порано ама во меѓувреме се случуваа некои работи па решив да го оставам за 27ми кога правам 17 години на форум. Ама, требало да биде денес. Како беше некогаш? Тоа ќе го праша еден мој драг кумановец. Па, еве да почнеме.
За мене почна во 1994. Таа година за мене е посебна затоа што ја сметам за она што енглезите го викаат coming of age година. И, не сум 100% сигурен ама мислам дека почна со оваа песна.
Ме хипнотизираше звукот, ме хипнотизираше спотот. Ја засакав веднаш и го отвори патот на моето електронско патешествие. Истата година се појави и Music For The Jilted Generation. Poison, Voodoo People, No Good го лансираа светот и мене во ерата на техното.
95та моето прво летање со авион во Германија кај роднините. Скутер го вадат првиот албум, a јас кога не шетам низ улиците на Западна Рајна Вестфалија сум залепен пред телевизор и гледам MTV како мало дете кога ќе го однесат во Веро Џамбо. Friends ме топи, ја даваат 100 пати на ден, а мене малку ми е и да е 1000. Од интрото со пијаното до брзиот happy hard core ритам до девојчето кое се што сака е да си игра со други деца.
Џош Винк ја вади Higher State of Consciousness. Делириум. Тогаш мислев дека нема никогаш да се појави помоќна, поударна песна. Прогресијата те дига во екстаза. Беше хит насекаде. Адреналинско предозирање.
Robert Miles и неговата Children како една од најпрекрасните песни што сум ги слушнал некогаш покажуваат дека елекртониката не е само ударен ритам за клубови. Песната маѓепсува со носталгија, меланхолија и колку и да е тоа парадоксално совршен микс на среќотага. Сеуште ми е на рингтон на телефонот.
Истата година во Скопје се случува Т Фест, еден од најбитните музички настани во Македонија во 90тите. Настапуваат Продиџи кои се на милимтер од светска слава и Дог Ит Дог. Мене не ме пуштаат од дома. Малолетник, уште дури не ни тинејџер.
Следат траки, песни, нумери. Само 10 видеа смеам па нема да можам сите. Seven days and one week, Future Sound of London, Orbital, Why Don't You Dance With Me, Antiloopp-In My Mind.
Brainbug со Nightmare и CJ Boland со Sugar is Sweeter со мега истрипаните спотови и ударни битови влегуваат под кожа и не излегуваат.
96та ја правам косата во боцки, ставам лажна менѓуша на уво и од music shop Influence во Лептокарија ја купувам за 800 денари што за тоа време беа мало богатство следнава маичка
и таков улетувам во школо. Може да замислите каква беше реакцијата на сите од наставници до соуеници да се убаците така во основно школо на село. Ми беше кажано да не се случи тоа втор пат. Некаде во тие години Даниел а.к.а Бушава Азбука почнува да пионерува со електронската музика во Македонија.
Фаст форвард 2004та. Во меѓувреме електраштвото си тече. Таа година се случуваат две работи. Ноќен клуб Колосеум прави Smirnoff Experience фестивал каде што ќе вика ди џеи од светот. Во истиот тој клуб се вработува еден од моите најдобри другари на шанк. Не можеше подобро да се нареди. Иако тогаш сеуште не знаевме ама клабинг бурата само што не беше почнала. Јас во најубави години, Скопје на почетокот на златната доба на клабингот, другар ти работи во епицентарот каде што ќе се случува сето тоа. Посовршено, амин.
Прегледај го приврзокот 359977
Од 2004 до некаде 2010 следуваат златните години на електронската музика во Скопје.
Колосеум имаше паметна тактика. Петок и сабота секако им беа полни, па познатите ди џеи ги носеа четврток. Ем четврток полн, ем тарифата на ди џеите кога не е петок или сабота е помала. Немаше што не фатив тогаш. Целиот светски електронски крем дојде во Скопје. Хаусери, технаџии, трансери. Се што значеше нешто во светската електронска музика го посети Колосеум. Неброено пати влегов бесплатно внатре поради другарот, па немам многу карти од тоа време. Ама затоа имам маички. Прво Хајнекен а после и Туборг беа спонзори на ди џеите. Со секое купено пиво ти даваат и грепка па ако е добитна ти даваат маичка. А лесно е да е добитна кога другар ти работи на шанк и знае кои грепки се добитни, а кои не.
Прегледај го приврзокот 359979
Прегледај го приврзокот 359980Прегледај го приврзокот 359982
Прегледај го приврзокот 359983
Прегледај го приврзокот 359984
Прегледај го приврзокот 359985
Прегледај го приврзокот 359986
"Плачев" секој петок на работа затоа што во четврток заглавував до 4-5-6 сабајле. Дали вредеше? СЕКОЈА ЕБАНА СЕКУНДА!!!!!
Сонувавме за Berlin Love Parade, за White Sensation и го чекавме да дојде главниот. Пол Ван Дајк. Шлагот на се. И конечно го најавија. Први Август 2007, Хотел Изгрев во Струга. А јас, заглавен на работа без никаква логистика како да стигнам до Изгрев. Ама кога универзумот те сака, те сака. Претпоставениот мој тогаш беше исто електраш. Тазе роден син, со ноќи неспиен, главиме на работа до касно. И како од гром му прекипува се и ми вика: Слушај, идеме. Оди дома, јади, пресоблечи се истуширај се и купи две карти од цвеќара Розе Веро 2. Преку глава ми е од се, ми треба да се испукам.
И така бидна. Ја украдовме службената кола (под украдовме подразбирам ја земавме без одобрение од генералниот директор) и правец Изгрев. Следеше кулминацијата. Најдобрата електронска журка на која некогаш сум бил. Не се опишува на некој што не бил таа екстаза, таа катарза, таа еуфорија, тој делириум. А ќе имам прилика да одам после тоа на премногу други журки. Ван Дајк пушташе скоро 4 саати до разденување пред 10000 публика. И ден денешен не постои журка која ја надмина таа. Шефот се начука со водка па морав јас да го возам ѓон пијан за Скопје. А не дека јас бев трезен.
Прегледај го приврзокот 359988
Но не застана тука. Ни приближно.
Прегледај го приврзокот 359989
Прегледај го приврзокот 359990Прегледај го приврзокот 359991Прегледај го приврзокот 359992Прегледај го приврзокот 359993Прегледај го приврзокот 359994
Ете така беше некогаш. Ама така е и сеуште. Жртви, неспиени ноќи, пари, енергија, алкохол, возење, замор, исцрпување. Цел живот посветен на клабинг. А ми врати двоструко, троструко, стоструко. Еден мој другар кој многу добро ме познава често ќе рече дека иако се правам рокер, во срце сум електраш. И колку и да не сакав да биде така, мислам дека годинава се помирив со тоа. И затоа може е време заедно со овој пост број 5000 да го сменам и аватарот и да го ставам човекот кој ми беше духовен гуру сите тие години на журкање. Затоа што тој ја напиша химната на клабингот, суштината на неговото постоење ја објасни со зборови и го стави во песна. Затоа што не е само клубот и ди џејот и врати се дома. Посветив цел живот на клабингот, а тој ми врати многу повеќе. Затоа што мојот гуру кристално јасно објасни.
This is my church
This is where I heal my hurts
It's in natural grace
Or watching young life shape
It's in minor keys
Solutions and remedies
Enemies becoming friends
When bitterness ends
This is my church
This is my church
This is my church
This is my church
This is where I heal my hurts
It's in the world I've become
Contained in the hum
Between voice and drum
It's in the change
The poetic justice of cause and effect
Respect, love, compassion
This is my church
This is where I heal my hurts
For tonight
God is a DJ
И тука ќе завршеше мојот пост број 5000. Со промена на мојот аватар и ставање на Макси Џез, мојот спириутален, клабинг гуру. Од страна ќе делува дека лажам и дека намерно ми е темпирано се и дека немаше да биде навистина така да не се случеше тоа што нажалост се случи. И не ми е гајле како изгледа од страна. Така ќе беше и може ќе ми беше повеќе криво дека ќе изгледаше дека го зареков, дека претскажувачки лошо му влијаев на судбината, ако е тоа можно. Ќе го носев неколку дена пред неговата смрт. 2010та или 2011та го гледав последен пат на 5та сала на Саем. Така сакал тој во помало здание, за да биде поблиску до публиката. Мислев дека е некоја маркетиншка финта за публицитет. Ама не беше. Се симна меѓу публиката и се гушкаше со сите. Каква енергија, каква поетика, каков дух беше тој човек. Какво смирение беше да го гледаш, да го слушаш, да му ги следиш мислите, емоциите. Чиста спиритуална енергија, чиста вистиност и автентичност со неговите песни. Макси Џез ги следеше своите зборови, својот зен. Макси Џез го проповедаше клабингот, затоа што Макси Џез го живееше клабингот, затоа што Макси Џез ја разбираше суштината на клабингот. Не може човек кој е ди џеј ради реда или ради пари да ја напише God is a DJ. Божјата рака делуваше преку него за да допре до нас. Во оние ситни саати низ клубовите тие цркви низ светот кои лечат души и те потсетуваат дека животот е убав и позитивна енергија сепак постои. Да, во право беше Макси Џез, God is a DJ. Во негова чест и во чест на мојата најголема љубов клабингот го посветувам овој мој пост број 5000.
Почивај во мир
Maxwell Fraser
Прегледај го приврзокот 360000
