Кеј,
читам Мајли, смајли, наполнила 30ет завчера. Задуман, и таа. Како изненадување, како вчера да беше ко растев со незе. До најситни детали, да не беше денес? утрово? - лето, Јули, јужњачка горештина бетер од тие на Калифорнија, а на тв (А1 - *се крсти во Јозеп Марија и Исус и целото Олимписко друштво*) детски хумор, срцлак од дете на екранот, отракано шо би рекле ние по прилепски, суперинтелигентно, Хана *од* Монтана.
Денес и двајцата сме официјално, далеку од 1. тинејџери, далеку од 2. адолесценти, далеку од 3. млади возрасни личности, пошто сега цепиме накај 40ет. Ќе ми треба многу, за да се соочам со ова.
Ко излезе ова, беше декември камен ладно, ко че му се врајчам на видеово како да сведочам на антиквитет што тогаш беше прикачен на vevo. Прашањето тогаш беше: who owns my heart? is it love or is it art? денес го имаме одговорот - it was art, after all. И кај неа и кај мене.
*Пак и посакувам да најде среќа во љубовта - иако од тоа што ја слушнав во едно.. горко интервју, ќе прави долга пауза од таа животна свера.
Ама затоа кога е во прашање *aрт*, малку се тие што ќе не втасаат.
Кревам чаша Хуго Блау во нејзино име, и да цепиме накај 40ет. И да се видиме на Комо некогаш.