Драга Кајгана (виртуелен дневник)
- Креатор на темата Acid
- Време на започнување
Џ
Џонтра Волта
Гостин
Абе интересно е вака дека нејќе да јаде грашок, уау, леле што им кажа, цар, ѕвер, така треба...
А тоа што покажува знаци на потенцијален дебил што ќе се тови со буреци и бурита цел живот доека седи пред компјутер и одбива било каква физичка активност за да не трпи твитерот и јутуберството, тоа нема врска.
Утре истиов ќе одбива секакви работи и ќе наоѓа замерки на ситници додека неговите го издржуваат дома каде секако, седи на твитер и снима јутуб видеа за небитни ствари.
Многу мразам хајп и некои небитни актуелности што наеднаш зимаат замав.
А тоа што покажува знаци на потенцијален дебил што ќе се тови со буреци и бурита цел живот доека седи пред компјутер и одбива било каква физичка активност за да не трпи твитерот и јутуберството, тоа нема врска.
Утре истиов ќе одбива секакви работи и ќе наоѓа замерки на ситници додека неговите го издржуваат дома каде секако, седи на твитер и снима јутуб видеа за небитни ствари.
Многу мразам хајп и некои небитни актуелности што наеднаш зимаат замав.
- Член од
- 28 октомври 2021
- Мислења
- 1.136
- Поени од реакции
- 2.245
- Член од
- 10 септември 2016
- Мислења
- 9.333
- Поени од реакции
- 19.028
Поглупо нешто од да го хејташ детево нема. Ме заболе во што ќе порасне, као да одреден е за некој лидер уште сега па ја треба да го мислам, детето едноставно изреагирало надвор од шаблонот и баш тоа е интересно, си има уште како мал некој свој став за нешто. Исто вака гомна му се јадеше на оноа дете со растителен кашкавал, разгалено, скопско лигле, а детето на мали години ја кажува нашата реалност, појадок на мост, лажни илузии со ефтини пари и ефтини приказни за сиромашниот народ од тој период.
Лудак ги води 5 години еден камен не се најде маж да фрли, еден да му улета на некој настан некаде пред камера освен една стара баба, јадат гомна за детево каков ќе бил кога ќе порасне
Лудак ги води 5 години еден камен не се најде маж да фрли, еден да му улета на некој настан некаде пред камера освен една стара баба, јадат гомна за детево каков ќе бил кога ќе порасне
Последно уредено:
- Член од
- 3 мај 2019
- Мислења
- 19.401
- Поени од реакции
- 10.335
Детето со грашокот ми го направи денот весел...толку слатко ме изнасмеа неговата детска искреност, разборитост, несрамежливост, снаодливост во одговорите..СРЦЕНЦЕ...да е живо и здраво и цел живот весело и среќно.
Толку позитивна енергија одамна немав добиено....а такво смеење од срце...
Драга мајко...ако го читаш случајно овој пост, верувај дека ти завидувам што имаш вакво прекрасно срцуленце...а дебилите и ретардираните што безсрамно упатија навреди кон него, господ ке ги казни.
Поздрав.
Толку позитивна енергија одамна немав добиено....а такво смеење од срце...
Драга мајко...ако го читаш случајно овој пост, верувај дека ти завидувам што имаш вакво прекрасно срцуленце...а дебилите и ретардираните што безсрамно упатија навреди кон него, господ ке ги казни.
Поздрав.
- Член од
- 14 април 2012
- Мислења
- 32.781
- Поени од реакции
- 67.070
Петар е дете на еден доста познат форумски лик, и шансите дека сте соработувале со татко му за комјутерски компоненти се големи. Мене ми е криво што му судат по едно видео од 3-4 минути, без да го запознаат детето подобро. Татко му е многу интелигентен лик, така да, му ја сфаќам идејата на детево да го заобиколи системот .
.
Византиецот
Codename Duchess
- Член од
- 14 март 2021
- Мислења
- 2.833
- Поени од реакции
- 6.441
Кајг,
кога се вратив од САД, се чувствував толку добро во врска со себе. Како што растев во Прилеп, ужасно ми сметаше тоа што комшилакот ги озборуваше проблемите на моите родители, татко ми беше љубоморно животно, па знаеше да и кажи на мајка ми што да облечи а што не, која сукна е прекуса, која не. Патологија. Таа од друга страна со огромна гордост, малку требаше да и речи било што (а тој беше дрзок) за да се запали ко кибрит. Класична македонска приказна. Кажав дека беше дел од Бранителите? Она кога си љубоморен на невработена жена која речиси повеќе и да нема пријателки пошто ти ги гледа децата.
Оддавав значење на глупостите и мислењата на другите луѓе. Се разбира како што растев и удрив пубертет, веќе беше почнато на страна да ми моча за нивното мислење. Но сеуште не беше онаа комплетна слобода и олабавеност од медиокритети. Состојба во која што грам негативна енергија не осеќаш без разлика што ти рекле.
Тој порив на неубави чувства во врска со себе иди од кредибилитетот на луѓето. Си велев, ова само мене и на мајка ми ни се случува, па затоа мислиш дека другите се перфектни. Така и се прикажуваат. Никогаш не зборуваат за проблеми и за животни тежини. Се е прекрасно.
Се враќам во МКД, другиот ден одма на Факс. Решив да побрзам со такси. Таксистот беше пијан. Од една страна ми беше жал за него, од друга страна беше опасност по мојот и животот на други луѓе, шантраше со колата лево десно, ко на филм. Прекрасно, си реков, се вратив во вукојебината и сега треба да умрам тука.
Сестра ми беше најизненадена од промената кај мене. И кажав дека сега можи гол да ме пушти низ (Турската) чаршија (Турски збор) во Прилеп, да свртам некој круг - ама буквално не би ми било страм да го направам тоа, и нема да ми биди гајле кој, што, би помислил или рекол.
Па ко ќе земат такви ликови да ти трубат за политика, за уназадени идеали, за системи, за економија (мене, дипломиран банкар) си велиш, олабави ме.
Во спојлер го клавам преубавиот Денвер. Во еден друг живот ги слушав Депеш Мод и ги гледав облакодерите како светат со своите канцеларии на вечер.
кога се вратив од САД, се чувствував толку добро во врска со себе. Како што растев во Прилеп, ужасно ми сметаше тоа што комшилакот ги озборуваше проблемите на моите родители, татко ми беше љубоморно животно, па знаеше да и кажи на мајка ми што да облечи а што не, која сукна е прекуса, која не. Патологија. Таа од друга страна со огромна гордост, малку требаше да и речи било што (а тој беше дрзок) за да се запали ко кибрит. Класична македонска приказна. Кажав дека беше дел од Бранителите? Она кога си љубоморен на невработена жена која речиси повеќе и да нема пријателки пошто ти ги гледа децата.
Оддавав значење на глупостите и мислењата на другите луѓе. Се разбира како што растев и удрив пубертет, веќе беше почнато на страна да ми моча за нивното мислење. Но сеуште не беше онаа комплетна слобода и олабавеност од медиокритети. Состојба во која што грам негативна енергија не осеќаш без разлика што ти рекле.
Тој порив на неубави чувства во врска со себе иди од кредибилитетот на луѓето. Си велев, ова само мене и на мајка ми ни се случува, па затоа мислиш дека другите се перфектни. Така и се прикажуваат. Никогаш не зборуваат за проблеми и за животни тежини. Се е прекрасно.
Се враќам во МКД, другиот ден одма на Факс. Решив да побрзам со такси. Таксистот беше пијан. Од една страна ми беше жал за него, од друга страна беше опасност по мојот и животот на други луѓе, шантраше со колата лево десно, ко на филм. Прекрасно, си реков, се вратив во вукојебината и сега треба да умрам тука.
Сестра ми беше најизненадена од промената кај мене. И кажав дека сега можи гол да ме пушти низ (Турската) чаршија (Турски збор) во Прилеп, да свртам некој круг - ама буквално не би ми било страм да го направам тоа, и нема да ми биди гајле кој, што, би помислил или рекол.
Па ко ќе земат такви ликови да ти трубат за политика, за уназадени идеали, за системи, за економија (мене, дипломиран банкар) си велиш, олабави ме.
Во спојлер го клавам преубавиот Денвер. Во еден друг живот ги слушав Депеш Мод и ги гледав облакодерите како светат со своите канцеларии на вечер.
