Драга
Не ми смета да сум сам, но и сакам да си имам другари, тие што ги знам повеќе од 15 години, и секогаш сум сакал да им угодам за не се искараме или што било, ама педерчиња да ти биле цело време.
До лани работев минимум 12 саати во денот, тоа седум месеци во годината, ретко се слушавме, поретко излегувавме, јас се гледав како кривец за тоа, работиш скоро цел ден, тие те бараат чат пат, ти не им одиш и имаат право да не те побараат друг пат.
Лани ова време почнав да работам многу тешка, гнасна и заморна работа, но работев многу помалце саати и имав многу повеќе слободно време.
Ајде ќе надополнам за изгубеното време со другарите, така, се договараме од денес за утре, идат утре, идат сат за излагање, ги немат никаде, ајде ќе звонам кај се да прашам...
"Ај бе брат излеговме ние, седнавме, нарачавме, дојди ќе те чекаме ако сакаш....."
Ок ај, немат врска, и така сум изморен....
Уште едно десет пати откачвење на ваков начин, дали за шетање дали за искачање ко шо викаат овие скопјаниве.
И пак не ми сметаше, одев на работа и по цел ден одмарав ко ќе бев дома.
До пред две недели кога излегов од работа ради здраствени причини.
После таа тешка работа според мене, почнав повеќе да си го ценам трудот и времето, несакам некој да ми го губи, и не сакам некој да и глуми лудило, не ми смета ако некој не ме бара, ми сметат кога стануваат лицемерни и дволични, посебно лица од машки пол, што мажи ќе беа ако неможат да ти ја кажат вистината влице, или да те чуваат како резерва, да ви ебам не сум курвиче па ќе ме барате кога ќе ви прдне на газот.
Јас никогаш во живот не сум се противел на никој, посебно не на другари или домашни, јебига пиче

не сум сакал да се искарам, затоа што важни ми се сите блиски.... до пред две недели, сега немат на кого не му го плеснав лице и баш е убо чуството.
Излегов сам, пред тоа ги барав на овие педерчињава, неможеле, кој зафатен, на кој гла го болит на кој нога, незнам јас си одам низ чаршија, ко тие ги начеквам на сред неа.
"Абе кај сте, шо ве немат..."
"-Aj ќе те бараме за утре..."
Ок ајде.
Идат тоа утре, ги немат децава, ајде да се јавам, "Шо прајме за денес?-Имаме нешто работа да завршиме ќе ти звониме за пола сат-сат ќе ти кажиме кај ќе ојме, кај ќе си? Јас вкладилница одев
-Ај чекај таму ќе ти звониме..."
Ојдов напишав ливче чекав ко последна будала еден саат, жива вода се напрајв, шо од времево шо се менвит на секој пола сат, шо од нервоза, си заминав дома, да се пресоблечам барем.
Поминаа два сати ај реков да ги побарам, им викам кај сте, тие мене ево брат Струга дојдовме на кафе, ам шо не звонавте море еден сат дремев вкладилница, ве чекав, барем кажете дека не ме барате да не си го губам времето, и јас имам обврски.
Ај така ни испадна успат ни беше.
Ок тогаш ми прекипе затоа што не беше само ова, имаше повеќе ама ме мрзит да пишам.
Јас како како човек што си зема се при срце, ето ќе си признам ми беше тешко што ми прават така, првин мислев дека сум ретардиран а не сум свесен за тоа затоа што неможам да го процесирам цело тоа во мозокот оштетен.
Вака нешто.
To ко отпадна како варијанта, станав нервозен, првин кон себе, потоа сватив колку не сум во право што се лутам сам на себе, и ја свртив нервозата кон нив, на сите им го кажав тоа што го мислам за нив и што е најлошо во право сум.
Сите овие години ме барале само кога имале мака, дали за работа, дали за муабет, многу работи знам за нив и за многу работи се во криво.
Најјако е што самите се издадоа, со едно јавување од две минути, лошо е што кога лажеш дека немаш муабет со некоја личност само за да дознаеш што мислење имам за неа, мора да лажеш нон стоп, а не да ми се јавиш, да ми се ситиш за нешто што го знам само јас и тој со кој "немаш" муабет, добро бре брат ретардиран си или шо ?
И тоа, сите си го добија тоа што си го бараа и на крај на денот девојка ми излезе најголем другар и најмаж од сите.
Цела нервоза беше ради тоа, како да викам другар шо трачарит повеќе од баба да ми помогнит со кревање цименто пример, баба ми да ја викнам повеќе ќе кренит, како да викнам другар што на 26 години цмиздит како женче да копат, како да ги викнам а 26 незнаат женска да фатат, затоа што сите биле ебани и бараат нечепната.
26 ГОДИНИ ИМАШ КОЊУ, КОЈ ТИ Е КРИВ ШТО НЕ СИ ФАТИЛ ДО СЕГА; КАЈ ДА ТИ БАРАМЕ НЕЧЕПНАТА ДА ТЕ ЧЕПНИТ НЕКОЈ ВО ДУПОТ, КАДЕЕЕ, РЕТАРДИ.
КОј Е КРИВ ШТО НАЈУБАЈТЕ ГОДИНИ ЗА КЛЕЦАЊЕ СИ ГИ ПОТРОШИЛ ВО ПРЕЗБОРВЕЊ И ВО ЖАЛЕЊЕ КАКО СИТЕ ЖЕНИ СЕ КУРВИ,ДЕБИЛИ.
Сите глупи си го живееа животот само тие паметните зборуваа, сега сите од генерацијата се или со женски или со жени само тие станаа хроници, дремат по кафичи со матуранти, па уште сношти одеа кај матурантите што беа...
Шо ќе прајте таму бе, уште толку ќе се бедирате ко ќе видите 18 годишни кај шо се лапет со дечиња или со келнерите.
Ништо ај немат врска, јеби га, џабе пишев.