Внатре во филмот се случува исто онолку колку и надвор од него, ми рече еднаш еден професор и не го сфатив.
Снимавме кратко филмче и во филмот има жива риба и му велам на колегата режисер јеботе кај да најдам риба за снимање, тој важна е рибата демек, глупости нешто, и отидов во еден ресторан во Охрид, имаат аквариум, се правам како чукнат му велам на едно бате што работеше во шанкот, абе демек колку се продаваат рибиве ама жива риба сакам и тој со сиот ум ми вели Дојди вечер во 10 не ми се шефовите тука ќе фатиме некоја риба и ќе ти ја дадам, и одам јас и уште двајца колеги во 10 вечер, тој влезе во аквариумот лом се направи, во една кофа зедовме риба Фала фала, ништо уживајте вие само снимајте ми вели во тоа е животот, како совет од Спилберг да добив.
Потоа отидовме до езеро да наполниме езерска вода за да не се отепа во хлор рибата како главен актер а планиравме да ја сместиме во када од еден колега кој беше единствен со када. Беше апсурдно да се гледа како тројца здрави прави момци полнат кофи со вода за да преживее една риба, одиме горе-долу демек да ја наполниме цела када, и ете одам јас на ред да наполнам вода од езеро, сретнувам една што се гледавме кратко и после престана да ме бара, и ме гледа со кофа со вода навечер, - шо прајш со кофата? - ништо, имам една риба в кола .... и таа - од кога почна женските риби да ги викаш, и јас нешто пробав да одговорам со клишеа не е тоа што мислиш блабла, али и реков се гледаме, најважна ми беше рибата да не умре и ја сместивме во када, супер и беше си пливаше.
Другиот ден одиме на снимање на плажа, почнуваме со снимање од 7 наутро, а рибата треба да почне со нејзините сцени во 12. И кон 10 часот одам кај колегата да ја земам рибата, и влегувам во станот, гледам рибата испуштила душа... му се јавувам на колегата од продукција - the fish died, и тој - how did the fish die, епа умре така фино. Му велам не кажувај таму на никого, и си велам пооо кариерата ми заврши ради една риба, и ми текна на еден брачед што работи во Хидробиолошки и со трчање одам таму, тие мрестат Охридска пастрмка и ги зачувуваат нешто вршат испитувања, одам со кофа му велам побрзо давај една пастрмка најмала што може филм снимам, и тој абе будала си ај прво кај директорката да ни даде одобрение ова она, абе какво одобрение треба за 1 саат рибата да глуми немам време ќе ни отиде филмот јабана. И „позајмивме“ една риба од базените, возам до плажата и ја носам рибата на сет. Новата риба преживеа цело снимање и потоа ја вративме во езерото, а од рибата што ми умре, татко ми следниот ден направи рибна чорба.
Во петокот го гледавме снименото филмче. Не ми се допадна, но засекогаш ќе го паметам по тоа што се случи надвор од него, како тоа за мене да беше филмот. Потоа снимавме уште едно кратко филмче, и една црнкиња актерка по име Реми од Гана или друга афричка република ми рече „дали може да ја носам твојата блуза за во сцена“ и кога ми ја врати, мирисот што го остави на блузата ме потсети на нешто што поминало или никогаш не се случило и сфатив дека не постои време и простор во женските мириси, затоа што се насекаде и засекогаш.