Вие и вашите ставови

[burn84]

Држам цврсто до работи за кој што знам дека сум во право. А инаку ако некој ми докаже дека неговиот став е пореален(и нормално јас да се согласувам со тоа) тогаш го менувам мислењето.

Не сакам да бидам инает и во право по секоја цена...тоа е идиотизам.

 

[Ivy_K]

аха значи јас што скоро секогаш сум у право не сум идиот ама идам ...
:pos2:

мноу ретко да мењам мислење

 

[Mad Maxx]

Дали убаво те разбрав,сакаш да кажеш дека луѓето кои имаат основано цврсти ставови за нешто и кои се непроменливи за нив се почесто се осамени.Мислиш дека само оние другите се спремни за разговори,дали јас имам цврст став за нешто или не,секогаш сум спремен да го сослушам другиот без разлика дали нашите мислења се совпаѓаат или не.
Ако грешно сум те разбрал поправи ме. :wink:

Ок,како иде правецот мој на размислување...
Ако одредена личност има некој свој одреден став за некоја работа и цврсто стои позади тоа,тоа мене ми кажува дека таа личност е целосна,комплетна,дека се познава доволно самата себе за да знае што сака и да го брани своето.Од таму доаѓа тоа мое мислење дека сите оние кои се цврсти во своите убедувања се осамени,затоа што тешко е да се најде човек кој што не е плагијат т.е човек со сопствени мисли.

 

[Kvendolin]

Понекогаш ме фаќа страв од сопствената тврдоглавост и кога ќе насетам дека никој не може да ме убеди во ништо, бидејќи тоа веќе е сигурен знак на зрелоста или полошата варијанта на зборот ,,стареењето,,. А најмалку од се сакам да бидам личност која не прифаќа туѓо мислење и не се ,,помачува,, да го разбере туѓиот став. Тоа е нешто како предубедување дека сме ,,попаметни,, и дека никој не може да ни каже ништо ново (нели, се сме научиле).
Проблемот со прецврстите ставови е тој што не ,,онеспособуваат,, да научиме нешто ново или одредена работа да ја доживееме на поинаков начин.
Во врска со ставовите на условно кажано авторитетите во мојот живот (личностите кои ги ценам) можам да кажам дека тие имаат влијание врз мене и мојот начин на размислување и тоа го сметам за позитивно од аспект дека ете на мене сеуште може да се влијае во промена на мислење, став и воопшто промените ги доживувам како позитивна работа.

 

[***РЕНАТА***]

Ako imam izgradeno stav za nesto,togas cvrsto stojam zad istiot i mnogu retko go smenuvam.Sepak gi islusuvam i tugite stavovi koi se razlicni od mojot i ako se utvrdi deka sum vo zabluda priznavam i se soglasuvam so tugiot stav.Megutoa toa se slucuva mnogu retko.Zatoa ne brzam vo formiranjeto stavovi po sekoja cena i za se,kolku da se kazi nesto...Za nekoi raboti koi ne mi se poznati ili ne me interesiraat, nemam stav i kazuvam deka nemam stav,a koga veke imam stav za nesto togas ne mi e strav da go kazam pred bilo koi luge,poznati ili nepoznati,ne ocekuvam site da go prifatat mojot stav ili da se odusevat od nego,pa vo najlos slucaj nema da se soglasat so nego.

 

[Ankica]

:helou: Се се менува ,така и паметните луѓе ги менуваат своите ставови.Штета има само тој кој опстојува во своите грешки и незнаење.:smir: :smir: :smir:

 

[Сатори]

~*~

Колку вашите ставови и мислења за секоја работа се цврсти и непроменливи?
Дали истите знаете понекогаш благо или скроз да ги промените?
Ако да, зошто го правите тоа?
Дали за да придобиете нечие внимание или да се допаднете некому можете да го промените вашиот став? Дали во разговор со блиски луѓе ви се случува да се согласите за нешто иако не мислите така, само за да не настане некоја расправија или да не променат другите мислење за вас?
Што мислите за таквите постапки ... дали промената на својот став значи компромис за одржување на една нормална врска со луѓето или едно чисто лицемерие?

И најбитното - колку сте храбри да ги кажете вашите ставови? Дали некогаш премолчувате поради страв од нешто?

Сеуште сум во фаза на градење ставови што веднаш на старт дозволува да се влијае врз мене како млада личност, но, за работите за кои што веќе јасно сум се изјаснила и сум оформила мислење, манипулација и прилагодување, не благодарам.
Ставовите ме прават таа што сум, самоконтролата е таа што успева да ги заштите од разните леширани и харизматични „богови“.
Цврсто и јавно и гласно стојам до тоа во што верувам, јас сум од тие што се борат за тоа во што веруваат.

 

[Chombe_United]

Секогаш стојам зад моите убедувања, но ако има цврсти докази кои покажуваат дека грешам, ги прифаќам и ставовите на другите!

 

[city]

Во суштина имам ставови кои не се многу поразлични од другите и немам некоја голема желба да се издвојувам т.н. од “толпата„ и да размислувам поинаку и различно.

Во суштина секогаш ставовите и мислењата ми движат во границите на она што е нормално, што е секојдневно или да не речам размислувам прилично конзервативно.

Прифаќам ставови само од луѓе кои ги почитувам и доколку нивното мислење е издржано, тешко и држи вода голема е веројатноста да стане и мое.

Мразам унифицирање и униформирање на ставови. Ме нервираат луѓе (или групи сеедно) кои поради остварување на некоја цела во животот го менуваат своето размислување и своите ставови и размислуваат како што размислува групата.

 

[Ankica]

:helou: Еден филозоф рекол :"Запомни дека можеш да го смениш мислењето, ако некој ти укаже на подобро,без да и наштетиш на твојата слобода на мислење, бидејки секое дело направено според твојата воља и твојот суд, напросто според твојот ум,е само твое дело".:smir: :smir: :smir:

 

["_____________"]

Колку вашите ставови и мислења за секоја работа се цврсти и непроменливи?
Дали истите знаете понекогаш благо или скроз да ги промените?
Ако да, зошто го правите тоа?
Дали за да придобиете нечие внимание или да се допаднете некому можете да го промените вашиот став? Дали во разговор со блиски луѓе ви се случува да се согласите за нешто иако не мислите така, само за да не настане некоја расправија или да не променат другите мислење за вас?
Што мислите за таквите постапки ... дали промената на својот став значи компромис за одржување на една нормална врска со луѓето или едно чисто лицемерие?
И најбитното - колку сте храбри да ги кажете вашите ставови? Дали некогаш премолчувате поради страв од нешто?

Moite stavovi i mislenja se onolku cvrsti kolku i moeto veruvanje deka tie se vistiniti. Kako shto se ubeduvam deka ne se, taka blago ili skroz gi promenuvam.

Nikogash ne bi promenil stav za da pridobijam nechie vnimanie ili za da mu se dopadnam nekomu, bidejki ako sakam da mu se dopadnam nekomu ili da privlecham nechie vnimanie, sakam JAS, takov kakov shto sum, so moite stavovi i mislenja, da mu se dopadnam ili da go privlecham negovoto/nejzinoto vnimanie, a ne so poinakvi stavovi ili mislenja, bidejki togash ne bi go privlekol vnimanieto jas i ne bi i se dopadnal na taa lichnost jas, tuku iluzijata koja jas ja kreiram i koja potoa SEKOGASH ke treba da ja odrzuvam, bidejki ako prekinam da ja odrzuvam i povtorno stanam jas, na taa osoba poveke ne bi i go privlekuval vnimanieto ili ne bi i se dopagal. (lele kolkava rechenica...) Da glumam celo vreme za na nekogo da mu se dopagam??? Nikako. Za da glumam stavovi i mislenja, treba pridobivanjeto nekoj da mi bide povazno makata i trudot na koj jas bi se izlozil za da glumam celo vreme. Nikoj ne treba da bide tolku vazen.

Toa ne doveduva do narednoto prashanje, do toa deka ke glumam stavovi i mislenja, dokolku pobitno mi e da ne se raspravam so bliskiot i ke se macham i ke glumam ludilo, ama SAMO AKO JAS TAKA SAKAM, samo ako mene mi e taka polesno.

Toa ne doveduva i do poslednoto prashanje... Kazuvanjeto na svoite stavovi bara hrabrost? Ako e taka, togash postoi nekoja opasnost. Ako postoi nekoja opasnost, postoi nekoj rizik. Ako postoi nekoj rizik, (na pr. da mu kazete na shefot deka negoviot proekt e sranje i da si go zadrzite svojot stav), togash povtorno, ke si gi izmeram karot i rizikot i ke si odlucham. Vo sekoj slucaj, stavovite i mislenjata gi menuvam samo koga mene toa mi odgovara.

 

[E_L_E_N_A]

Во последно време се почесто си ги кажувам своите ставови.... порано многу често ми се случуваше да попуштам,да премолчам за да избегнам кавга или напната ситуација и сл. ... ама во последно време тоа ми се случува се поретко ... се почесто си стојам на ставот и не го менувам без разлика дали некој се навредил и сл.... на крајот на краиштата секој си има право на свое мислење и никој нема право да му суди на другиот ако има спротивно мислење од неговото....

 

[Sussaro]

Ако нешто сум урамил како такво така и останува. За било што знам и инат да бидам и тврдоглав ама си се држам до моето. Гледам објективноста да ми ги гради ставовите а не пристрасноста дури и кога се работи за блиски луѓе. Затоа и тешко отстапувам од нешто, но не и никогаш.

 

[Ashley]

Најчесто се држам до моите ставови, сепак има и исклучоци. Цел живот се учи, така да знам и да променам некој став ако увидам дека нешто сум грешка. Сепак тоа е некоја блага промена, драстично никогаш не сум ги сменила. Неможе денеска едни, а од утре сосема други.
За одржување на врска не менувам ставови има и други начини за компромис и прилагодување со другата личност.

 

[Zemzela]

Се држам до моите ставови...но кога знам дека некој ме побил знам да признаам,не сум тврдоглав по секоја цена,мислам дека со спротивни луѓе од мене е многу тешко да ги убедиш во нешто,разговорот оди во ќор сокак...не е грев ако погрешиш грев е ако се лажеш дека ти си во право а знаеш дека не си нели? :smir: