Ок, не ти успеало да ја залапаш тогаш... обиди се пак.
been there, done that. Не се залетвај пробај уште еднаш залапаја и ако се тргни неќи толку брате врти главата накај друга, ќе наебиш вервај.
Не му го знам пасвордот, ни ме интересира зошто не сум се посомневала, а ако се посомневам нема пасворд да му барам секако.
Оди до крај, мушки.
Одбивањето не е заради годините, туку заради некој нејзин став/проблем/страв/итн. Ти треба да си сигурен дека сакаш да ја залапаш/задрапаш/итн и таа ќе го увиди тоа и ќе го прифати (ако не го прифати, значи не сака со *тебе* - ќе сака со друг; во тој случај комотно ќе си побараш друга и готово).
Две опции има: Ако има дечко, сака секс на страна, а ти си се погодил на право место во право време. Нормално, сака и да се потрудиш малце, не и е интересно одма да ти дае.
За допаѓање и заљубување, ако можеш да исконтролираш, јас би ти советувал да не навлагаш.
Текстов како некоја песна од ДНК..
Ова. Направи го ова. Подоле ќе објаснам и зошто.
Тоа не е воопшто мала причина, туку многу валидна. За одбивност кон деца да не правиме муабет, потполно ја разбирам. Не сите се фамилијарни луѓе, не сите се спремни/сакаат да си го жртвуваат сопствениот живот/кариера ради деца. Едноставно, не сакаат. Нема она што тебе да ти објаснува и црта за причините (па уште да и ствараш притисок со тоа што ќе и даваш deadline од месец дена или штознам), кога може и нема некоја конкретна причина. Едноставно, не сака. Точка. Крај на приказната. It's that simple. Конкретно, многу добро ја разбирам затоа што јас сум со истиот став ( 36 год, не сакам деца.). И доколку било која идна партнерка ја стави темава на “дневен ред“, одговорот ќе биде тој - едноставно, не сакам. Нема потреба од убедување и драми, тоа е тоа. Ако таа сака, тогаш со среќа па нека си најде некој со истиот став. Нема што да се лажеме/тегавиме/објаснуваме/даваме “време“ итн.
Со ова се враќаме на тоа под 1) од проста причина што ти бате неа ја гледаш примарно како најдобра кандидатка за расплод (пошто досега све било супер и ја сметаш за добра потенцијална мајка), а потоа како девојка/жена. Тргни од тоа што воопшто не го цениш нејзиниот став околу темата деца , затоа што да го ценеше немаше ни да помислуваш на ултиматуми, или на убедување/објаснување. Нејзиниот став е тој, точка. Не е фер ни за тебе а особено не за неа да ја влечете работата кога јасно и гласно она си рекла дека нејќе, а ти јасно и гласно викаш дека ако немаш деца ќе ти биде криво цел живот, и дека ако немаш деца со неа па и што к*р ќе ти е она како девојка ( парафразирам, затоа што така звучи).
Мене па многу по средношколски ми се твоиве пасивно-агресивни тактизирања и врткања одоколу и држ-недај и немање гз да си го кажеш ставот или леле недајбоже да патиш и страдаш (пошто на сите им е супер под стаклено ѕвоно каде што све се ливади и пеперутки и ако се деси нешто лошо тогаш секогаш е другиот крив за тоа). Да не праам муабет за средношколската финта “сакам пауза“.Нагли потези во раскинување врски се прават само во средно школо.
Конкретно во случајов, тој прво еднаш ќе разговара, па повторно ќе ја врати таа тема по еден месец со прашањето "Кои се точно причините и дали некогаш би го направила тоа и кога. Мене ми е битно.", па она и да му каже не, пак продужува уште неколку недели/месеци и пак ја прашува "Дали размислуваше пак на оваа тематика", а у меѓувреме и двајцата се гледаат ама поретко и пробуваат да се одљубат собирајќи ги сите разумни причини за евентуалното раскинување после неколкумесечни зјаења, мафтања и навраќања на темата. На тој начин, раскинот не предизвкува некое посебно патење и страдање, мислење на спомени, мислење "што би било кад би било", "дали таа ќе се предомислеше"; "дали можеби не размислила убаво".
а како ќе се гледаат се помалку и ќе се одљубат ако живеат заедно? Плус дечково сигурно не му доаѓа сега прв пат оваа мисла што да прави со девојката,Те разбирам мистер Лоџик, ама во реалноста треба да се остави време кога се раскинува, време коа лабаво нема ни раскинување, ни стандардно идење, онака се остава време да поминува и да се размислува., а и двајцата претходно изнеле на маса што бараат (што било проблемот).
Во тоа време од месец, два најчесто " повредената странка " наоѓа друг/а велејќи дека продолжил/а, и после веќе ситуацијата е кристално јасна дека џабе се труделе за било што.
Поретко, една од личностите решава дека партнерот е логичен и дека тоа што го збори/бара е здраворазумно, па си продужуваат.
Нагли потези во раскинување врски се прават само во средно школо.
Конкретно во случајов, тој прво еднаш ќе разговара, па повторно ќе ја врати таа тема по еден месец со прашањето "Кои се точно причините и дали некогаш би го направила тоа и кога. Мене ми е битно.", па она и да му каже не, пак продужува уште неколку недели/месеци и пак ја прашува "Дали размислуваше пак на оваа тематика", а у меѓувреме и двајцата се гледаат ама поретко и пробуваат да се одљубат собирајќи ги сите разумни причини за евентуалното раскинување после неколкумесечни зјаења, мафтања и навраќања на темата. На тој начин, раскинот не предизвкува некое посебно патење и страдање, мислење на спомени, мислење "што би било кад би било", "дали таа ќе се предомислеше"; "дали можеби не размислила убаво".
1.Грешка.
