Мислев дека годинава ќе ја одбележат повеќе филмови на подобро, но се повеќе сум скептик гледајќи ги номинираните оскаровци. Конкретно Nightcrawler.
Мака изнамачив со филмов. Не знам дали вреди да пишам подолга рецензија за него, филмот во најдобар случај е просечен, и тоа се поради глумата на Џејк Гиленхол, инаку не би му дал ни просек.
Можам да набројам многу работи но така ќе навлезам во спојлери. За да ги избегнам, ќе кажам дека филмот не нуди ништо особено. Почнува со добро темпо, да, солиден е, во првите 10 минути го прикажува целиот карактер на главниот лик во филмот, но понатаму филмот не нуди ништо. Се врти во круг, се повторуваат истите сцени, со колата и гпс дирекциите, што укажува на неинвентивност, filling the gap, приказната не води никаде и што е најтрагично, во филмот нема изграден спореден лик. Сите споредни ликови во филмот постојат за да го опишат главниот лик, ниту еден не функционира самостојно.
Од друга страна, мотивите на главниот лик ми се сосема нејасни. Неговиот disturbed карактер никако не ми доаѓа до израз. Знам дека треба да биде социопат и тоа е тоа. Не знам зошто, не знам од каде и како стигнал дотука. Нема никаква хемија меѓу него и рене русо или калфата што му беше. Тотално промашување.
Трето, филмот почнува во моментот кога завршува. Крајот е динамичен, како што требаше да биде цел филм, таман почнува да биде интересен, забавен (затоа што дотогаш никако да го сфатам сериозно, си велам барем да биде забавен) завршува. Ме остава рамнодушен. Не сум импресиониран и веќе го мразам. Инстант го бришам, нема да го давам по усб на другари, сакам што побрзо да го заборавам.
црн бумбар.