Што читате во моментов? (со краток коментар)

[nicole_l]

„Балкански жртвен јарец“ од академик Луан Старова

Книга која многу автентично и оригинално го прикажува феноменот на жртвување и саможртвување во сите форми како заеднички именител на балканските народи, со чија помош опстојувал низ историските премрежја.
На убаво осмислен, фиктивен начин прикажан е Балканот, од едната страна, заробен во сопствената историја и географски релјеф, а од другата страна Европа која не може да го спознае „проколнатото“ и „дивјачко“ праплеме.

 

[Тикви4ка]

Римската љубовница на Кејт Квин, штотуку ја завршив, феноменална книга.
Приказната е за љубовта на гладијатор и робинка во Рим. Теа, Еврејка, и Ариј Варваринот, гладијатор од Бриганија. Кога сопственичката на робинката дознава дека таа всушност му е соперничка во љубовта кон гладијаторот, ја пордава Теа како проститутка надвор од Рим. Бременоста ја спречува Теа долго време да остане во борделот но затоа еден човек го препознава нејзиниот талент за пеење и ја купува со намера да пее на забави. Така Теа стигнува и до римската палата на Домецијан. Повторно се среќава со Лепида Полија нејзината поранешна сопственичка која овој пат се бори за наклоноста на императорот кој е во рацете на Теа.
Стварно книгава остава впечаток посебно на некој како мене кој е заљубен во Рим и римската историја

 

[nihilista]

Секоја ноќ минимум по две книги читам и тоа тешка филозфија, романи нејќам сеа да ми црта... сакам суштина, ( поезија 90% е збрканост и појма немаат што сакаат да кажат а има ептен добри ствари ама овие 90% направија да а спомнеш поезија одма асоцира на тие збрканите) и сеа пошто све испрочитав што имам пак читам пошто нели повторувањето е мајка на знаењето ко тренинг, а башка и ме ставија у мисла пошто јас размишљам дур читам она што се вика студиозно и сеа не знам шта је то реалност што вика оној Рамбо Амадеус. Испаѓа работава во книгите е вистината а реалноста е заблуда.А највише ме нервира што луѓево читаат ама не праат како што пишува него све контра на тоа и затоа уствари Маркс рекол (парафразирам не е баш така ама тоа му е поентата) не е стварта да се чита туку да се смени светот на подобро!

 

[Тапетарот Петар]

Секоја ноќ минимум по две книги читам и тоа тешка филозфија, романи нејќам сеа да ми црта... сакам суштина, ( поезија 90% е збрканост и појма немаат што сакаат да кажат а има ептен добри ствари ама овие 90% направија да а спомнеш поезија одма асоцира на тие збрканите) и сеа пошто све испрочитав што имам пак читам пошто нели повторувањето е мајка на знаењето ко тренинг, а башка и ме ставија у мисла пошто јас размишљам дур читам она што се вика студиозно и сеа не знам шта је то реалност што вика оној Рамбо Амадеус. Испаѓа работава во книгите е вистината а реалноста е заблуда.А највише ме нервира што луѓево читаат ама не праат како што пишува него све контра на тоа и затоа уствари Маркс рекол (парафразирам не е баш така ама тоа му е поентата) не е стварта да се чита туку да се смени светот на подобро!

Ја па редовно не читам и коа не читам не читам минимум по три книги најмалце тешка филозофија многу е тешка обично читам нешо полесно као љубавни романи (максимум еден годишно) или огласник м не треба да се претеруе со читање највише сакам да глеам телевизија турски серии пошо се преведени и немора да читам титлои сакам и да гејмам онлајн гејмањето е мајка на вежбањето нешо као кондициони припреми за евентуален рат иначе ја никад не размишљам док читам остаам содржината сама да ме понесе као што рекол Екрем Јевриќ један и један за мене су два (прафразирам) не е стварта да се мења светот боље е да мењаш уље редовно и да си најдеш некој ќејф у нечитањето.

 

[AlternativeF]

Римската љубовница на Кејт Квин, штотуку ја завршив, феноменална книга.
Приказната е за љубовта на гладијатор и робинка во Рим. Теа, Еврејка, и Ариј Варваринот, гладијатор од Бриганија. Кога сопственичката на робинката дознава дека таа всушност му е соперничка во љубовта кон гладијаторот, ја пордава Теа како проститутка надвор од Рим. Бременоста ја спречува Теа долго време да остане во борделот но затоа еден човек го препознава нејзиниот талент за пеење и ја купува со намера да пее на забави. Така Теа стигнува и до римската палата на Домецијан. Повторно се среќава со Лепида Полија нејзината поранешна сопственичка која овој пат се бори за наклоноста на императорот кој е во рацете на Теа.
Стварно книгава остава впечаток посебно на некој како мене кој е заљубен во Рим и римската историја

Книгава сега ја чита мајка ми, исто е одушевена од книгата. И нејзе ја интересира многу римската историја, па ако имаш некоја друга книга со слична тематика да препорачаш би ти била благодарна, а ако сакаш и јас ќе ја прашам за некои наслови

 

[langelina]

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Amazing_Adventures_of_Kavalier_&_Clay

 

[Hank Moody]

Почнав да ја читам Книга за смеата и за заборавот од Милан Кундера, интресна книга уште едно ремек дело на Кундера, како што пишува во самата книга, роман во форма на варијации. Различните делови одат еден по друг како различните етапи на некое патување кое води во внатрешноста на некоја тема, во внатрешноста на некоја мисла, во внатрешноста на една и единствена ситуација чиешто сфаќање се губи во бесконечноста.

 

[nihilista]

Ја па редовно не читам и коа не читам не читам минимум по три книги најмалце тешка филозофија многу е тешка обично читам нешо полесно као љубавни романи (максимум еден годишно) или огласник м не треба да се претеруе со читање највише сакам да глеам телевизија турски серии пошо се преведени и немора да читам титлои сакам и да гејмам онлајн гејмањето е мајка на вежбањето нешо као кондициони припреми за евентуален рат иначе ја никад не размишљам док читам остаам содржината сама да ме понесе као што рекол Екрем Јевриќ један и један за мене су два (прафразирам) не е стварта да се мења светот боље е да мењаш уље редовно и да си најдеш некој ќејф у нечитањето.

Дека моментално работава ми е таква затоа читам (Телевизија, весници тоа е по мене губење време, превише се негативни) инаку и без да читам јас размислувам за истото за разлика од некои кои размислуваат за тоа само кога го читаат истото , инаку во Будизмот врв на мудрост е да го запреш мисловниот процес бидејќи тоа успорува и не прави неадекватни за животот. Инаку да, и Шопенхауер рекол ,,да читаш значи да мислиш со туѓа глава а не со своја,, така да тоа е ок.

 

[HEATHY]

Биографијата на Стив Џобс, до 100та страна сум и изгледа интересно и занимливо... да не ви се верува човек од нула дека може да направи.... одел бос насекаде, пушел трава и се дрогирал, смрдел и не се бањал, јадел само овошје.... несредена брада и не средена коса...

 

[naumdb]

Биографијата на Стив Џобс, до 100та страна сум и изгледа интересно и занимливо... да не ви се верува човек од нула дека може да направи.... одел бос насекаде, пушел трава и се дрогирал, смрдел и не се бањал, јадел само овошје.... несредена брада и не средена коса...

Па не направил тој, производите ги правел неговиот другар Стив Вознијак, финатата е во тоа што Стив Џобс знаел да ги комерцијализира. Ме интересира дали ти фалат страници некаде во средина на книгата, после тоа сликите... Дали е само кај мене така, или таа грешка ја има кај сите книги. Прв пат ми се случува во книга од Три да ми фалат страници.

 

[Мaријанела]

Искинатиот вел-Естхер Гулшан
Вистинска приказна за една муслиманка која ќе стане христијанка. Автобиографија во која Естхер се спротиставува на строгите муслимански закони.
Вреди да се прочита.

 

[HEATHY]

Па не направил тој, производите ги правел неговиот другар Стив Вознијак, финатата е во тоа што Стив Џобс знаел да ги комерцијализира. Ме интересира дали ти фалат страници некаде во средина на книгата, после тоа сликите... Дали е само кај мене така, или таа грешка ја има кај сите книги. Прв пат ми се случува во книга од Три да ми фалат страници.

Ne be, taman si e se

 

[naumdb]

Ne be, taman si e se

Од 368 кога ќе ти поминат сликите ти е 369?

 

[Lyon Bold Italic]

Од 368 кога ќе ти поминат сликите ти е 369?

Иди врати им ја, нова ќе ти дадат

 

[Rick Wright]

Пред неколку дена ја завршив „Татарска пустина“ од Дино Буцати, симпатично книџе.

Денес само шо ја завршив „Една година“ од Жан Ешеноз. Цело време имав впечаток дека книгата е срање и на крајот, буквално последниот параграф ( 4-5 реченици ) ми го напрај умот чкртањци.