Па не баш вечерва...ама сабајлево без тебе,хм,премногу ми се спие за да ми недостигаш,сепак,се секавам....не ми е јасно,имам толкава загуба на меморија,заборавам тоа што не треба,а тоа што ме боли и што не смеам да го паметам,никакко да излезе...мора да излезе макар еднаш дневно,и да ме потсети...и да ми каже дека имало поубаво времиња...и дека сега се тоа е завршено.Глупо е,понекогаш,без тебе знаеш,ми недостигаш...да можеше да го прочиташ ова ке знаеше,вака,само мало олеснување за мене,и ништо повеке...кога ке заврши ова,пак ке се секавам...и пак ке боли...