Самоанализа - Кој сум јас?

[.:TINA:.PINK]

Ne mozam da se opisuvam..ne znam sto da napisam, od kade da pocnam..
ok vaka
srednoskolka so visok energija, hobi mi e crtanje i vozenje roleri i mozam da se pofalam deka sum dosata dora vo toa..inaku zivotot mi e mnogu ne sreden, ucam, igram kosarka, vozam roleri, odam na angliski i informatika na kurs, i 3pati nedelno imam privatni casovi po likovna umtnost i nemam slobodno vreme i nemam vreme da razmisluvam mnogu..sve mi ide nabrzina..inaku slusam sekakva muzika osven ona turbofolkot, najmnogu mi se dopaga punk-rock, sakam emo stil, omileni boi-crna,rozeva,bela i crvena, majka mi mi e edna od najdobrite drugarki i sekogas imam moralna podrska od nea, tatko mi e mnogu antipaticen zatoa ne se nirisam mnogu so nego, sestra mi e cool treto oddelence, leleee ama iznapisavv..:kesa:

 

[CELTIK]

како да се опишам роден во 86 во ресен као мал сите бели во мене беа како магнет бев ,правев многу зулум од типот кршенје прозори на комшиите корненје на зеленчуковата градина ,стопиранје на водата за наводнуванје и еден куп ,потоа кога потпораснав станав многу арогантно типче се тепав со скоро сите кои накриво ке ме погледнеа пота отидов во средно првите 2 години ги поминав безвезе но во трета веке бев сосема друг имав друштво сегде заедно бев со другарите и другаркита тој период нема никогаш нема да го заборавам после запознав една личност која ми го униште животов 4 години се влечкав со неа другарите заминаа кој ваму кој таму јас да не ми побегни госпогјата е сега сум во целосна конфузија искрено не знам кој пат да го фатам угоре високо удолу длабоко , како и да е во мојов живот никого не сум го оставил во калта ниту пак некому лошо му сум мислел можеби поради некои недоразбиранја и баранје на правда су му скршил по неко ребро али како и да е јас сум ценет и почтуван грагјанин моите врсници и помалите секогаш ги насочувам кон почитуванје на вистинските вредности кон чесност и искреност ги терам да спортуваат и тоа е таков чоек сум јас пред се поштен и чесен и многу правичен

 

[Фокси]

Прво што ми доаѓа на памет кога ќе помислам на мене е стравот.
Се плашам од многу работи.Се би дала да можам да се сменам...Да бидам похрабра.Многу сакам да ја искоренам оваа особина.

Кога повторно ќе помислам на мене веднаш ми текнува на девојка која не е злопамтило.Едноставно многу лесно простувам.Ова навистина незнам дали е добра или лоша особина.
На сите им давам втора шанса без разлика дали ја заслужиле или не.Поради тоа можеби и затоа на моменти се чувствувам искористено....Депримирано...

Сепак сум девојка која знае да се смее.Не сум никогаш намуртена,но не можам да речам дека светов го гледам со розеви очила или пак дека сум некој оптимист.Значи реалист сум!
Иако на моменти успевам да избегам и од таа реалност и да ги ги гледам работите така како што сакам,така како што мене ми одговара.
Иначе воопшто не ми е тешко на склопувам пријателства.Во живо сум повеќе страмежлива ама на мсн растур прам

Добро,нежно,мило,тивко девојче-Првите впечатоци на тие што ќе ме запознаат.
Дива,бесна,откачена,дудлач,секси-Впечатоци на тие што ме знаат долго време.
На моменти доста нервозна,но на момети мирна ко мушичка.
Плачка и некогаш многу избувлива и без контрола,но секогаш спремна да помогне.
Еден момент мислам едно и ќе можам да речам се и сешто.После 10 минути се заборавам и продолжувам од почеток како ништо да не се случило.

Тоа сум јас!Барем јас така се доживувам!

 

[Oblivion]

Кој сум јас...

Загубена личност, родена на погрешната страна на планетата. Личност, различна од 99,9% од луѓето во градот. Личност која не ги прифаќа "правилата" на живеење во неговата околина.

Голем оптимист, најголем песимист. Иронија, нели? Се убедува себеси дека се ќе биде во ред, а сепак секоја вечер се распаѓа, мислејќи на своите грешки, на повторно потрошениот ден во неговата потрага по нешто повеќе, нешто што ни тој не знае што е.

Личност која често се препушта на својата имагинација, како начин да избега од реалноста, од грижите, од тоа што го чека следниот ден. Личност која се плаши дека некој ден, неговата имагинација може да му завладее со реалноста.

Емоционален, емотивен. Се казнува за секое нерасположение на неговата најсакана личност, иако знае дека тој не е крив. Се измачува со непотребна болка, со непотребни мисли, дека губи се, дека е сам, дека нема никој околу себе, и покрај тоа што знае дека не е така, дека ја има фамилијата, дека ја има девојката од соништата, вистинските пријатели.

Заљубен. Презаљубен. Подготвен да даде се за неа, да жртвува се што има, почнувајќи од себеси. Само за да ја виде задоволна. Само за да ја виде како се смее. Само за да ја виде среќна.

Сепак, кој сум јас... Само прашина во воздухот.

 

[~BlueBerry~]

и не ми е важно, и не сакам да докажувам, кога оној во чии очи се гледам, ме гледа - а не сака да ме види.

 

[BliND]

Кој сум јас ?

Ако кажам како се викам , тогаш тоа нема да биде одговор на прашањето зар не?
Ако кажам што ме интересира, тоа нема да биде одговор на прашањето.
Ако кажам каков сум во суштина , тоа нема да биде одговор на прашањето.

Па што сакате од мене ?
Да одговарам на невозможни прашања.
Признавам, неможам.

 

[MIL]

Навистина е тешко да се анализираш сам...кога грешам знам да се казнам и да сум престог и да кажам дека сум грешник и треба да се повлечам и да си ја увидам грешката па макар и да патам за тоа.Во суштина сум многу самоуверен и секогаш правам се сам,не чекам од други.Емотивец сум,кога сум повреден не сакам никој до мене,кога сум скршен се ми е криво нервозен сум најмногу,лесно се вљубувам-тешко се одљубувам во тој дел ми е најтешко маана ми е што сум разгален дека сум единец и сакам се да имам покрај мене е во тој дел највеќе се анализирам се надевам дека ќе ја изретчам таа лоша навика кај мене...Во секој случај сум дечко со широко срце и паметна глава што многу размислува пред да направи било каков чекор...Јас сум таков и таков сум бил

 

[Agapi]

Често се прашувам која сум јас, таа што мислам дека сум или она како ме гфледаат другите?

 

[ZeroStyle]

Клошар, што нема постигнато ништо значајно во животот.

 

[Шкорпион]

Самоанализа на изгубена душа

Проголтан од туѓи критики, прогонуван од туѓи ставови, осуден од туѓи филозофии, се прашувам има ли место за мојата индивидуалност? Или тој збор како и многу други ја има загубено својата вредност и своето значење денес?

Заробен од стегите на општеството, се борам за еден грам воздух. А гледам 1000 пружени раце за помош, а исчезнуваат во мигот кога ќе ја разголам мојата искрена страна. Зар треба да имам второ јас кое ќе биде збир од сите совршености кои секој човек посебно ги величи?

Непречено развивање на нова ера, нова ера на пропаднати парадигми. Се случува метаморфоза. Метаморфозата на тоа што еднаш беше нарекувано човечки потенцијали, вредности, а денес е олицетворение на деволуција, а јас сум само една одлика од тоа - Уште еден утнат производ на природата. И кога забележувам дека живеам во таков свет на лажни вредности, не можам а да не помислам, која е целта? Дали вреди? .... Животот е толку преценет.

Стојам пред огледалото и гледам губитник во сите сфери на животот, а сеуште очајно не сака да признае пораз. Summa summarum од човечките разочарувања. Трошејќи 1001 една ноќ, за 1001 различна помисла на смрт. Кој би рекол дека некој може да пронајде 1001 начин за умирање?

Ќе ми биде подобро еден ден, кога ќе ме нема. Сега тоа го сфаќам. Едно празно его помалку.

 

[DonJas]

Epa se inspirirav od temata kade sto site probuvame da psihoanalizirame nekogo. A sto e so samoanalizata? Kolku sme realni,iskreni i objektivni koga samite sebesi se opisuvame. Procitav deka sekoj sopstven problem mozeme da si go resime, dokolku se psihoanalizirame samite sebesi, i go najdeme vistinskiot koren na problemot. No za zal, toa e pekolno teska rabota.
Epa aj da ve vidam, koj ke proba?
Izvoljevajte.

Не би било во ред сега да си редам позитивни и негативни особини, луѓе ќе речат дека се фалам или дека сум емо.
Ќе наведам дека цело време го правам тоа, односно се самоанализирам, и се гледам објективно и премногу самокритично понекогаш, односно се гледам во трето лице.
Со тоа ја добивам сликата за мене во туѓите очи и така гледам што фали и што треба да се поправи, и после тоа се фрлам на работа. Многу е јасно дека постојат грешки ама во принцип е многу подобро одколку да не преземам ништо.

 

[Stre3T Danc@]

Скромноста ми дава забрана да давам мислење за себе. Не можам да се дефинирам.
Повеќе сакам туѓа критика и пофалба.
Но, во момент кога забележувам дека чудно се однесувам, го менувам ставот спрема останатите, а и истите забележуваат дека сум се променила, настојувам да ги изнајдам сите можни податоци кои водат до решение за моето лошо однесување.
Си мавам еден чек себеси, се анализирам во времето кога сум се однесувала добро, во споредба со она сега.
Сепак, од другите добивам подобра анализа и многу ја земам во предвид.

 

[POWER-MKD]

Полу- арогантен манијак. Не манијак во смисла на силување малолетнички и сексуални односи со кобили, туку манијак по некоја квази-позитивна смисла.
Не сакам да ме лажат, а секако, тој што ме лаже, ќе биде "укокан" од моите вешти човечко-правнички сетила. Обожавам кога во дадени ситуации, кога има луѓе што прв пат ги гледам и праам муабет со нив, да водам долги разговори, и што е најбитно кога ќе се уклопам со муабетот не правам грешки, дткања и сл (позитивна професионална деформација, лајк ит).Задолжително го анализирам секој човек со кого разговарам и можеби 10 мин. ми се потребни да го оценам каков е иако тој тоа нема ни да го примети (втора проф.деф, лајк 2). Малку се мразам во моментите кога треба да извршам некој потешка работа за себе и сум под притисок, ме фаќа некоја мрза и комплетно сум деконцентриран (пр. кога дознавам дека полагам за 5 дена, а не сум почнал со учење). Мрзам дволични луѓе, ме нервираат некои ептен хиперактивни, и што зборат 200/h само колку да кажат нешто. Е да, знам и да се устонирам некогаш на кревет, да ме спукаат флешови и да не ми се прави ништо. Али сепак, тоа е мрза. Ај доста беше...ете за таков манијак станува збор.

 

[smart ass]

За разлика од стандардниот бинарен-природен систем каде имаме 1 и 0 кај мене не станува збор,туку хексадецимален,али сепак сум рационална машина која калкулира,најчесто игнорирајќи ги,или пак избегнувајќи емоции,се разбира тука имам два екстрема...или има емоции или нема... зависи..ова не значи ладнокрвност,баш знам да сочувствувам...имам дарба да влезам во кожата на човек...да го сватам

јас-мразам кладилница и коцка-одам на сигурно.
(а и материјалното не е битно уопште...барем кај мене)
Имам втемелено одредени морални норми и принципи,до кои се држам,ако ги прекршам колабирам како личност и повторно се форматирам,но грешката не ја повторувам....барем до сега
Имам добро правило,кој ми прави добро,враќам тродупло,кој зло-го оставам сам да се дави во неговата агонија,пред се изложувајќи го тоа(значи и да направам потег од кој би губел-бидејќи личноста сум ја предвидил...едноставно намерно ќе изгубам,но тоа ќе биде забележано од другите-за да се пазат од такви)

Се разбира секогаш дискутирам сериозно,и немам обичај да лажам,освен кога треба да се газиме од смеа...то е шала-треба човек да има сенс,но и граница.

 

[Medea]

Прво, некогаш мислам дека мојот идентитет е оформен само во однос на другите, и веднаш потоа ми е бесмислено да продолжувам да се самоанализирам.
Што ако сум Ана Голејшка, кога во моето битие лежат, се провлекуваат, поминуваат, остануваат, заминуваат милиони ситуации, луѓе, влијанија, движења.
Нема крај тоа, а така ќе биде додека не испуштам душа.
Во онаа медиокритетна смисла, јас сум само еден примерок со желба за подобар живот овде.
Инаку, летач, уметнички дострел - во музика. Успеси, тук таму. Ништо значајно, ама не и невидливо.
Патем, внатрешно конфузна, надворешно дифузна. Статус - немажена, со желба за добро здравје и себичен страв да не изгубам некој. Што се потврдува дека Јас сум дел од мозаикот што животот ми го понудил.
Самоанализа fail.