Бидејќи никој не ми прави психоанализа сам ќе си направам.Стефан е роден на 1 јуни 1988 ден кога мајка ми ja осетила најголемата болка на целиот свет,а тоа е да родиш бебе,бебе кое после за овие 19 години се гордее како секоја мајка што се гордее за својот син,иако сеуште ме третира како дете ја сакам зашто ми дала живот,а тоа никој друг не може да ти даде.Јас хмм кога ке речеш мислиш на себе,епа човек сум тоа што сум го доживеал,ме направи ваков човек,мирен сум,не се нервирам со туѓи проблеми,некогаш кога немам излез од ситуации барам помош а не почнувам од себе,грешка што ме кошташе да се скарам со една драга личност,треба да размислвуам како во сидарта дека секогаш одговорот е пред тебе колку и да е слеп колку и да не е логичен,колку и да боли тој е одговор и тој ти треба да го најдеш,може е пред тебе а ти не го гледаш.Ок ок еве се враќам на себе,јас бев еден од најсрамежливиот човек во школо,се плашев од себе,имав еден страв дека ако сум дебел дека нема ништо да направам,бев ептен до крајот со живци и си реков ќе си го променам животот ниедна девојка и ниеден човек нема да ми рече јас сум дебел и ако ми рече ќе го декласирам како човек што незнае што сум и кој сум.Но никој не знае дека за 3 месеца сум ослабнал 20 кила,тоа тешко некој да се жртува да го постигне.И се гордеам со тоа,се гордеам што сум веган,ги сакам животните и за нив би се жртвувал.Да кога го гледаш човек прво го гледаш изгледот што носи тоа те привлекува,но сепак и да си најсветиот човек неможеш да знаеш што криеш под тој мантил дур не видиш со свои очи и уши.Поп е светец но под тој мантил крие богатство.На 12-13 години во мои раце ми умре другар од срцев удар тоа е ден денес го жалам овој ден ме потсеќа на тој лош спомен и плус умре пред моја зграда а јас тогаш не знаев за ништо за вештачко дишење само знаев да се јавам на брза помош и да чекам на нивната мислост и немилост да дојдат да го спасат,но таа брза помош дојде за пола саат а за тие 30 минути он умре.Почивај во мир што да кажам друго освен дека таков другар како тебе нема и никогаш нема да има.Тоа го оставив на страна продужив со животот.Со мојата тврдоглавост и со мојата упорност стигнав до овде,бев гомно,бев да кажам не на мојот живот,сега сум најсреќниот човек на светот.Зашто е тоа е моја слатка тајна...
Но не беше секогаш така...многу се променив во минатата година и пол.Веќе ни самата не се препознавам.Оној лик што го гледав,веќе не е ист.Ако сте го гледале филмот ГАВРАН ќе сфатите за што ви зборувам-како момчето кое изгубило многу во животот,но некоја одредена сила,силата на гавранот го враќа во живот,да го доврши тоа што го оставил зад себе-животот.
