Посвоен сум?

[Fryda]

c c c dali ste normalni
Engy shto kje ti smeni tebe ako nekoj kaze tuka na taa tema nesto nesi svesen kolku nekoj ovaaaa go boli daleku od toa mene ne ama zamisli be ne e fer jas mislam ne vredi temava ako recam deka e glupa neznam ne sakam da te navredam neznam shto o4ekuvash od temava da kaze nekoj jas sum posvoen bla bla i shto shto? neznam samo ako prodolzam da pisuvam kje se skarame ne sakam pozzz!!!111

Темата ја отворив затоа што ова е форум и луѓето тука дискутираат на сите можни работи,се караат ..едно друго.Сите имаме право да отвораме теми,ако таа тема е глупа и не им се допаѓа на луѓето тука има модератори кои можат да ја стават в канта.Мислам дека ова го знаеш,треба да ти го објаснувам?
Мислам дека не повредив нечии чуства со тоа што ја отворив темава или да ? Тој шо смета дека сум го повредила шамар да ми влепи.
Ако тебе темата ти смета игнорирај ја и мене заедно со неа.Постов ти беше излишен,да не речам непотребен.

 

[Фокси]

Ако дознам дека сум посвоена родителите кој ме одгледале ќе ги почитувам премногу зошто ми дале покрив над главата,јадење,пиење,пари,се се најдобро односно се однесувале со мене како со нивно дете.Ќе продолжам да живеам со нив и тие ќе се сеуште мои родители.Ако ме побара некој од биолошките родители бе се запознала но никогаш не би имала односи како да ми се тие родители.Ќе и простам на мојата/от биолошки мајка/татко но никогаш нема да ги гледам како важен дел од мојот живот затоа што тие сепак ме напуштиле..

 

[Misirkov]

Што ако ви кажат дека сте посвоени?Како би го прифатиле тоа?Има некои деца се разочаруваат од животот,тешко поминуваат низ тоа.Дали би ги гледале поинаку посвојувачите?Дали би ја мразеле биолошката мајка доколку ве побара повторно ?
Мислам дека нема ваква тема... Ако има дирек в канта некој од модераторите.

Jас сум посвоен. Воопшто не ми делувало разочарувачки ниту пак како основа за да се мразат биолошките родители. Напротив, благодарен сум дека сум имал семејство. Човек треба да се учи да прима но и да да дава љубов, и да се прилагодува на ситуациите па така и на оваа.

 

[Sally]

Па не сум посвоена. Барем сигурна сум во то, и да бев, моите родители би ги ценела и сакала ко да ми се вистински, а биолошките родители доколку би ѓи запознала некогаш би ми било тешко да и/му речам МАМО или ТАТО, ко тие за мене би претставувале странци во моментот. Прв пат во живот ги гледаш...али се со тек на време. Битно родителите кои те одгледале ти се правите родители. Нив треба да ги цениме и да ги сакаме најповеќе,без разлика дали тие ни го дале животот или не.

 

[Avoid The Void]

Леле имав порано еден период, ко мала, мислев дека сум посвоена. ))
Не сум, но и да сум би изреагирала нормално, без лутење и драма затоа што баш ми пружиле добар живот, љубов и грижа. А за запознавање на биолошките родители, не сум сигурна дали би го издржала тоа, но сепак би сакала да ги запознаам.

 

[POWER-MKD]

Сум ја видел крштеницата, не сум. А како помали, мислам дека повеќето сме имале такво чувство.

 

[демнач]

Тешко е да се дискутира на тема"што би било кога би било"
Мене ми дојде другарка дома кај мене и ми се довери дека дознала.Ми беше и мене тешко за неа.Ми рече дека кај сите роднини што идела сега ги гледа со очи дека не се нејзина крв.Ја интересирало кој се нејзини мајка и татко.Се сложувам дека не е сеедно и ја сватив.На крај се помири и рече ПОУБАВО СО НИВ ТУКУ ВО ДОМ.Најискрено за две или три деца со сигурност знам дека не им е тој вистинскиот татко што го имаат па си реков" Тие се разликуваат само со тоа што не ја знаат вистината или пак си ја знаат биолошката мајка ако не друго"
Психата убива.

 

[TheTrooper]

Мој најдобар другар дозна дека е посвоен.Него не му смени толку многу.Дури не ни сакаше да дознае кој му се биолошките родители.

 

[Fragola]

Па доколку би дознала дека сум посвоена,мислам дека тоа не би ми променило ништо во животот..можеби ќе ми биде тешко на почетокот и ќе размислувам зашто родителите ме оставиле,ама сепак тоа нема да ја смени љубовта која ја иам спрема тие шо ме посвоиле,кои ќе останат за мене единствени родители!

 

[ZoraNaSlobodata]

Еднаш ко бев немирен како мал,мајка ми ме лажеше дека ко била бремена бебето му го смениле со то на ѓупката шо лежела до неа и дека јас сум ѓупче,па дека ќе тргни да си го бара наводно вистинското дете на Баиро кај ѓупците и мене дека ќе ме врати таму.
Јас му се отепав од смеа и ја игнорирав,арно ама сестра ми посматрала цело време дури раскажваше мајка ми и во одреден момент ко дувна да плачи :pos2:
„Не еее бате наше ѓупче,наше е’ :pos2: :pos2: :pos2:

Инаку конкретно на темата,не би ги мразел биолошките родители.нема причина.Само ситна душа и исфилман чоек можи.

 

[ТЕРМИНАТОР]

Може нема да ми биде сеедно,но сепак родители ми се тие што ме одгледале и изчувале.Ќе ги сакам и ќе почитувам исто како и пред да дознаам.

 

[демнач]

Сепак мислам на темава колку што приметив имаше еден форумџија што си ја кажа неговата приказна и лично на него можам да му кажам дека му го прочитав неговото мислење и само од него можам да исцрпам некаква поука.Нека ме извинат сите ама не може да се дава одговор кога знаеш дека не ти се има нешто случено.

 

[аллександар]

Леле имав порано еден период, ко мала, мислев дека сум посвоена. ))
Не сум, но и да сум би изреагирала нормално, без лутење и драма затоа што баш ми пружиле добар живот, љубов и грижа. А за запознавање на биолошките родители, не сум сигурна дали би го издржала тоа, но сепак би сакала да ги запознаам.

Како мал и ја мислев дека сум посвоен незнам од кај ми дојде таа фикс идеа ама не сум и сигурен сум у тоа.. А и кога би бил не би изреагирал нешто посебно. Подобро со некое и некакво семејство отколку со никакво семејство. Само би сакал да ги запознаам биолошките родители и да прашам која е причината што ме оставиле.

 

[Srcee]

По ова прашање треба да постои еден став кој според мене е исправен. Детето уште од кога е земено во новата фамилија, мора да знае дека некоја друга тета го родила, но ти си му мајка. Значи, да расте со тоа сознание. Никако да не се прави најголемата глупост, чекање детето да стане полнолетно, па седнување на трпезариска маса и лупање на вистината, оти сега е нели возрасно, па ќе разбере. Тоа е шок и логично е да се очекува секаква реакција, па дури и отфрлање на родителите од бес зашто не му кажале...

Се сложувам. Треба на детето да му се каже уште додека е мало. Али ме интересира, хипотетички, како и кога? Не може ваљда на возраста кога тоа учи да зборува, и нели прв збор (или барем меѓу првите ќе му биде "мама"), да му речеш "Еј чекај, да си знаеш, те немам родено јас". Како би му кажале?

 

[ZoraNaSlobodata]

Се сложувам. Треба на детето да му се каже уште додека е мало. Али ме интересира, хипотетички, како и кога? Не може ваљда на возраста кога тоа учи да зборува, и нели прв збор (или барем меѓу првите ќе му биде "мама"), да му речеш "Еј чекај, да си знаеш, те немам родено јас". Како би му кажале?

Јас мислам кај 6-7 години е ок возраст.После ќе склопи се како е шо е и да не разбира се моментално.