- Член од
- 1 јануари 2010
- Мислења
- 1.949
- Поени од реакции
- 1.510
Дејан, види, таков е животот, малку поупорно само.
Нема работите да дојдат сами од себе, мора да се залагаш, да се туркаш, да се лакташ, а и кога ќе се туркаш пак нема коцките да се наместат секогаш на место, тогаш ќе се туркаш уште повеќе и тоа е тоа, редоследно и последователно.
Ништо лично - природна селекција.
И нека не те разочарува тоа, така е за сите нас, помалку или повеќе, каде и да сме, правилата на игра се исти, а ние мораме да си го спазиме својот сопствен интерес.
Најмногу можеш да си одмогнеш ако се разочараш, се повлечеш, прекинеш да комуницираш со другите, скраја да е, живот во изолација не бидува, а верувам и самиот знаеш.
Немаш денес партнерка, океј, биди упорен, ќе најдеш утре.
Во меѓувреме ми стана и многу близок другар и на матурата си поминавме прекрасно, иако и да не бевме партнери, не верувам дека нешто ќе беше различно. Бидејќи бев сместена во интернат, наместо он кај мене, јас бев кај него (да се знае кој е муШ 
). Неговите после тоа го убедуваа да раскине со девојка му и да се фати со мене. 
). Отпрвин се чувствував фраер, ама на крајот искористено. Не се ни дружев со нив не знам зошто прифатив. Исто кога ја удрив математиката и циркусите земање од дома и слично викам не бива ваа работа. 
И сега иде ред незнаеш како да им откажеш, и им направив финта кај која првин да одам дома да ја земам, и женски ко женски се испокараа 
