Србија
#40. Танго Аргентино (1992)
Имав фатено некоја сцена од филмов на телевизија, делуваше интересно и го ставив на watchlist, плус Паскаљевиќ е режисер што ветуваше доста, ама некако ми ја немаше таа Паскаљевиќка магија што ја имаат Варљиво лето, Посебан третман, па и Буре барут или Чувар плаже.
Во филмов се работи за малиот Никола кој потекнува од не толку имаќно семејство. Татко му (Мики Манојловиќ) наставник по музичко и свирач по свадби, мајка му учи бугарски и руски како би заминала на Истокот по работа и малиов додека неговите си тераат свои работи добива задача да им помага на неколку старци со спремање храна, чистење низ станот и сл.
Добри реплики имаше детево и супер изигра, али во глобала филмот не ме допре на начин на кој што би го допрело некој што пораснал со баби/дедовци ваљда.
Некој збореше Александар Микиќ се изнаебал и изнаснимал во Македонија со сиот негов раскошен неталент, а во Србија го победува Мики Манојловиќ. Толку нехаризматичен, неталентиран глумец мислам немале Србиве досега, а снимал и снима у пм. И сегде е иста фаца, исти покрет и ко глуми циго во Џипси Меџик и кај Кустурица, и ко глуми мафијаш во Јужни Ветар и ко глуми свирач во филмов.
Оцена: 3/5.
#41. Млад и здрав као ружа (1971)
Ја гледаш сликава подолу од Гаги Николиќ и си викаш ова ќе е јак филм, али прц, преварио си се.
Стеван звани Стив е битанга ко Алекс од Clockwork Orange и интересна работа што сега ја приметувам е дека двата филма излегле истата година. Поднаслов на филмот комотно може да биде секс, дрога и криминал зашто само тоа го видов, без некоја развиена приказна.
Повеќе делува ко некој експериментален филм, снимен со рачна камера и одредено тресење на камерата додека поголем дел од говорот е како еден наратор што во позадина ни објаснува.
Филмов има доста анти-Југа говор, многу голотија, ваљда прв ју филм кај што се лапаат 2 женски голи, сигурно и еден од првите кај што лик симулира секс со телевизор додека ја пцуе државната телевизија, поради што и бил забранет за прикажување по само 2 проекции. И од премиерата во '71 не бил прикажан сè до 2006, ако му се верува на Летербоксд.
Драган Николиќ е српскиот Белмондо, српскиот Џејмс Бонд, српскиот Бред Пит или you name it кој шармантен актер. Шармантен, харизматичен лик во секој филм, легенда на Ју филмот и дефинитивно најголемиот глумец што Србија го имала.
Филмов добива 2/5 ѕвезди само ради него. Инаку ќе беше чиста 0.
Гледан минимум 10 пати, имав оригинално DVD.
