FILM CLUB (КРУГ 5) (205. Dogtooth: 18.11-01.12.2024)

[Vlatko_Gjorce]

That awkward moment when...треба да пишеш рецензија на филм у кој главни теми се изолација и параноја, а само тебе те нема у анализа на членовите од Филм Клубот....
------------------------------------------------------
The Tenant

Како беше она...
“Just because you're paranoid doesn't mean they aren't after you.”
И “As you know, madness is like gravity...all it takes is a little push.”
Од главата си патиме hhhhh


к...
Велат дека ова е еден од најличните филмови на пољаков па морал он да биде и во главната улога, може затоа ми беше толку уверлив и перфектен избор за Трелковски, посебно во однос на изгледот.

Одличен предлог од Z! , како што рече њот со задоволство го репризирав, (скоро) секој негов филм е интересен доживљај.... одамна ми е гледан, па ми беше останато во сеќавање само дека пољаков ќе се швркне и ќе се облака како жена, ама не и како-(зо)што, а тука бриљира во сите тие психолошки детаљи Полански, не е толку битно што се случува колку како, у тој slow build-up, гради полека језива тензија како на пр. сцената, моментот кога му покажува оваа на Полански каде паднала претходната станарка брррррр таков вознемирувачки ефект има врз тебе затоа што те тера тоа да си го замислиш, и покажува за каков имагинативен режисер се работи. И знае да створи впечатлив главен лик кој ќе ти го држи вниманието цело време и да те затвори со него и немаш друг избор освен да поминуваш со него низ тоа клаустрофобично искуство што му се случува, во тој негов простор, дали во станот или умот.

I ♡, btw, почетната сцена кога пристигнува Полански и начинот на кој се движи камерата низ зградата.
Со-вр-ше-но.

Cure исто беше за тоа колку може да биде кршлив човечкиот ум и тој страв од губење самоконтрола... и како тука, страв од губење на идентитетот...под влијание на притисокот/очекувањата од средината, како наметнување вина, страв/страм од осуда,...што доведува до потиснати чувства, изолација, конфузија...па Трелковски во еден момент почнува да се прашува што е тоа што го дефинира како личност - "in what moment does a person stops being who he think he is?"
И очекувано општествената критика/коментарот со станарите прикажани како гротескни егоцентрични личности и где чеш подобар пример од зградата за општеството у целина.

Штета што паѓа таму негде на средината па знае да биде досаден на моменти (кога ќе му дојдат колегите на гости на пр.) а и малку спор....пак, се вади во последните 20 минути кога го подига темпото а и кога станува збор за впечатлив крај - Полански диливерс, агаин. Колку и да изгледаше тоа абсурдно или може овер д топ...човекот, Трелковски, едноставно мораше да им покаже/докаже на сите дека е жртва.

Ми се виде и премногу сличен со Розмари, не се издвојува доволно за да го немав цело време тоа чувство на веќе видено.
Најверојатно Тенант би го ставил на второ место...ама треба и Repulsion да го репризирам и тој ми е одамна гледан, треба да му дадам уште една шанса. Кетрин Денев...say no more, say no more!

И кога сум веќе кај французинки... Изабел Аџани за жал беше неискористена (а како би ја користел hhhhhh), со оглед на тоа дека нејзината улога тука е многу мала и не доаѓа толку до израз (за филм од 2 сата).

7.5/10

 

[Хоуп]

That awkward moment when...треба да пишеш рецензија на филм у кој главни теми се изолација и параноја, а само тебе те нема у анализа на членовите од Филм Клубот....

Заборавив да напишам дека тебе ќе те спомнам за некое време пошто не те знам за жал доволно како овие другиве. Ама не си заборавен да знаеш!

 

[devilko]

The Tenant

Втор филм од Полански во клубот, после мојот, Bitter Moon. Трет за мене гледан од него и трет пат не ме разочарува.
Движењата со камерата низ зградата беа одлични, атмосферата тензична, цел филм беше мистичен уште од самиот почеток, навлекувајќи го гледачот се подлабоко и подлабоко во него како што Полански беше вовлечен во мистериозниот стан и животот на бившата подстанарка, Симон.
Кај мене имаше и уште поголем импакт затоа што не прочитав ништо за него пред да го гледам, ниту пак онаа една реченица на ИМДБ и ниту знаев на кај ќе тера, ниту што жанр е, само дека е од Полански и очекував нешто несекојдневно и лудо.
Некаде таму на средина станува малку разлечен и монотон, иако некои сцени можеше да се скратат или отфрлат, сепак имаат удел во билд-апот. Фалеа повеќе сцени со Аџаји. Но, од друга страна Полански одлично си го одглуми својот лик со таа смотана полска фаца, која подоцна перфектно се трансформираше во лудост.
Не знам зошто, но на крајот се прснав од смеење кога зема и по втор пат да се фрла од прозорот. Ми се допаѓа таа мала нота на црн хумор. Или пак, воопшто нема црн хумор, а само јас такa го гледам?

И за крај..." if you cut off my head... would I say, "Me and my head" or "Me and my body"? What right has my head to call itself me? What right?"

Одличен предлог. 8
А јас треба да земам и да изгледам уште некој од Полански.
I am back. Ќе пробам да ги изгледам и оние што ги пропуштив, на Влатко предлогот и на Мунгусот мислам беше Shine.

 

[Zlatikevichius]

That awkward moment when...треба да пишеш рецензија на филм у кој главни теми се изолација и параноја, а само тебе те нема у анализа на членовите од Филм Клубот....

[DOUBLEPOST=1558458153][/DOUBLEPOST]The Tenant

Не знам како сум можел да го пропуштам ова? За мене е само прво гледање. И одамна не бев дал десетче во клубов, а ова ја заслужува, и тоа со двете раце, болдирана, и подвлечена: 10/10. Ова е мој петти филм од Полански, но прв во кој искрено, не го препознав. Ова ми личеше на филм направен од детето на Хичкок и Линч - вака можам најпрецизно да го опишам. И цел филм беше извонреден, не само камерата: режија, глума, сценографија, приказна... Сѐ! Има многу што да се раскажува, прикажува, прекажува за филмот, но за откривање на сите мистерии и слоеви потребни се уште минимум неколку гледања. А најискрено, во моментов сум ем поспан, ем под импресии, што не знам ни од каде да почнам, ни како да завршам. Затоа, ако се развие дискусија, можеби ќе допишам нешто од се она што ми поминува низ мозокот во моментов. Ако не, да сме живи и здрави, и со тело, и поважно и со ум!

Фала @Хоуп !

 

[Psyside]

odlicen film, so milina ke go repriziram

postov e shout out to @Psyside, toj mi go preporaca koga se oformuvav filmski

predobri predlozi imam dobivano od nego, vecito blagodaren, delumno e kriv za mojot vkus, koj lately mi go hejtate ama ako...

Хахах фала ти, немој да се потценуваш, и ти имаш опасни препораки давано - мило ми е дека сум влијаел, а богами знаејќи те добро сум влијаел

И нема гајле, знаеш каде да се обратиш ако имаш недостаток на идеи, иако ептен сум загрѓан задни 2-3 години.[DOUBLEPOST=1558583585][/DOUBLEPOST]

Иначе јас и @Psyside сме сродни филмски души на форумов, исти вкус имаме, штета што не не дружи тука многу поинтересно ќе ни беше.

Се надевам во иднина, а за вкусовите имам приметенo - исто така мило ми е, и еден поздрав до двајцата

 

[Io Sono Interista]

Ја су овде дека @Хоуп ме искара... тоа, и да го потсетам Њотомир дека Брус Ли е икона!

Потстанарот е филм кој никогаш не сум го сфатил а одамна сум се откажал од тоа. Уживав во билдањето на целата таа параноја од почеток до крај и трансформацијата на Трелковски, осамено мало човече кое се изгуби во сивилото на својот апартман. Осамен и опкружен со себични и студени комшии и опседнат со самоубиството на предходниот потстанар, почнува да развива идеја која комплетно ќе го обземе и ќе го турне во темна дупка од која не може да излезе.

Филмот те држи напнат затоа што целосно се врти околу главниот лик; или го гледаш Трелковски или го гледаш опкружувањето низ неговите очи. Нема никаква друга перспектива во филмот, па така и самиот стануваш Трелковски и почнува да те фаќа параноја... Ужасен филм, во позитивна смисла.

Инаку Розмариното бебе ми е број еден филм од Полански, како млад гледач на времето никој не ме предупреди и филмот малку ме измести од оска... морници.

 

[Io Sono Interista]

Кучето мое е попаметно од сите до еден комшии. Не плаќал лифт не се возел со него по скали се качувал. Не плаќал за струја не му требала не палел сијалици. Не плаќа за чистачка си чистел пред врата. Не дава пари за некој дефект, тој што бил најблиску со станот до проблемот негов си бил тој да си средел. После секои врнежи вода извира во подрумите, мојата визба одма прва е, се собираме на состанок да решиме проблем и решија дека проблемот е мој, јас да решавам. И тоа што е можно побрзо да не паднела зградата. Да важи секако. Како не се родив во околина со нормални луѓе. 10 години од животот си скратив со овие комшии.

Wait, what?

 

[wot]

Dobredojde @Io Sono Interista vlezi ne sa sobuvi
https://img-9gag-fun.9cache.com/photo/aKxyKgQ_460svwm.webm


Okolu Tenant, nikogas tolku se nemam soglaseno so post na vlatko gjorce, skoro od tocka do tocka
se sekavav na filmot najmnogu na krajot i po nekoja slucajnot go mislev crno bel
Isto ovojpat mi bese troa pobaven i se osekase ko da se vlece megutoa krajot go vozdiga kako orel koga si igra so plenot u vozduh, turbulentno vozenje, vrvot na cela paranoja i naludnicavost. Isto mnogu mi se dopadna muabetot za toa do kaj se smeta deka sme lugje, identitetot muabetite pri paganje vo spiralata

odlicen 5/5

Mojot predlog za slednite dve nedeli e: Candy (2006)

Go predlagam zaso mislam deka treba da e lektira, bez da napisam spojler zaso. FIlmot mi e mnogu pri srce. Vo glavna uloga e nepovtorliviot Heath Ledger. Izgledajte go ako sakate, pa ke go diskutirame, jas ke napisam recenzija ponatamu.

 

[moongoses]

Потстанар (1976)

Филмов е од оние што секој може да го разбере и толкува како што сака и сечиј начин може да биде вистинскиот и истовремено никој да не е во право. Уште од првиот кадар на кој оди најавната шпица, кој патем е феноменално изведен, ја гледаме неоштетената настрешница, прво машки па потоа женски лик на прозорецот од собата од каде што наводно скокнала девојката, потоа нивните ликови на прозорецот отспротива за на крај кога камерата се спушти кон портата истата се отвори за да по прв пат(!) во зградата влезе главниот лик, кој штотуку го видовме на еден (или двата) прозорци.

Така да уште на почеток работите не се рационално поставени со што Полански ни порачува не барајте логика и објаснување во приказната што следи. За оние што се концентрирале на имињата на шпицата и не ги забележале ликовите зад стаклата, филмот си започнува со еден сосема невин, помалку наивен и допадлив лик кој бара стан. Откако ќе се всели, се запознава со навидум секојдневните соседски проблеми, но не е баш така како што изгледа. А изгледа и дека ништо не е така како што изгледа.

Дали е тој дојден полуден, дали соседите го полудеа, дали (само)убиството или несреќниот случај го полуде, дали е нормален а сѐ друго околу него е лудо, како што веќе пишав, секој може по свое да си толкува како што сака.

Одлично вози некаде до кај две третини од филмот, после некако како да опаѓа, се разводнува, па и крајот како да преоѓа во фарса со тоа двојното скокање од прозорецот. Типично за Полански, неизбежни се и еротските елементи низ филмот.

Музиката одлично ја надополнува атмосферата.
Камерата страшно добра. Оптички трикови ли беа, го менуваа ли мебелот со поголем (најверојатно), ја намалуваа ли собата, не знам што правеа, но одлично го правеа тоа, ненаметливо, но присутно.

И имаа посветено преголемо внимание кон деталите. За да може да им се придава секакво значење, нели.

Ова е третиот дел од неофицијалната апартманска трилогија на Полански, која започнува со „Одбивност“ и продолжува со „Розмариното бебе“, а по мене и најслабиот.

7/10

 

[Хоуп]

Wait, what?

Каква случајност [DOUBLEPOST=1558946749][/DOUBLEPOST]Кенди и мене ми е при срце, кога го гледав прв пат одма после за кратко уште два пати го гледав и после пак го репризирав, знам во план беше за тука две години веќе
За мојот филм...

The Tenant

Јас ги обожавам филмовите кај што можам полека да гледам како некој полудува, уживам во лудилото и паранојата на филм, а осебно кога е вака бавноооо, дооооолго и совршено разработен еден емотивен и психолошки слом на еден потстанар кој можеби се крие во секој од нас и чека погоден момент да пукне.

Атмосферата клаустрофобична и мрачна, зградата исто така, ликовите бетер, а главниот лик кревко, тивко, ненаметливо и лабилно човече на кое можеби му дошло времето да му се одлепи жицата и цела таа случајна околина му беше само да кажам отскочна даска кон светот на паранојата и лудилото. Или можеби што најверојатно познавајќи го Полански и неговата опседнатост со култови, соседите се оние кои намерно со план, тимски и маестрално изиграја една претстава и го полудеа малото исплашено човече. Додека гледав не знам зошто цело време ми доаѓаше на памет еден соученик од средно што само ќутеше и се изолираше од сите, ме интересира што се десило сега со него, ама не ми текнува презиме. Нема врска како било, ликов испадна ептен очаен и слаб и при првата страна работа се откажа и полуде. Без разлика дали се тоа соседите или опседнатоста со нешто, во животот се дешаваат и многу полоши работи од мрднати соседи (како моите пример) и што би било со светот ако сите се опседнувавме и полудувавме. Тоа ќе беше совршен свет

Застрашувачка психолошка драма што и по којзнае кој пат пак ме држеше закована за место и ме остави со милион прашања после тоа. Затоа ги сакам ваквите филмови, те тераат да се преиспиташ себеси, да видиш до каде си и ако се пронајдеш во нешто тогаш сериозно треба да се посветиш на промени. Јас за среќа не се пронаоѓам (би рекла) ама уживам како пасивен гледач, требало со време да си учам психологија озбилно ме фасцинира несекојдневниот различен човечки ум. Посебно болен. Среќа што се пронајдовме со неколку режисери со кои ја делиме истата пасија и се надевам на уште нови познанства ако постои некој ваков филм што јас го немам гледано.

Полански и ентериерот во станот главни ликови во мојот омилен The Tenant. 9/10

@Zlatikevichius би рекол дека ова е филм за една внатрешна борба на обичен човек со притисокот на околината, со изгубениот идентитет, скриените желби и потреби и катастрофалните последици на крајот. Затемнета зграда, секогаш тивка и језиво уредена е душата на модерното општество кое навидум изгледа како целина на едно мирно и спокојно местенце каде секој може да го најде својот мир, а уствари е зла и бесчуствителна околина, лоша за умствено здравје посебно кај овие повлечените и осамените како главниот наш лик.

Кај Полански посебно ми се допаѓа оној хорор шмек во филмовите каде во моментот на кулминацијата на лудилото, се појавуваат надреалистични појави што мене лично и трауми ми оставаат, кога и да одам во некое вц со голем прозор и станови карши, секогаш мислам дека ќе ми се појави сцената со завоите и зјапам уплашено со стотка пулс и трчам назад со сите запалени светла.

За следен пат пак ќе ви најдам пак еден ваков филм и се надевам ќе има малце повеќе разговор околу таа тема, јас очекував по некое муабетче за филмов, ама ништо изгледа не сте заинтересирани баш за лудила

Полански кој не го знае е напатен човек и уствари неговиот живот е пренесен во филмовите и затоа толку совршено е претставена изолацијата и чувствата и можеби баш тука Полански се глуми себеси. Детството го поминал дел во концентрациони логори и таму, пред негови очи била убиена мајка му. Години подоцна неговата трудна жена е убиена од некој озогласен култ, а кратко после снимањето на филмов, Полански е осомничен за педофилија и силување на малолетници и бега од државата за да избегне затворска казна. И до ден денес е мета на осудувања и критики, посебно од феминистички здруженија кои озбилно активно работат на тотална блокада на неговите филмови и дела што би било стварно штета доколку не би постоеле.

Многу замарам иначе ќе ви кажев и многу други работи интересни во врска со филмов, Полански и други режисери, како на пример дека филмов во последен момент го добил Полански, а бил наменет за друг режисер, и тоа каква случајност, наменет бил за режисерот кој го режирал филмот кој сакав јас да го кажам тука, а во последен момент се премислив за овој, филмот @devilko сепак има и хумор, авторот на делото по кое е направен филмот бил дел од едно фантастично трио меѓу него, Jodorowsky и Fernando Arrabal кои основале некаков вид на театарско движење Movimiento Pánico каде самите биле и автори и ликови и тоа на дела посветени на грчкиот бог Пана кој манифесирал три елементи: страв, хумор и неизвеснот, елементи по кои очигледно се водел и Полански. Ама ајде да не ве замарам, доста ви е

 

[moongoses]

Кенди (2006)

Приказна за двајца млади нереализирани уметници, тој поет, таа сликарка, кои ќе се оддадат на дрогата. Започнуваат со позајмување пари, па распродаваат покуќнина за да завршат со проституција и измами. Класична приказна за нарко зависници. Со тоа и филмот по ништо не се издвојува од други филмови на оваа или слична тематика. Не беше досаден, гледлив беше, но ништо ново не понуди ни во приказната ни во раскажувањето.

Одлични изведби на двајцата главни актери, иако предобро изгледаа за зависници од хероин. Ми се допаднаа и сцените со обидот за одвикнување и породувањето. Музиката беше ок исто како и другите елементи.

6/10

 

[Zlatikevichius]

Не пишав анализа за The Tenant - го гледавме шестмина и му дадовме средна оценка 8,6, што е прва највисока оценка по 45 филм, Ikiru на @wot кој имаше 9,0, и петта највисока оценка за филм во клубов, воопшто. Не пишаа ништо за него само @Corvus и @grande-juve за кои ова е втор неизгледан, и со тоа и жолт картон.

За Candy остануваат уште 3 и пол дена. @Zlatikevichius , @Corvus , @grande-juve , @devilko , @Vlatko_Gjorce , @Хоуп и @wot , што чекаме?

 

[devilko]

Candy

Двајца млади кои решаваат да си го упропастат животот со дрога наместо да градат светла иднина. Иако неколку пати се обидуваа да се извлечат од канџите на дрогата, сепак на крај се навраќаа на неа. Нерационални одлуки, далеку од логиката кои те тераат да не чувствуваш никаква емпатија кон нив и нивниот живот. Самите беа одговорни за својот живот и за проблемите кои ги имаат. Посебно он, пошто нели, он ја навлече девојката на дрога. Иако ја сакаше, неговата љубов кон дрогата беше поголема од љубовта кон неа и детето. Откога ја продадоа покуќнината, реши да ја нуди на останатите како проститутка додека својот газ си го чуваше. Сепак на крај реши да ја спаси од самопропаста и да ја ослободи од канџите на дрогата и од себе си.
Што повеќе да се каже? Потполно се согласувам со Мунгусот за се што има пишано. Гледлив филм кој не понуди ништо ново. За мене помалку неинтересна приказна која не успеа да ме вовлече. Ниту пак ме трогна, ниту пак се сочувствував со нив. Јбг. Немам сочуство за такви лабилни личности кои сами решиле да си го уништат животот. Актерката беше ептен слатка, кај ја нашле? Џокерот си одглуми супер. Ни прикажаа една приказна која треба да ни биде водилка како не треба.

5

 

[Vlatko_Gjorce]

Candy

Како што пиша и мунгос, ништо ново не понуди филмов на оваа тема. Не знам зш беше поделен на 3 дела еарт хеавен и хелл кога се знае у кој правец ќе тера. Мене ми беше и малку спор затоа што во поголемиот дел од филмов ги глеаш двајцава како се излежаваат цело време и/ли се бодат...освен што у еден момент на магичен начин дојдоа до брдо пари, малку нереално беше тоа како успеа да го изведе џаболебарот...споредните ликови, родителите несфатливи со нивната пасивност...Џефри Раш и тој шо играше плејстејшн на крај и тие премалку опфатени за да имам некаква претстава за нив...и целиов филм некако површински беше све прикажано...би издвоил сцената у болницата, тука ме продрма филмот малку, доста вознемирувачка сцена беше тоа... како што пиша и девилко не можев да се внесам и да се соживеам со ликовите зш немаше никакво оправдување за тоа што го правеа...плавава имаше добри цицки, ама за цртање не ја биваше а и со чаши маваше, бегај таму гони ја што ќе ти е таква...still a better love story than twilight

4.5/10

 

[wot]

Не знам, мене баш ми беше "ново". A што е старото? Филмот ми е на ранг Trainspotting и Requiem for a Dream, само мислам поблиску до младите поготово за девојки имајќи љубовна драма меѓу двајца млади. Поише релејтабл. Ko шо назад споменатите ме исплашиле ко мал дека дрогата е лоша, така и овој мислам дека треба да е лектира, cautionary tale 101. Moжеби е премногу straight forward приказната, но ефектот не ми се намали мене. Беше фино коктелче, кога беше драма беше врв, кога беше морничав ми ги еректираше сите влакна на вратот, кога беше смешен се смеев на глас, никаде не ми потфрли, во комбо со двајца преубави и предобри актери ми го направи одличен а и многу кул и искрен, ме топи, и секогаш паѓам на нешто приближно прикажување на човечки емоции, поготово љубов. Првиот пат го гледав со девојка ми и мислам дека тој а "нашиот" филм, кој до ден денес го референцираме(?)... it's just a spasm, we are the coolest people in mcdonalds у секоја сендвичара и неретко седнувам на плочки и ја држам за рака дур се релаксира у када. Според мене комплетен филм. 5/5