Замисли да збориш со некои кој зборуваат само со догматизирани реченици извадени од секој квоут на њу ејџ сајт или книга ... Онака, може да делуваат тие реченици паметно/точно, али не се во контекст на муабетот и не сите треба да се сфаќаат буквално.
На пример, ти зборуваш дека си агностик бидеќи сеуште нема доволно проверени докази ни на страната дека постои, ни на страната дека не постои некоја виша надворешна сила, а ти одговараат " Човекот е Бог" , реченица која е онака океј, али нема врска со муабетот.
Или зборите за дедо кој силувал дете, и ти викаат " Не треба да се критикуваат другите, треба секогаш да се бара причината зад другите постапки". Е така де, ама не буквално и не секогаш. Инаку ќе бевме во робовладетелство сеуште. Понекогаш единствена слобода што ја има денешниот човек е неговиот здраворазумен збор. Ако се ограничува да не критикува нешто што очигледно нема никаква трошка на здраворазумна причина, тогаш ние луѓето не сме повеќе од предмети.
Или "Тоа за кое ги критикуваш другите, го имаш во себе." Океј, фина реченица и делумно точна, но ако имаш здрав разум за проценка, ко прво, и ако знаеш дека од секоја могуча особина имаш барем по малку во себе, тогаш, треба да си свесен да разликуваш што се добри, а што лоши особини, и кај кој кои особини се повеќе изразени.
Често сум комуницирала и со луѓе, кои чисто заради его-трипање и квази-дискутирање, земаат детали од моите реченици и велат "Не се согласувам со ова", и го менуваат теркот на разговорот во нешто што е оф-топик или со кое дури и јас се согласувам, односно не го исклучува (не е спротивно на) мојот став што веќе сум го искажала.
И така. Да не должам понеделнички.

Брзам за на места на кои моето време и влог се платени 0 денари, веќе 6,7ми месец.
