Драга Кајгана (виртуелен дневник)

[RATM]

Понекогаш ми е многу криво што не се разбирам од билдање и теретани. Онака, излегуваш со друштво и си во фазон ,,види, добро е се тоа, ама нема ефект. Нема ефект нормално, кога по две белки само јадете сабајле''.
Или пак ,,брат, не е се до дигањето тежини'' (намигам со едно око, мрдам со долната усна, го галкам трицепсот и подместувам прерамкача).
Може и нешто во стил ,,каде одиш? Кај Перо? Оф.... ај ќути да не зборам. Ама кога веќе ме тераш... таму е најлошо брат, справите се никакви, мириса на пот. А јас пот не можам да поднесам, ај што го пијам тоа педерскиот шејк со јагоди, па уште пот... ''

E наместо ова, јас запнав со собирање салфетки и гледање документраци за буфови. Сега ќе патам...

 

[Goldie]

Циганска работа, абе 500 евра телефон све ќе ебам сега..
Абе ќе ти ја врати еве сега

 

[kazioX]

Одиш во Скопје да се запишеш на факултет и успат си ја правиш раката лом од кактус. Како во пустина да сум бил ебате, се осеќам ко шумеќа сега. [emoji3]

 

[HoT IcE]

Кога ќе те прекине у сред гејминг сесија и ќе ти звони на телефон или дошла на кафе, море мрш.

 

[Perdika I]

Поприлично ме нема тука, почнувајќи од средина на април па се до ден денес, не сум наспан, седнат како човек да искулирам, нити пак да праам нешто на раат. Се надевам дека обврските што ме фатија ќе завршат некаде при крајот на Септември и ќе можам да се вратам барем на неколку дена во нормалниот живот
пс. филммејкинг фор лајф!

 

[048]

Само во Македонија не е срамно да се пие пиво на улица, а е срамно ако ти остани од јогуртот на уста.

 

[Sungerot Bob]

Драга Кајгана,
Прочитав еден пост погоре за тоа колку се задоволни граѓаните од здравството, па ме потсети на она што на мене ми се случува последниве недела две.

Треба да одам да направам испитување, кое доаѓа како некој вид контрола испитување и и побарав на матичната упут за одреденото место. Одам таму, го вадам упутот, книшката......, и тие од шалтерот ми викаат овој упут не е за кај нас, за на друго место е, а сто пати и кажав/нагласив на матичната упут за кај ми треба.

Одам повторно кај матичната за да и кажам што и за каде ми треба и ајде се исправа упутот. Одам повторно на одреденото место каде што треба да се испитам и пред мене се најде една постара Чкљ, замотана во триста шамии со случај сличен на мојов. И го утнале упутот, не бил за тука, па почна да се жали за тоа како ја болело ногата, неможела да оди, па успат си се препозна и со врските, па и рекоа немај гајле, тука ќе испитаме, иако упутот ти е за на друго место. А и мене пред тоа ми беше така, па ме враќаја по сто пати.

Сега на ред стигам јас, кажувам што треба да се испита и ми викаат дека сега упутот ми е погоден, ама згрешено е тоа што треба да се испита. Минатиот пат било точно, а сега не е. Кога ми текна дека два пати идам кај матичната и и нагласувам што и како треба, а исто толку пати упутот се греши, збеснав. Среќа ми рекоа дека можеле да го поправат напишаното, па ќе се испита........................, уствари знаеш, ја пуштија оваа пред мене, па сега да не биде не фер.

Кога си дојдов дома бев преморен. Сонцето ме имаше добро фатено и жива вода бев. Се истуширав, па еве сега цел ден одмарам.

 

[Cassaro]

Беше доцна есен.Јас , паднатите листови пакла винстон и клупата што порано беше дама.Онаа правата дама.На телефон пуштена тогашната плејлиста и оди the verve - drugs won't work.Ја палам првата цигара , и давам една доза отров на плуќата и испуштам еден облак.Погледнувам нагоре и почнувам да си праам една ретроспектива на последната година.Најпрвин размислувам за дома,парите,факултетот.Истиот муабет од вчера ми се врти низ глава.Преминувам на иднината , али тука јадам класичен сец.Дамата вика чекај да ти раскажам јас нешто од минатото.А ја сум како не ме пипа што збориш , го пребродив тоа пријателке.Не може цело време да ебеш како да ти кажам , мора и да те ебат продолжи она.Јасно , јасно затоа не кажувам ни збор во врска со тоа.Ебаната клупа ми влезе во психа и сакаше да ми напраи хаос.И успеа и ебам фацата , тој ден отидов дома потиштен што ради не одењето на испит што ради класичниот нокаут од дамата.Поентата на целиов муабет е дека не смееш да дозволиш спомените од минатото да ти ја јадат сегашноста, зошто ако го дозволиш тоа си пичка.Денеска отидов пак таму на римеч.Јас пакла винстон, нова плејлиста, нов факултет и нови соништа.Клупата поштено крена бело знаме.Знам дамо, литам кон тоа што јас го сакам и го сонувам.Се надевам и ти ќе го сториш истото.

 

[shumecha.tableta]

Кајге, седам сеа у детска и ми ѕвони татко ми на телефон. Ме прашува што правиме дома, дали си дошла сестра ми од работа, ова - она и ми вика ај кога ќе бидам пред зграда, ќе ти ѕвонам, да те прашам нешто. - Добро.
(тука капирам дека он уствари е во дневна и ме заебава)
После 3 минути ми врти:
- Јас сум во кам, што сакаш да ти купам? - Нејќам ништо. - Ама сигурно нејќеш? Има сладолед?
После некое време, од тинекс дали сакам нешто.
После некое време на врата ми доаѓа. - Ја си дојдов.

Сеа сфаќам како им било на времето на луѓето кога немале идентификатори на телефоните, а он им ѕвонел и им кажувал дека немаат платено сметки за струја. Еден роднина после тоа дури не му правеше муабет.
На друг роднина, со месеци секој ден му се јавуваше и го прашуваше дали издаваат станови. И овој веќе му дошло преку таквото и кој и да се јави - НЕ, НЕ ИЗДАВАМЕ СТАНОВИ!
Едно време влегуваше во златари и прашуваше дали имаат симит погача. - Немате? А бурек со месо? Или во аптека да бара злато... никогаш не е досадно барем дома.

И така. Ај чао.

 

[Epsilon]

Драга се сеќавам едно време ко ти пишував за лајкови, папучар. Кај срамежлив сум... па и овие овде некој рече дека сум бил досаден, ме доотепа. И така ти викам, ми фалат тие денови.

Чао

mwahhh

 

[.Sky.]

Кеј,

Слушај, ми фалат тие утра кога станував заедно со сонцето, кога наутро ги слушав птиците како пеат, го знаеш ли тој мирис утрински кога едноставно не можеш да се изнадишиш? Да ми фали тој утрински мир, ми фали црното кафе кое го пиев насабајле на тераса, каде што си уживав во читање на книга... Сега што бе кеј? Живеам Роботски живот легнувам во 4 после полноќ а утрото ми започнува во 13 ч додека јадеш, средиш и ете дојде време за на работа и така секој ден, одново и одново и дали јас живеам? Дали јас уживам во тие денови не. Кратко и јасно не.

Ај уште малку ќе почнам да живеам со девојката и ќе почнам да ги живеам деновите... Секако без оваа ненормална работа.

 

[DracevoTheCity]

Прснав

 

[NorahJones]

Кајги златна.

Денеска е светски ден на сеќавањето за почетоците на академските денови. Пет години поминаа, факултетот веќе осми месец завршен, а како вчера да беше кога со мајка ми бев да се запишам. Да кажам дека стварно не знам како ми поминаа деновите, ќе те излажам. Точно знам во која година шо правев, како правев, со кого и зошто.. Ооо Кајги, колку беше полесно а? Не ради тоа тато носи мама меси. Тоа некои луѓе го имаат цел живот. Него ради тоа што кога си во тие години, ох па дали не е се полесно. Испити, журки, нервози, дечковци, девојки, другари, другарки, што и да е, се се мери со лесно издржливо. И после ќе почнат да се зголемуваат бројките позади двојката напред, а така ти се намалуваат пријателите. Ти се зголемуваат болестите и грижите, а ти се намалуваат нервите. Ти се зголемуваат трошоците, а ти се намалуваат парите. Ти се намалуваат амбициите, а ти расте гневот.

За ништо не се каам во животов, се би направила и да се вратам пак назад, ништо не би сменила. Си ја имав мојата младост баш како што сакав, ама само на еден ден.. Само на еден ден да се вратам да можам да го доживеам тоа чувство. Тоа чувство на смиреност и безгрижност што е неминовно во тие денови. Само на еден ден.

Тешко е...

 

[Erich Zann]

Градов Прилеп го сакам најмногу од сите градови во Македонија заедно, така погоден, најтамански, ама ко че видам некое вакво место ко на сликава секош истото прашање си го поставувам-Во која вукојебина се најдувам?!

Овде би живеел до сто и назад. Секое сабајле по една до две чаши ракиче онде пред врата, на вечер исто.

 

[Mojso]

Баш сакав нешто во тој контекст да пишам ама госпожата Нора ме претекна. Ви завидувам на умот што го немате.