Имам една кутија... И внатре чувам се` и сешто. Карти од концерти, фестивали, театарски/кино претстави, музеи, саеми, паркови, зоолошки градини, буквално од сите можни места на кои сум била (кај нас и надвор), а сум можела да земам некаков доказ за тоа, па макар било и парче хартија со дата и печат на него. Роденденски картички, од првиот ми роденден па до последниов, сите до една ги чувам, картички за Валентајн, писма и меилови, флаери од журки, фотографии еден тон, цртежи (мои и од други луѓе што ми нацртале), првите медицинки ги чувам, пенкала, разно разни сметки, разгледници, честитики, мои песни, па и ученичката книшка од основно ми е таму. Капчиња, знаменца, исечоци од весници со нешто мое објавено, споменарот (еден и единствен го имав бе
) првиот ми Мики Маус рачен саат, M&Ms тракатанци, видео ленти, играчкине од Киндер јајца на времето шо ги собирав

, молив од прво одделение што сум го довела до 2 сантима, movie poster од Титаник (не сум го ни отворила
), папка со сертификати од свакојаки натпревари, учества во литературни/книжевни манифестации, некои книги, потпишани цедеа, налепници, автограми, привезоци и алки меѓу кои и лично изработени од драги личности што никогаш не сум ги носела, едно ланче од другарка од Куба, минијатурно шише со песок од Сахара, зрно ориз со името на него... Ќе ме раздени вака...
Се` си чувам. Никогаш, и по ниедна цена не би се откажала од кутијата. Можда звучи глупо и смешно вака, можда еден ден ќе си се смеам на ова, ама мене ми значи.

Ако не се важи ова погоре, тогаш никогаш не би се откажала од клавирот. Премногу сум си приврзана за него, и одамна си имам ветено, што и да се случи, клавирот си останува со мене.
