- Член од
- 24 август 2008
- Мислења
- 1.120
- Поени од реакции
- 163
Богами уште од мало бев бељаџивче и се можно кршев.Секој ден по нешо кршев, на брат ми домашните му ги шкртав, глеавме телевизија само јас шо сакав и секош нешо го чепкав брат ми и тој нормално во пубертет збесвеше и пак него му викаја.За греота
.Ама сепак задоволството беше мое
.Ама и покрај ова се никош ме немет ни чепнато буквално пошо сум единствено женско во фамилијава од сиве брачеди соси брат ми и најмало сум и ме мазеа.Не ни ме караја дури, сеа почна мама од 8 навака ко ќе каснам да подвиквит и нешо ќе прајме муабет и ај и то решено и така...

