Уф, имало тука лемање доста али само овие ми останеле у памтење...
Памтам бев копиљ, 7,8 години негде и нешто искочен пред влез со некој ортак си додаваме со топка и ни се убацуе еден меџу нама што није наш...Сеа демек и он сака да игра со нас али се срами да каже...И ние фино го искулиравме и си продуживме да си играме и овој одеднаш почна да ми вика мене ЦИПИРИПИ (а ја имав една маица со тој дабарот од еурокремот)

...И ја го трпев, го трпев и пошо беше на 20 метра до мене а ме мрзеше да трчам земање каменот и директива у глава...Дем ит, уште тогаш имав добар шут значи

....После тоа он иде дома, и се симиња со сестра му и оваа кога ми влепи една циганска, аааааааауууу, сите ѕвезди сум ги видел...После испадна дека дечкото се викал Ваљон, од Косово беше доен на 4,5 месеци и после тоа одеднаш го снема...Не е од родител ова, али исто ко да е ...
Друга ја запамтив од татко ми кога бев негде 6,7 одделение...Таков , по цел ден на кош у школски, памтам беше недела и ја излезен од дома у 11 сабајле а тоа више стигнало 6 вечер...Пролет беше, пукаше убаво време и колку и да сакаш да си идеш дома пак си викаш у себе Дај да изиграм уште една партија...И глеам ја одеднаш пред школски со кола дошол стариот мој, а ја живеам на 300 метри од школото така да не видов причина зашто дошол со кола

...И не му допуштив да дојде он до мене пошо знаев што ме чека , него ја тргнав да си идам , ја забораив и топката и јакната и све, глеав само да не ме усрами пред друштвото.

..И влегување у кола и почнување со шамарање, па искачање од кола и малце клоци , па дома уште малце шамарање...
Тоа е тоа,сеа сум попаметен барем
