„Мајки“ oд Милчо Манчевски

P

PewDiePie

Гостин
Леле песната на филмот "По друм одам" ја има ли некој оваа верзија што е на трејлеров???????Многу,премногу,претерано е добра :)
Оваа Тања Царевска треба да препее се што е фолклорно наше,ако треба нека и платат нека и најдат студио нека ги реаранжираат песните и нека и речат-пеј ! Каков глас,какви емоции :eek:
http://www.youtube.com/watch?v=GFFrJZOOlmA
Еве чисто некој ако не слушнал до сега(што би било срамота)сега нека го слушне ова прекрасно дело.
 
Член од
15 јули 2007
Мислења
14.779
Поени од реакции
7.517
кој сака да го гледа филмов нека го симне од тука tracker-mk.org има доста seed затоа побрзајте
 
Член од
15 јули 2007
Мислења
14.779
Поени од реакции
7.517
го гледав,интересен малку и чуден ,повеќе ми се свиѓаше делот кога филмот со две приказни премина во документарец и почна за Талевски да се зборува,е баш тука ми наликуваше на Код со Снежана Лупевска
 

Nonteizam

Полихистор
Член од
13 декември 2008
Мислења
1.111
Поени од реакции
767
Само што го изгледав „Мајки“... Единствено овде треба да се изначекаш и пиратски да изгледаш еден домашен филм:

Мајки, покрај тоа што е филмот за тенката линија меѓу вистината и „вистината“, многу поважно според мене, е и една одлична хроника на македонското минато, сегашност и најверојатно - иднина.
Манчевски покрај тоа што си поигрува со нашата перцепција за вистина и лага, за фактите и убедувањата, си игра и со својата визија за тоа во која насока се движи општеството, најпрецизно - македонското.
Македонија е црна во сите три временски периоди.
Покрај беспрекорните убавини и калеидоскопските пејсажи од Мариово, Манчевски дава една слика за македонското минато - преточено во сегашноста. Напуштени „рајски“ предели, старци кои ги почитуваат младите и се гордеат со нив, роднини кои не зборуваат помеѓу себе, смрт, тага, фотографии кои горат во пламен и бајати наполитанки.
Селото е „издувано“ од брзиот и модерен свет, старите се препуштени сами на себе чекајќи го смртниот исход а државата едноставно нема потреба таму да се плетка.

Манчевски ја слика и својата проекција за иднината, пресликана низ мрачната сегашност. Времето на лагите, времето на кафкианската правда, времето на негрижата и некултурата. Еден збор е доволен некој да го извлече подебелиот крај - вистината и фактите не се важни. Извртената слика на реалноста се насликува на секаде, по улиците на Скопје, по трговските центри, помеѓу девојчињата... Не е важна правдината и казната, важно е младите да го добијат тоа што го сакаат.
Тоа што Манчевски ова време го отсликува преку две малолетни девојчиња само говори дека ништо подобро неможе да очекуваме, посебно со такви „Мајки“ какви што не одгледуваат - градски жени кои повеќе се засрамени од своите деца отколку што навистина се загрижени за околината во која што се развиваат. „У пичку материну“ вели „Мајката“ додека се обидува да го замолчи расплаканото бебе.

Сегашноста, Манчевски сосема елегантно ја остава на фактографијата. Тој избегнува да учествува во нејзиното „објективно“ пресликување на филм, напротив остава вистинските луѓе да зборуваат за истото.
Сегашноста за разлика од останатите две приказни изгледа најмалку логично, најмалку реално и најконтрадикторно и покрај тоа што ништо од неа не е оставено на режисерската имагинација.

Манчевски го прашува светот што е вистина а што е наше поимање за вистината? Тој се обидува да ни покаже дека тоа што мислиме дека е „факт“ немора секогаш да биде објективната страна од паричката кога ќе биде набљудувано во трето лице.
Но Манчевски истовремено ни го покажува и вистинското лице на општеството во кое живееме. Трите фази на филмот нам ни се случуваат во сегашноста. Дали треба да бидеме пасивни и незаинтересирани за нашето минато кое исчезнува, за нашата иднина која е извитоперена и да уживаме во психотичната сегашност...
Тоа е вистинското прашање, како и секогаш вешто поставено од Милчо Манчевски во едно кинематографско ремек дело кое се држи доволно блиску до неприкосновениот „Пред дождот“.

За оние кои погоре го плукаа филмов секогаш постојат лесни холивудски блокбастери, незнам зошто воопшто го потрошиле залудно времето на уметничка кинематографија која никогаш нема да ја разберат, ниту ќе ја засакаат...
 
Член од
7 јуни 2010
Мислења
70
Поени од реакции
17
Само што го изгледав „Мајки“... Единствено овде треба да се изначекаш и пиратски да изгледаш еден домашен филм:

Мајки, покрај тоа што е филмот за тенката линија меѓу вистината и „вистината“, многу поважно според мене, е и една одлична хроника на македонското минато, сегашност и најверојатно - иднина.
Манчевски покрај тоа што си поигрува со нашата перцепција за вистина и лага, за фактите и убедувањата, си игра и со својата визија за тоа во која насока се движи општеството, најпрецизно - македонското.
Македонија е црна во сите три временски периоди.
Покрај беспрекорните убавини и калеидоскопските пејсажи од Мариово, Манчевски дава една слика за македонското минато - преточено во сегашноста. Напуштени „рајски“ предели, старци кои ги почитуваат младите и се гордеат со нив, роднини кои не зборуваат помеѓу себе, смрт, тага, фотографии кои горат во пламен и бајати наполитанки.
Селото е „издувано“ од брзиот и модерен свет, старите се препуштени сами на себе чекајќи го смртниот исход а државата едноставно нема потреба таму да се плетка.

Манчевски ја слика и својата проекција за иднината, пресликана низ мрачната сегашност. Времето на лагите, времето на кафкианската правда, времето на негрижата и некултурата. Еден збор е доволен некој да го извлече подебелиот крај - вистината и фактите не се важни. Извртената слика на реалноста се насликува на секаде, по улиците на Скопје, по трговските центри, помеѓу девојчињата... Не е важна правдината и казната, важно е младите да го добијат тоа што го сакаат.
Тоа што Манчевски ова време го отсликува преку две малолетни девојчиња само говори дека ништо подобро неможе да очекуваме, посебно со такви „Мајки“ какви што не одгледуваат - градски жени кои повеќе се засрамени од своите деца отколку што навистина се загрижени за околината во која што се развиваат. „У пичку материну“ вели „Мајката“ додека се обидува да го замолчи расплаканото бебе.

Сегашноста, Манчевски сосема елегантно ја остава на фактографијата. Тој избегнува да учествува во нејзиното „објективно“ пресликување на филм, напротив остава вистинските луѓе да зборуваат за истото.
Сегашноста за разлика од останатите две приказни изгледа најмалку логично, најмалку реално и најконтрадикторно и покрај тоа што ништо од неа не е оставено на режисерската имагинација.

Манчевски го прашува светот што е вистина а што е наше поимање за вистината? Тој се обидува да ни покаже дека тоа што мислиме дека е „факт“ немора секогаш да биде објективната страна од паричката кога ќе биде набљудувано во трето лице.
Но Манчевски истовремено ни го покажува и вистинското лице на општеството во кое живееме. Трите фази на филмот нам ни се случуваат во сегашноста. Дали треба да бидеме пасивни и незаинтересирани за нашето минато кое исчезнува, за нашата иднина која е извитоперена и да уживаме во психотичната сегашност...
Тоа е вистинското прашање, како и секогаш вешто поставено од Милчо Манчевски во едно кинематографско ремек дело кое се држи доволно блиску до неприкосновениот „Пред дождот“.

За оние кои погоре го плукаа филмов секогаш постојат лесни холивудски блокбастери, незнам зошто воопшто го потрошиле залудно времето на уметничка кинематографија која никогаш нема да ја разберат, ниту ќе ја засакаат...
БРАВО БРАТЕ СЕ СЛОЖУВАМ СО ТЕБЕ ВО СЕКОЈА СМИСЛА, БРАВО ЗА МАНЧЕВСКИ ШТО СЕ ОБИДУВА ДА МУ ГИ ОТВОРИ ОЧИТЕ НА ЗАСПАНИОТ МАКЕДОНЕЦ, ДА МУ ЈА СТАВИ НА ТАЦНА - ПОСЛУЖАВНИК РЕАЛНОСТА НАША. ПА СЕГА КОЈ СФАТИ СФАТИ, КОЈ НЕ НЕГОВ ПРОБЛЕМ, НЕКА СИ СПИЕ И ПОНАТАМУ. ИНАКУ И ЈАС САМО ШТО ГО ИЗГЛЕДАВ ФИЛМОВ ПА ЕВЕ ЈА НАЈДОВ ТЕМАВА ЗА ДА ПРОКОМЕНТИРАМ. БИДЕЈЌИ СПОРЕД МЕНЕ СЕ ШТО МИСЛЕВ СИ КАЖА ТИ САМИОТ, ДА НЕ ПОВТОРУВАМ ИСТИ МИСЛЕЊА ЌЕ КАЖАМ САМО ДВЕ РАБОТИ:
ДЕНЕШНИВЕ МОМИ ЗАБОРАВИЛЕ ОД КАЈ СЕ И КОЈ ИМ Е КОРЕНОТ ПА ЕТЕ НИ ЛЕБ НЕ ЗНААТ ДА ЗАМЕСАТ (АНА БАРЕМ СИ ПРИЗНА И СЕ ПОКАЈА ЗА ТОА). ДРУГА РАБОТА ЈАЗИКОТ НАШ ДРЕВЕН СТАР МАКЕДОНСКИ ГО ВАЛКАМЕ СО СТРАНСКИ ЗБОРОВИ ОД ТИПОТ ГРОУЗ ОКЕЈ ИТН. ИТН. ТОА СЕ СЛУЧУВА КАЈ НАЈМЛАДИТЕ, ОНИЕ КОИ НА ТОЈ НАЧИН (СО ТУЃИ ЗБОРОВИ) ЌЕ СИ ГИ УЧАТ И ВОСПИТУВААТ СВОИТЕ ЧЕДА ЕДЕН ДЕН. И СЕ НА СЕ АКО ЗЕМЕМЕ ЌЕ ДОЈДЕМЕ ДО ЗАКЛУЧОКОТ ДЕКА САМИТЕ СИ КОПАМЕ ГРОБ. (ДАЈ БОЖЕ ДА ЗАСТАНЕМЕ!)
 
Член од
17 септември 2011
Мислења
29
Поени од реакции
10
Дечки кај можам да го најдам филмов ,,Мајки ,, да го гледам на нет или да го симнам ,дајте ми сајт плс:)
 
Член од
18 октомври 2010
Мислења
354
Поени од реакции
153
Прекрасен филм, којшто Ве остава да размислувате и откако ќе го гледате. Како и на повеќето така и на мене највеќе ми се допаѓаше документарниот дел од филмот, во кој Манчевски ги распостелува сите факти, мислења на стручњаци, инвовирани во самото дело, притоа оставајќи простор на гледачот сам да донесе свој заклучок. Музиката, поготово саундтракот на филмот (По друм одам мајче) перфектно го следи целиот филм. Го препорачувам на сите коишто ги обожаваат филмовите на Милчо Манчевски :D
 

курајбер

млад, потентен
Член од
29 јануари 2007
Мислења
16.230
Поени од реакции
45.357
Се што имав да кажам за филмов е малтене содржано во постот на Нонотеизам. Вие со постовите од типот “ до кога со вакви црни сценарија’’ и ““во лошо светло се прикажува општеството и државата ’’ - под итно да упишете основно и да го завршите,

Јасно е зошто државата не го поддржа финансиски. Некако денешницата не им оди во прилог со Џонсон Контролс и ЕУ-интеграциите.

пс.
Џумерко кога го видов во кадар знаев дека ќе ја даде репликата на филмот

''мооре, жена в'тил да еба'' :icon_lol:

ппс. онаа Ана фини цицња има, машала.:cool:
 

_The Great_

Il Genio
Член од
18 јуни 2008
Мислења
5.955
Поени од реакции
3.318
На почетокот не ми се допаѓаше тоа како ја претставува Македонија, али кога ќе размислам поубаво тоа е ебаната сурова реалност во која што живее нашата средна класа, која е на границата на сиромаштија. Иако има преувеличено некои работи, сепак сметам дека не е далеку од онаа наша Македонска реалност.
Сега веќе познато ми е зошто не му ги финансираат филмовите, затоа што човекот е многу реален и дава вистински приказ на нашата реалност преку неговите филмови. Токму од овие причини на крај се повторува оној цитат кога дедото одбива да го снимаат, а дечково му вели : ,,Снимаме за деца, за внуци, да се запише... еден ден да се знае како сме живееле, еден ден сите да знаат како се живеело тука''.
А кој сака клишеа, блокбастери за тепање време, фиктивни суперхерои може да го заобиколи овој филм и воопшто да не се труди да го сфати она што навистина се обидува да го пренесе режисерот. Разбирам негативна критика, ама нека биде основана, не пробувајте веднаш го поврзете со политика, сепак ова е уметност, филм.

Околу филмот, трите приказни се одлично смислени, а смешно ми е некој кога ќе спомне како не биле поврзани, очигледно ви фали малку повеќе филмско искуство :X3:
Да не се повторуваме, останатото што сакам да го кажам се содржи во постот на Nonteizam, па повелете, прочитајте го и неговиот пост.

Секоја чест Милчо.
 
Член од
24 март 2010
Мислења
15.125
Поени од реакции
25.516
На почетокот не ми се допаѓаше тоа како ја претставува Македонија, али кога ќе размислам поубаво тоа е ебаната сурова реалност во која што живее нашата средна класа, која е на границата на сиромаштија. Иако има преувеличено некои работи, сепак сметам дека не е далеку од онаа наша Македонска реалност.
Сега веќе познато ми е зошто не му ги финансираат филмовите, затоа што човекот е многу реален и дава вистински приказ на нашата реалност преку неговите филмови. Токму од овие причини на крај се повторува оној цитат кога дедото одбива да го снимаат, а дечково му вели : ,,Снимаме за деца, за внуци, да се запише... еден ден да се знае како сме живееле, еден ден сите да знаат како се живеело тука''.
Филмов е одлична критика на македонското општество, без разлика дали некои работи се преувеличени или не. Според мене нема преувеличување, туку упростување. Ние можеби имаме и рационално објаснување зошто така се однесуваме, но факт е дека младите ги имаме оставено во најголем дел да се снаоѓаат сами, а старите ги имаме заборавено. Доколку го банализираме тој однос до крај ја добиваме сликата што ни ја покажа Манчевски.

Третиот дел, според мене беше најбитен во филмов. Манчевски укажа како опшеството може и монструмот да го направи допадлив. Танески е очигледниот убиец според доказите, мотивот и случките. Но, една грешка на опшеството, без разлика дали намерна (е убиен) или ненемерна (непрофесионално однесување на местото на самоубиството, контаминирање на докази заради аматеризам на тие што треба да бидат професионалци, со што е оневозможено со сигурност да се докаже дека е самоубиен), успеа од монструм и убиец да направи „симпатичен“ лик околу кој ќе кружат контроверзи и нема да биде јасно дали навистина убил.
 

angel_oh

око на кајгана
Член од
8 јануари 2008
Мислења
225
Поени од реакции
10
некој линк за спуштање да ставеше... ?!?! или тешко ? :)
 

Kajgana Shop

На врв Bottom