Ако не ме прифаќаат здравје. Не ме интересираат тие, туку што таа мисли за тоа. Дали она има проблем со тоа? Некаси одреди што и е приоритет . Нашиот или нивниот живот. Ако е решителна, независна и еманципирана, нема да те замара со тоа и ќе го реши сама со нив. Ако се нејзините тврдоглави, самобендисани дудуци и не прифаќаат ништо, ќе разговарате и заедно ќе решите шо ќе правите.
Но, ако таа ја тупи цело време дека дома и вршат притисок,мајка и ова, татко и она, ја замараат и и’ ја полнат главата, тоа е сигнал дека е или лабилна личност, или има комплекс на mother/father issues.
Може од мала ја малтретирале ментално или, недајбоже ја тепале и од стравопочит не може да оди против тоа. Може и да не било толкава тортура, ама поради X причини ќе си го има како проблем во нејзината глава. Нејзе секогаш ќе и биде битно да им удоволи на нејзините. Тоа оставило тежок печат во самата личност и ќе стои во воздухот цело време. Кај личности без интегритет, самопочит, едукација или пак поради егзистенцијални проблеми, карактерот или преференците на таткото или мајката се пресликани во нејзиниот/неговиот. Колку и да се труди да го потисне, секогаш ќе го има како ментална бариера па дури може да го пренесе врз тебе или твоето семејство. Ова може да се претвори во поголем проблем: настануваат кавги за небулозни работи, конфликти, драми поттикнати од овие parent issues.Тешко е да трошиш живци и енергија на убедување на некои забегани старци, кои самиот свој неуспех во животот сакаат да го реализираат преку нивното дете, или пак преамбициозни лакомштии кои сакаат само да се офајдат од некој материјално среден зет/снаа, не само за нивното дете туку и за самите нив. Од вака индоктринирани деца се развиваат популарните спонзоруши или gold diggers и затоа не треба да не чуди што глеаме некомпатибилни парови со проблеми во бракот. Во денешното (не)време секогаш на прво место се става материјална сигурност, а домашно воспитание го аминува. Проблемот во неприфаќањето кај зрели личности не треба биде стигма за иден заеднички живот. Битно е вие и партнерот да се соочите и да го решите тоа, а со тек на време ќе омекнат и старците.
Една вистинита(малку парадоксална) прикаска за илустрација:
Имаше една девојка која важеше за една од најпосакуваните убавици во градот, од угледно богато семејство со родители доктори, шармантна, образована и културна. Одеднаш девојката „штракна“. Почнала да чита некои религиозни книгички и сама себе се инфицирала со религиозни доктрини. И што направи? Избега(буквално) за еден дечко на теологија, кој подоцна стана поп. А попчето, сиромашно дете, од работници родители никој не го ни приметуваше во градот. Таа комбинација никој не можеше да ја замисли. Нејзините паднаа во очај. Почнаа да се лекуваат дури. Никако не можеа да се помират нивната сакана ќерка да биде со тој лик. Се обидуваа да ја убедат да се врати и триста други работи, но таа цврсто си стоеше на тоа дека не сака. И, си остана.
После некоја година, безуспешни обиди, нејзините видоа - не видоа, се помирија и почнаа да си одат кај сватовите и да си ја гледаат ќерката со новиот зет. Си легнаа на брашното. До денес се заедно.
Наравоучение: никој, па ни оние што те родиле, не може да ти каже што ти треба да чувствуваш, како да се однесуваш или со кој треба да го делиш животот. Твојот живот не е ексклузивно право на родителите.
за свекрвата , и зетковци за бабата.
.
