Lavanda
Модератор
- Член од
- 18 април 2008
- Мислења
- 676
- Поени од реакции
- 66
Вака сега, на темава ќе почнам со поговорката, *Зборот коски нема, ама коски крши*
Така е психичката болка е многу пострашна и поболна, за физичката е полесно, и мислам дека побрзо поминува, арно ама во психата тешко дека ќе се најде некој медикамент кој што би ти ја излечил маката, и се е од зависнот колкава е таа болка, од кого е нанесена, колку ти значела таа личност која те повредила?? Некогаш знаеме и самите дамари на душа да си ставиме, чувството е пред се како камен да носиш на срце, и треба богами многу труд и време за да си ја олесниш душата и психата, и пред се од самиот себе тоа зависи, многу е добро ако успее и некој да ти потпомогне за полесно да се справиш, но пред се темелот на секоја психичка болка сме самите ние и тоа колку ќе дозволиме да остане таа во нас и да не турка во дното.
Така е психичката болка е многу пострашна и поболна, за физичката е полесно, и мислам дека побрзо поминува, арно ама во психата тешко дека ќе се најде некој медикамент кој што би ти ја излечил маката, и се е од зависнот колкава е таа болка, од кого е нанесена, колку ти значела таа личност која те повредила?? Некогаш знаеме и самите дамари на душа да си ставиме, чувството е пред се како камен да носиш на срце, и треба богами многу труд и време за да си ја олесниш душата и психата, и пред се од самиот себе тоа зависи, многу е добро ако успее и некој да ти потпомогне за полесно да се справиш, но пред се темелот на секоја психичка болка сме самите ние и тоа колку ќе дозволиме да остане таа во нас и да не турка во дното.