Познавам човек кој има шизофренија. Тој секој ден е во различен свет, некогаш си замислува дека е во војна, некогаш мисли дека е во сред тепачка, цело време шета по целиот град. Шизофренијата може да се контролира со терапија за да нема напади човекот кој ја има. Шизофренијата е наследна, не може да ја добие човек што во фамилијата нема никој со ова пореметување.
Еве повеќе стручни информации за неа.
Шизофренијата се карактеризира со растројство на речиси сите психолошки функции, освен на интелегницијата, памтењето и свеста.
Првата епизода на болест се јавува околу 20-25 год. кај машките и 25-30 години кај женските. Пчнува со повлекување во себе, неодржување лична хигиена, невообичаено однесување, изразена лутина во напади и сл.
Видови:
*Параноидна- налудничави несистематизирани параноидни и интерпретативни идеи, ехо на сопствените мисли, слушни, густативни и цинестетички халуцинации...;
*Хебефрена(дезорганизирана)- изразито регресиво, неорганизирано и дезинхибирано однесување, афективна тапост или нееднакви чувства. Се јавува во пубертет и адолеценција. ;
*Кататона- восочна свиеност, негативизам, ехолалија, ехопраксија, бизарност, кататониот ступор и бес.
*Недиференцирана;
*Постшизофрена депресија- најчесто резултат на долготрајна фармаколошка терапија;
*Резидуална- хроничен стадиум на некој од шизофрените подтипови;
*Едноставна- со многу брз тек и бргу доведува до комплетна дезорганизација на личноста.
Шизофренијата претства група на ментални растројства кои се карактеризираат со клинички полиморфизам, разнообразност во структурата на шизофрените симптоми и со различна еволуција и прогноза.Во развојот на шизофренијата можат да се одделат неколку периоди. Во 18 век растројството не било третирано како посебен медицински проблем. Во 19 век Бенедикт Морел опишува една ментална болест која ја нарекува деменцио прекокс и која се карактеризира со симптоми кои бргу доведуваат до целосна дезинтеграција на личноста. Хекер опишува психотично растројство кое еволуира од меланхоличност кон инкохерентност и го нарекува хебефренија. Калбаум опишува психоза која ја нарекува кататонија која се карактеризира со интензивни меланхолични или манични симптоми комбинирани со конфузност и со ступор, проследени со феномени на каталепсија. Емил Крепелин го најавува новиот модерен концепт за шизофренијата. Опишува едно ментално растројство кое се јавува во младата возраст, а се одликува со комплетна дезорганизираност и кое бргу еволуира во деменција.
Етиопатогенетските хипотези можат да се групираат во две групи кои претставуваат два различни концепта шизофренијата како невроразвојно растројство и шизофренијата како невродегенеративно растројство. Според првиот концепт растројството е грешка во нормалниот развој на мозокот, а во вториот тоа е последица на некои патолошки фактори кои го алтерираат дотогашниот здравиот мозок.
Шизофренијата се карактеризира со растројство скоро на сите психолошки функции освен на интелегенцијата, памтењето и на свеста.
- Во мисловна сфера доминира конкретно, симболично, регресивно, дисоцирано и хаотично мислење.
- Во емоционално-афективна сфера почесто се забележува губиток на афективност (атимија), емоционална амбиваленција, аутизам, мисловно афективна дисоцијација (паратимија), афективно мимичка дисоцијација (парамимија)
-Во волевонагонските динамизми се опсервира слабеење на волевонагонските динамизми (хипо и абулија) намалување на иницијативата, стереотипии, негативизам, непредвидливо однесување и импулсивност, амбивалентност и амбитендентност, зголемена сугестибилност, кататони растројства(својствени само за кататоната шизофренија како што е всочена свиеност, каталепсија, ехолалија и ехопраксија, кататон ступор), ослабување на нагоните особено на оние кои се поврзани со основните динамизми (исхрана, социјалност,сексуалност).
- Искривеното доживување на сопственото его (расцеп на егото) клинички се манифестира преку променетиот однос кон реалноста и кон сопственото дожвување.
- Од растројства на перцепциите за шизофренијата се карактеристични халуцинациите. Присутството на олфактивни и густативни халуцинации без акустички треба да доведе до сомнение за симптоматската психоза.