Каков рептил.. Ко да има некоја ѕвезда да го следи за вакви подвизи братот и во 3 сезони успеа да ја внесе Монца од Серие Ц до Серие А за првпат во нејзиното 120 годишно постоење. Кој ќе го слуша сеа колку ќе се курчи со изјави.
Едвај чекаше да заврши утакмицата и си замина. Да си легне, стар чоек, делуваше ко да не е тука со мозокот. Ко да не знае ни што ни кого и зошто гледа од трибини.
Догодина ние ним 2-3 играчи на позајмица ( Давај им го Лазетич нека издоминира или Салемакерс да им е капитен), а тие нам 6 чисти бода. Само замислете последна утакмица Монца - Милан каде би се решавало Скудето.
Стропа брани резултат сеа против Пиза, 113та минута и во игра влегува господинот Габриел Палета. Ко играше кај нас изглеаше ко да има 44 години, јас буквално досега мислев дека со дубак се движи, тој братот влага да уцврсти одбрана за влез во Серие А.
И молам еден огромен аплауз и трошка почит за еден од најголемите паразити на денешницата, синот на Адриано Галијани. Човекот остаре до татко му, гарант уште му зема за џепарац и живат заедно. Каков паразит и ајдут боже мили. Никаква работа немал во животот, виси до татко му на секоја утакмица, нема никаква функција во животот и као се радува на секој успех или се нервира на секој неуспех. Оди бе работи нешто да ти ебам чоекот, цел живот на грбача на татко ти се влечеш. Барем да научеше нешто, да земе некој курс да стане некој агент, скаут, спортски директор, нешто... само се влече ко црево, дотеран, пицнат, седнат на трибина, пропусница му виси на вратот, грицка нокти, жив нервозен, задлабочен во секоја утакмица и као демек драми со некои емоции мислиш нешто зависи од него или тој е заслужен. Ебате паразитот ебате, пијавица таљанска.
Господа Силвио и Адриано, мило ми е што ќе се гледаме пак, свака част.