Соседи... Ах, од каде ли да почнам...
Сосед бр.1: Манијакот од првата куќа во улицата, 3 куќи од мене. Стар ерген, инаку. Единствената жена што ја имал во животот ја бркаше пред десетина години со воздушна пушка по улица во напад на бес. Скандал во маалото, бруката сеуште запаметена. Кутрата женичка избега на време, за среќа. Типот живее во троспратна куќа, на која се простира широка тераса на најгорниот кат. Има обичај, во доцните ноќни часови, да си седне на столче и да посматра наоколу што се случува. Она што мене ме вади од памет, е тоа што, од неговата пространа тераса има одличен видик во прозорците од мојата соба. А јас немам ролетни. А он е маЊак. :nesvest:
Сосед бр.2: Кравата од десно. Вдовица, ќерка и` мажена, живее сама. Немам проблеми со неа сега, ама имам поради неа трауми од детство. Од за мене необјасниви причини, жената мрази деца. Кога бев копиљ, си игравме мирно и невино на уличка, секогаш излегуваше да не брка, ѕвонеше на нашите врати и влагаше во конфликти со нашите родители, не прскаше со канчиња вода од балкон додека игравме жмурка, во една прилика не гаѓаше со скапани патлиџани, ни се дереше, не вреѓаше, и не пропушташе прилика да не потсети сите нас, маалските деца, дека од нас нема да бидне човек. Скарана со цело маало. Одвратен, гаврански глас. До ден денес понекогаш се будам од сонот препотена и преплашена слушајќи и го одвратниот глас како одекнува во ушите.
Сосед бр.3: Гулабарот од позади. Типот е навидум фин, нормален, семеен автомеханичар. Арно ама, рекреативно одгледува гулаби. Проблемот е во тоа што остава низ маало по улица храна со отров за да ги убие мачките кои му ги јадат гулабите. Копиле бесчувствително :nerv: Едно маче ми умре отруено од неговата храна
Секој ден по некое улично маче или куче има на улица умрено од храната што ја остава кретенот. Нека си најде друг начин да си ги брани гулабите бе. Јас него му ги трујам птиците? Не. Епа? Уфф, го мразам. :zid:
Доста се овие, најкритичните.