" ...Когато нам се налага да предприемем заштитата на угнетените македонци, ние требва на радо с'рце да направим това. Нам тука ни е тв'рде охотно да отбележим, че Александар Великиј, тоја цар на вселената, е засвидетелствувал добродетелите на славјанското племе, когато е казал, че славјаните носат геројски с'рца и поради това заслужават да носат великото име славјани, което ште рече славни.
Преди да изд'хне тоја велик, наш завештател зајавил,че проклина всекиго којто за напред би злословил славјаните. За всичките војнствени качества техни, тој им завештал всичките земи от Адријатическо море до океана на вечите ледове. Освен това, тој заклел небесните си покровителои да пазјат од нештастија и постојанно да се притичат на помошт на дванадесеттех кнјазе, потомци на дванадесеттех негови другари.
Сега, ако македонците не са в положение сами да спрат техното истребление и да подобрат својата участ, то Б'лгарите, С'рбите, Черногорците, и другите славјани са д'лжни да се притекат на помошт на тија братја по к'рв и вера, на тија които са родени от "мајка дојна" [Македонија] и отк'дето са излезли нај-знаменитите начала и светила..."
("Автономна Македонија" I, 9, Софија, 30.VIII.1903, cтр. 1)