Сведоштва за континуитетот - Поменот на антиката во македонската историја
- Креатор на темата Misirkov
- Време на започнување
- Член од
- 8 јануари 2012
- Мислења
- 10.288
- Поени од реакции
- 15.433
СВЕТИОТ АПОСТОЛ ПАВЛЕ СОСЕМА ДОБРО ЗНАЕЛ ДЕКА МАКЕДОНЦИТЕ НЕ СЕ ГРЦИ!
https://www.youtube.com/watch?v=FmvUojEcRwk&feature=youtu.be и на македонски јазик https://www.youtube.com/watch?v=YQltBEKsO74&feature=youtu.be веќе се поставени на Јутуб, а секој патриот што сака да го помогне овој историски проект со огромно значење за Македонците може да го стори тоа преку следната официјална веб-страница:https://www.gofundme.com/aleksandardonski
Во една од епизодите ќе биде обработени токму сведоштвата на светиот апостол Павле, кој исто така (наспроти тврдењето на грчкиот претседател) сосема јасно правел разлики помеѓу Македонците и Грците во антиката.
Во светската наука добро е познато дека христијанизацијата на Европа започнала преку Македонија, конкретно преку првите христијански заедници што овде ги основал свети Павле. Првите христијани, кои го примиле христијанството на тлото на Европа, биле Македонци. Христијанизацијата на овие Македонци дошла како резултат на второто мисионерско патување на свети Павле (инаку, прво христијанско мисионерско патување во Европа). Да се потсетиме накратко на овој извонредно значаен настан. Откако почнал со ширењето на христијанството низ Мала Азија свети Павле стигнал во Троја. Таму имал видение во кое му се појавил некој Македонец, кој го замолил да појде во Македонија за да им помогне на Македонците. Во „Делата апостолски“ (16:9) во врска со ова читаме:
„ПрекуноќтаимашеПавлевидение: стоешепреднегоеденчовек, Македонец,којгомолешеимувелеше: 'ПреминивоМакедонијаипомогнини!'“
Се смета дека ова патување се случило во годините 50 - 52 („Библија“, Загреб, 1983, стр 1248). Ова значи дека првите Македонци во Македонија се христијанизирале по само околу две и пол децении од распнувањето на Исус Христос, што претставува податок за почит. И сето тоа се случило по само два века од пропаста на независната античко-македонска држава, кога смелите Македонци се уште не можеле да се помират со римската окупација на својата земја.
Најнапред свети Павле престојувал во македонскиот град Филипи, каде практично била формирана првата христијанска заедница на тлото на Европа. Се смета дека свети Павле бил во Филипи летото во 50 година по Христа.(The Apostle Paul's Visit to Philippi, History of Phillipi, Dr.Clint Arnold and his class at Talbot Theological Seminary,The Biblelands Project. Copyright 1999 by MustardseedMedia,Inc Website:http://www.mustardseed. net).
За тогашниот етнички состав на Филипи ќе се повикаме на сведоштвото на еден ранохристијански автор, кој е познат само по кратките воведни коментари за некои од Писмата на Свети Павле од Новиот Завет. Овие воведни коментари се претставени и обработени во книгата „The Gospel History and its transmission“ („Историјата на евангелијата и нивното пренесување“), објавена во 1906 година. Овој анонимен автор го третира етничкото потекло на луѓето на кои свети Павле им ги испраќал своите писма. Така, на пример, под поглавието насловено како „За Галатјаните“, тој пишува: „Галатјаните се Грци“. Под поглавието насловено како „За Римјаните“, тој пишува: „Римјаните се дел од Италија“. Но, под поглавието насловено како „За Филипјаните“, тој јасно пишува: „Филипјаните се Македонци“. Истото го пишува и во поглавието „За Тесалоникијците“, во кое анонимен ранохристијански автор напишал: „Тесалоникијците се Македонци, кои го прифатија Словото на вистината и ја зачуваа верата дури и кога беа прогонувани од своите сограѓани “. (Подетаљно во: "The Gospel History and its transmission" F. C. Burkitt, Gorgias Press, 2006, ISBN: 978-1-59333-529-8).
Да ги пренесеме и останатите цитати од Библијата, т.е. од Свети Павле, во кои се спомнати Македонците. Во врска со неговото мисионерско патување кон Рим, Свети Павле пишува:
„Влеговме во еден адрамиски брод, кој ќе пловеше во азиски приморски места и испловивме. Со нас беше Аристарх, Македонец од Солун“. („Дела Апостолски“, 27, 2).
Во врска со престојот на свети Павле во Ефес, читаме дека тамошните Грци се побуниле против неговите проповеди не сакајќи да се откажат од своите пагански верувања:
„И целиот град се побуни и еднодушно навлегоа во театарот и ги одвлекоа Македонците Гај и Аристарх, Павловите сопатници.“ („Дела Апостолски“, 19, 29).
Практично, овде свети Павле и неговите придружници Македонци биле малтретиани од Грците во Ефес заради ширењето на христијанството.
Свети Павле ги спомнува Македонците и во „Второто послание до Коринтјаните“, каде пишува за собирањето материјална помош за првите христијански заедници:
„А во однос на собирање помош за светите, излишно е да ви пишувам зашто ми е позната вашата усрдност, за која се фалам со вас пред Македонците, дека Ахаја, уште од лани, е приготвена и дека вашата ревност поттикнувала мнозина. Сепак ги испраќам браќата за да не се покаже, во овој однос, празно нашето фалење со вас и за да бидете, како што реков, приготвени и ако дојдат со мене Македонците и ве најдат неприготвени, да не се засрамиме ние, да не речам вие.“ („Второ Послание до Коринтјаните“, 9, 1-4).
За разлика од Македонците, Свети Павле одделно ги спомнува Грците и тоа на неколку места. За време на патувањето низ Блискиот Исток, во „Дела апостолски“, читаме:
„И така пристигнаа во Дервија и Листра. И ете, таму беше еден ученик по име Тимотеј, син на Јудејка која веруваше и на татко Грк“ („Дела Апостолски“, 16, 1).
Во врска со престојот во Ефес, исто така во „Дела Апостолски“, читаме:
„Тоа продолжи две години така што сите кои живееја во Азија, Јудејците и Грците, го чуја Господовото Слово.“ („Дела Апостолски“, 19,10).
И понатаму:
„Тоа го научија сите Јудејци и Грци кои живееја во Ефес и страв ги обзеде сите, а името на на Господа Исуса се величеше.“ („Дела Апостолски“, 19, 17).
За време на престојот во Ефес Свети Павле им се обратил на старешините на кои им рекол дека им сведочел на: „Јудејците и на Грците покајание пред Бога и вера во нашиот Господ Исус“ („Дела Апостолски“, 20, 21).
Но, Свети Павле спомнува Грци и како жители на Солун:
„И некои од нив се убедија и се дружеа со Павле и Сила, а исто така и со големо множество побожни Грци и не малку угледни жени.“ („Дела Апостолски“, 17, 4).
И понатаму:
„И мнозина од нив поверуваа, а од угледните елински жени и мажи - не малку.“ („Дела Апостолски“, 27, 12).
Сепак од ова не може да се заклучи дека Свети Павле сметал оти во Македонија живеат Грци затоа што видовме дека тој одделно ги спомнува Македонците од Грците. Ако тој сметал дека во Македонија живеат „Грци“ воопшто не би ги ниту спомнувал Македонците. Ова посебно доаѓа до израз во „Дела Апостолски“ (16), каде Свети Павле прво го спомнува „Гркот“ (16,1), кој бил татко на Тимотеј, а само неколку редови подолу го спомнува и „Македонецот“ кој му се појавил во визијата повикувајќи го да појде во Македонија (16,9). Значи, овде јасно имаме одделно спомнување на двата етнонима. Заради ова спомнувањето на „Грци“ како жители на Солун очигледно дека се однесува на вистински етнички Грци кои таму живееле заедно со Македонците и Евреите. Ако свети Павле ги сметал Македонците за „Грци“, тој ќе рекол дека во визијата му се појавил „Грк од Македонија“, а не „Македонец“. Некој можеби ќе забележи дека именката „Македонец“ овде се однесува на жител на римската провинција „Македонија“, т.е. дека е тоа овде е географски поим. Но останатите извадоци од делата на Свети Павле јасно го негираат ова. Имено, ако тој ги определувал лицата околу себе според нивното административно потекло (од аспект на тоа кој од која провинција доаѓал), тогаш зошто спомнал Грци и Јудејци како жители на Ефес? Овој град (во денешна Турција) се наоѓал во провинција која ниту се викала Јудеја ниту Грција. Понатаму, видовме дека тој спомнал „Грци“ и како жители на Солун, па ако и нив ги определувал според административната припадност, тогаш би требало и нив да ги нарече „македонци“ (со мало „м“) бидејќи Солун се наоѓал во административната област (провинција) „Македонија“. Значи, Свети Павле воглавно етнички ги определувал луѓето, па во тој контекст јасно ги издвоил Македонците од Грците.
http://mn.mk/komentari/12164-SVETIOT-APOSTOL-PAVLE-SOSEMA-DOBRO-ZNAEL-DEKA-MAKEDONCITE-NE-SE-GRCI
https://www.youtube.com/watch?v=FmvUojEcRwk&feature=youtu.be и на македонски јазик https://www.youtube.com/watch?v=YQltBEKsO74&feature=youtu.be веќе се поставени на Јутуб, а секој патриот што сака да го помогне овој историски проект со огромно значење за Македонците може да го стори тоа преку следната официјална веб-страница:https://www.gofundme.com/aleksandardonski
Во една од епизодите ќе биде обработени токму сведоштвата на светиот апостол Павле, кој исто така (наспроти тврдењето на грчкиот претседател) сосема јасно правел разлики помеѓу Македонците и Грците во антиката.
Во светската наука добро е познато дека христијанизацијата на Европа започнала преку Македонија, конкретно преку првите христијански заедници што овде ги основал свети Павле. Првите христијани, кои го примиле христијанството на тлото на Европа, биле Македонци. Христијанизацијата на овие Македонци дошла како резултат на второто мисионерско патување на свети Павле (инаку, прво христијанско мисионерско патување во Европа). Да се потсетиме накратко на овој извонредно значаен настан. Откако почнал со ширењето на христијанството низ Мала Азија свети Павле стигнал во Троја. Таму имал видение во кое му се појавил некој Македонец, кој го замолил да појде во Македонија за да им помогне на Македонците. Во „Делата апостолски“ (16:9) во врска со ова читаме:
„ПрекуноќтаимашеПавлевидение: стоешепреднегоеденчовек, Македонец,којгомолешеимувелеше: 'ПреминивоМакедонијаипомогнини!'“
Се смета дека ова патување се случило во годините 50 - 52 („Библија“, Загреб, 1983, стр 1248). Ова значи дека првите Македонци во Македонија се христијанизирале по само околу две и пол децении од распнувањето на Исус Христос, што претставува податок за почит. И сето тоа се случило по само два века од пропаста на независната античко-македонска држава, кога смелите Македонци се уште не можеле да се помират со римската окупација на својата земја.
Најнапред свети Павле престојувал во македонскиот град Филипи, каде практично била формирана првата христијанска заедница на тлото на Европа. Се смета дека свети Павле бил во Филипи летото во 50 година по Христа.(The Apostle Paul's Visit to Philippi, History of Phillipi, Dr.Clint Arnold and his class at Talbot Theological Seminary,The Biblelands Project. Copyright 1999 by MustardseedMedia,Inc Website:http://www.mustardseed. net).
За тогашниот етнички состав на Филипи ќе се повикаме на сведоштвото на еден ранохристијански автор, кој е познат само по кратките воведни коментари за некои од Писмата на Свети Павле од Новиот Завет. Овие воведни коментари се претставени и обработени во книгата „The Gospel History and its transmission“ („Историјата на евангелијата и нивното пренесување“), објавена во 1906 година. Овој анонимен автор го третира етничкото потекло на луѓето на кои свети Павле им ги испраќал своите писма. Така, на пример, под поглавието насловено како „За Галатјаните“, тој пишува: „Галатјаните се Грци“. Под поглавието насловено како „За Римјаните“, тој пишува: „Римјаните се дел од Италија“. Но, под поглавието насловено како „За Филипјаните“, тој јасно пишува: „Филипјаните се Македонци“. Истото го пишува и во поглавието „За Тесалоникијците“, во кое анонимен ранохристијански автор напишал: „Тесалоникијците се Македонци, кои го прифатија Словото на вистината и ја зачуваа верата дури и кога беа прогонувани од своите сограѓани “. (Подетаљно во: "The Gospel History and its transmission" F. C. Burkitt, Gorgias Press, 2006, ISBN: 978-1-59333-529-8).
Да ги пренесеме и останатите цитати од Библијата, т.е. од Свети Павле, во кои се спомнати Македонците. Во врска со неговото мисионерско патување кон Рим, Свети Павле пишува:
„Влеговме во еден адрамиски брод, кој ќе пловеше во азиски приморски места и испловивме. Со нас беше Аристарх, Македонец од Солун“. („Дела Апостолски“, 27, 2).
Во врска со престојот на свети Павле во Ефес, читаме дека тамошните Грци се побуниле против неговите проповеди не сакајќи да се откажат од своите пагански верувања:
„И целиот град се побуни и еднодушно навлегоа во театарот и ги одвлекоа Македонците Гај и Аристарх, Павловите сопатници.“ („Дела Апостолски“, 19, 29).
Практично, овде свети Павле и неговите придружници Македонци биле малтретиани од Грците во Ефес заради ширењето на христијанството.
Свети Павле ги спомнува Македонците и во „Второто послание до Коринтјаните“, каде пишува за собирањето материјална помош за првите христијански заедници:
„А во однос на собирање помош за светите, излишно е да ви пишувам зашто ми е позната вашата усрдност, за која се фалам со вас пред Македонците, дека Ахаја, уште од лани, е приготвена и дека вашата ревност поттикнувала мнозина. Сепак ги испраќам браќата за да не се покаже, во овој однос, празно нашето фалење со вас и за да бидете, како што реков, приготвени и ако дојдат со мене Македонците и ве најдат неприготвени, да не се засрамиме ние, да не речам вие.“ („Второ Послание до Коринтјаните“, 9, 1-4).
За разлика од Македонците, Свети Павле одделно ги спомнува Грците и тоа на неколку места. За време на патувањето низ Блискиот Исток, во „Дела апостолски“, читаме:
„И така пристигнаа во Дервија и Листра. И ете, таму беше еден ученик по име Тимотеј, син на Јудејка која веруваше и на татко Грк“ („Дела Апостолски“, 16, 1).
Во врска со престојот во Ефес, исто така во „Дела Апостолски“, читаме:
„Тоа продолжи две години така што сите кои живееја во Азија, Јудејците и Грците, го чуја Господовото Слово.“ („Дела Апостолски“, 19,10).
И понатаму:
„Тоа го научија сите Јудејци и Грци кои живееја во Ефес и страв ги обзеде сите, а името на на Господа Исуса се величеше.“ („Дела Апостолски“, 19, 17).
За време на престојот во Ефес Свети Павле им се обратил на старешините на кои им рекол дека им сведочел на: „Јудејците и на Грците покајание пред Бога и вера во нашиот Господ Исус“ („Дела Апостолски“, 20, 21).
Но, Свети Павле спомнува Грци и како жители на Солун:
„И некои од нив се убедија и се дружеа со Павле и Сила, а исто така и со големо множество побожни Грци и не малку угледни жени.“ („Дела Апостолски“, 17, 4).
И понатаму:
„И мнозина од нив поверуваа, а од угледните елински жени и мажи - не малку.“ („Дела Апостолски“, 27, 12).
Сепак од ова не може да се заклучи дека Свети Павле сметал оти во Македонија живеат Грци затоа што видовме дека тој одделно ги спомнува Македонците од Грците. Ако тој сметал дека во Македонија живеат „Грци“ воопшто не би ги ниту спомнувал Македонците. Ова посебно доаѓа до израз во „Дела Апостолски“ (16), каде Свети Павле прво го спомнува „Гркот“ (16,1), кој бил татко на Тимотеј, а само неколку редови подолу го спомнува и „Македонецот“ кој му се појавил во визијата повикувајќи го да појде во Македонија (16,9). Значи, овде јасно имаме одделно спомнување на двата етнонима. Заради ова спомнувањето на „Грци“ како жители на Солун очигледно дека се однесува на вистински етнички Грци кои таму живееле заедно со Македонците и Евреите. Ако свети Павле ги сметал Македонците за „Грци“, тој ќе рекол дека во визијата му се појавил „Грк од Македонија“, а не „Македонец“. Некој можеби ќе забележи дека именката „Македонец“ овде се однесува на жител на римската провинција „Македонија“, т.е. дека е тоа овде е географски поим. Но останатите извадоци од делата на Свети Павле јасно го негираат ова. Имено, ако тој ги определувал лицата околу себе според нивното административно потекло (од аспект на тоа кој од која провинција доаѓал), тогаш зошто спомнал Грци и Јудејци како жители на Ефес? Овој град (во денешна Турција) се наоѓал во провинција која ниту се викала Јудеја ниту Грција. Понатаму, видовме дека тој спомнал „Грци“ и како жители на Солун, па ако и нив ги определувал според административната припадност, тогаш би требало и нив да ги нарече „македонци“ (со мало „м“) бидејќи Солун се наоѓал во административната област (провинција) „Македонија“. Значи, Свети Павле воглавно етнички ги определувал луѓето, па во тој контекст јасно ги издвоил Македонците од Грците.
http://mn.mk/komentari/12164-SVETIOT-APOSTOL-PAVLE-SOSEMA-DOBRO-ZNAEL-DEKA-MAKEDONCITE-NE-SE-GRCI
- Член од
- 8 ноември 2008
- Мислења
- 2.172
- Поени од реакции
- 1.266
Тоа со споменувањето “Грци“ треба добро да се провери во најстарите запишани Библии. Може да е додаток уфрлен (или изменет) многу подоцна. Библијата е книга која што е најмногу менувана, ќе речете тоа се ситници, ама и не е така... Еве една ситница : во книгата Естира, во првото издание на македонски јазик на целото Свето Писмо (од 1991 год.) како втор човек во Персиското Царство се споменува Аман АмадатОВ - Македонец. Веќе во второто издание она АмадатОВ е променето во АмадатОУ а она “Македонец“ во “Вугеец“ (ај настрана тоа што она “Вугеец“ е всушност замаскирано “Егеец“, но останува фактот дека се интервенира во Светото Писмо (!) со нечесни намери...)
Затоа, дајте да го видиме ОРИГИНАЛОТ (најстарата оригинална верзија/запис на Светото Писмо) па после да судиме дали “Грци“ се споменуваат или не...
- Член од
- 19 јуни 2015
- Мислења
- 414
- Поени од реакции
- 623
Хмм вака....
Автохтони сме, 100%. Докази, очигледни се. Како прво словенската писменост почнала да се шири од Охрид - Македонија, а не од „зад карпатите“. Зашто тука и бил центарот од памтивек.
Лажните историчари се вадат со „факти“ дека не останало ништо, НИШТО од јазикот на античките Макеоднци, Илири, Тракијци. Божем, неколку „дивјачки“ племиња дошле и се МАФ напраиле. Манипулација на чисто со вистината. Како такви стари народи со богати култури одеднаш пред една орда да се предадат. Факт: истиот народ отсекогаш живеел тука, а кој и да дошол, пак е тој ист народ, преселбите се нормална работа, посебно ден денес кога баш за подобри услови за живот мигрираме.
Балканските Славјани се најчисти и најавтентични - на север се мешат со фински, германски, нордиски племиња. Автентичните Славјани се со кафени коси и кафени и зелени очи, сини поретко.
Името Славјани значи прославени, од Александар Македонски... Ова во една книга од венецијански писател од 1603 година го пишува.... Така бил наречен овој народ....
Враќајќи се наназад ќе видите колку нелогичности ни сервирале во историските книги...
Автохтони сме, 100%. Докази, очигледни се. Како прво словенската писменост почнала да се шири од Охрид - Македонија, а не од „зад карпатите“. Зашто тука и бил центарот од памтивек.
Лажните историчари се вадат со „факти“ дека не останало ништо, НИШТО од јазикот на античките Макеоднци, Илири, Тракијци. Божем, неколку „дивјачки“ племиња дошле и се МАФ напраиле. Манипулација на чисто со вистината. Како такви стари народи со богати култури одеднаш пред една орда да се предадат. Факт: истиот народ отсекогаш живеел тука, а кој и да дошол, пак е тој ист народ, преселбите се нормална работа, посебно ден денес кога баш за подобри услови за живот мигрираме.
Балканските Славјани се најчисти и најавтентични - на север се мешат со фински, германски, нордиски племиња. Автентичните Славјани се со кафени коси и кафени и зелени очи, сини поретко.
Името Славјани значи прославени, од Александар Македонски... Ова во една книга од венецијански писател од 1603 година го пишува.... Така бил наречен овој народ....
Враќајќи се наназад ќе видите колку нелогичности ни сервирале во историските книги...
- Член од
- 8 јануари 2012
- Мислења
- 10.288
- Поени од реакции
- 15.433
10 zanimljivih činjenica o najvećem vladaru Makedonije
Možda ste očekivali da će ovaj tekst govoriti o Aleksandru Velikom, ali uprkos tome što je taj vladar proslavljen širom planete zahvaljujući spektakularnom osvajanju Persije, govorimo o kralju Filipu II, bez kog Aleksandar Makedonski ne bi bio vladar sveta.
IZVOR: UTORAK, 27.09.2016. | 15:47
Foto: Jastrow / Wikimedia Commons
Predstavljamo vam 10 činjenica o ocu koji je ostao u senci svog sina:
10. Bio je talac u Tebi
Foto: Nefasdicere/Wikimedia
Oko 371. godine pre nove ere, Filipov stariji brat, kralj Aleksandar II, bio je primoran da potpiše mirovni sporazum sa Tebom, nakon što je izgubio rat u Tesaliji. Ključni uslov bio je da im preda svog tada 15-godišnjeg brata Filipa.
Ispostavilo se da je taj događaj bio zapravo vrlo povoljan za mladog princa, jer mu je ono što je naučio u Tebi kasnije pomoglo u njegovom vladanju. Trenirao je u tebanskoj vojsci (najmoćnijoj u to vreme), ali je izučavao i njihovu efikasnu administraciju koju su usvojili od Persijanaca. Odsedajući u kući prijatelja generala Epaminondasa dobio je uvid u njegove inovativne taktike i nove vojne formacije.
9. Nasledio je kraljevstvo u najgorem trenutku
Foto: Revizionist /Wikimedia
Nakon smrti oba starija brata 359. godine pre nove ere, Filip je seo na tron. Makedonija koju je nasledio bila je u haosu. Iliri su se spremali da napadnu sa zapada, Tračani sa istoka, a Atinjani s juga okupirali su makedonske rudnike i davali podršku Filipovim rivalima.
Novi kralj je reagovao munjevitom brzinom i donosio mudre odluke eliminišući sve pretnje. Podmitio je Tračane skupocenim poklonima i ustupio Amfipolj Atinjanima kako bi kupio vreme i dobro pripremio vojsku. Služeći se novim taktikama, suprotstavio se Ilirima i potpuno ih porazio u bici 358. godine.
8. Transformisao je vojsku Makedonije
Foto: Wikimedia
Najvažnija promena koju je Filip uveo odnosila se na vojsku. On je transformisao građansku miliciju u armiju dobro obučenih profesionalaca. Osnovni adut njegove vojske bile su falange, zbijene i zakošene formacije sačinjene od teško naoružanih vojnika. Svaki je nosio šest metara dugačko koplje, što im je davalo veliku prednost u bitkama. Za razliku od hoplita (teško naoružane pešadije), falange su bile izdeljene u jedinice, od kojih je svaka imala svog zapovednika, što je olakšavalo komunikaciju i manevrisanje u borbi.
7. Izgradio je Makedoniju po ugledu na Persiju
Foto: Wikimedia
Kao nepobediv kralj, Filip je uspostavio makedonsku dominaciju u Grčkoj. Međutim, glavna slabost njegove vladavine ležala je u nedostatku dobro strukturisane i stabilne države. Filip se često bavio svim mogućim državnim poslovima.
Zato je primenjujući znanje koje je kao mladić stekao u Tebi, odlučio da izgradi drugačiju Makedoniju po ugledu na Persiju. Umesto da direktno okupira i kontroliše osvojene gradove, on im je davao nezavisnost, a čelnici su direktno odgovarali njemu. Uspostavljajući ovakav oblik kontrole, Filip je koristio njihove resurse (poput rudnika zlata iz starog grada Kenide) a da pritom ne troši resurse na njihovu kontrolu.
6. U borbama je pretrpeo mnoge povrede
Foto: Gunnar Bach Pedersen / Wikimedia
Filip je voleo da predvodi vojsku. Lično je bio na čelu konjice i delio opasnost s kojom su se suočavali njegovi ljudi. To je bez sumnje inspirisalo njegove vojnike i dalo im prednost u teškim bitkama, ali je Filip plaćao visoku cenu. Pretrpeo je mnoge povrede koje su ga trajno izmenile.
U vreme kada je umro 336. godine pre nove ere, “uspomene” na bitke bile su vidljive na celom njegovom telu. Izgubio je desno oko tokom opsade Metonija 354. pre nove ere, kada ga je pogodila strela u oko. Hramao je na levu nogu zbog velike rane koju mu je zadalo tračko koplje u jednoj od njihovih brojnih bitaka. Polomio je ključnu kost, a jedna ruka mu je bila praktično neupotrebljiva.
5. Imao je sedam žena
Foto: Wikimedia
Mnogi znaju da je Henri VIII imao osam žena, ali je Filip Makedonski imao sedam i to istovremeno!
Audata, Fila od Elimeje, Nikesipolis iz Fere, Olimpija iz Epira (buduća majka Aleksandra Velikog), Filina iz Larise, Meda iz Odese i Kleopatra Euridika iz Makedonije bile su njegove supruge koje su u njegov život ušle ne zbog ljubavi, nego zbog čiste političke ambicije.
Najbolji primer je Aleksandrova majka Olimpija. Filip se njom oženio oko 357. godine kako bi obezbedio zapadnu granicu Makedonije. To se pokazalo kao mudar potez, jer je učvrstilo njegov savez sa Epirom i omogućilo mu da se koncentriše na zauzimanje atinskog grada Amfipolisa.
4. Svoju najvažniju bitku dobio je kod Heroneje
Kako je Filipova moć u Grčkoj rasla, atinski političar Demosten radio je na antimakedonskoj koaliciji sa Tebom koja je naposletku objavila rat Filipu. Kralj je okupio vojsku i krenuo u susret napadačima na jugu.
U blizini Heroneje 338. godine pre nove ere dve velike sile su se sudarile. Na desnom grčkom krilu bilo je 300 svetih tebanskih četa, a nasuprot njima jurišao je mladi princ Aleksandar sa svojom konjicom. Atinjani na levom krilu napali su prvi, ali je Filip svojoj vojsci na toj strani naredio da se povuku i ostave prazan prostor između dva krila Tebe i Atine. Onda je okružio njihovu vojsku i nakon što je stradalo više od polovine tebanskih vojnika, saveznici su pobegli sa bojnog polja i prepustili pobedu Makedoniji.
3. Grčku je kontrolisao kroz Korintski savez
Nakon pobede kod Heroneje nad dva najjača polisa, ideja da zauzme celu Grčku je sazrela. Filip je okupio predstavnike svih grčkih gradova u Korintu i obećao mir. Uslovi su bili da se gradovi-države udruže u Korintski savez pod Filipovom upravom.
Savez je vodilo veće u kom je svaki grad imao svog predstavnika, ali je Filip vukao sve konce. Kao vrhovni zapovednik, mogao je da upravlja armijama saveza i priprema ih za svoj glavni cilj – osvajanje Persije – koji nikad nije ostvario.
2. Iza njegovog ubistva možda je stajao Aleksandar
Filip je 338. pre nove ere hteo da se oženi Kleopatrom, ženom koja je pripadala visokom društvenom sloju u Makedoniji. Verovatno je želeo da dobije naslednika čiste makedonske krvi, što je otvorilo njegov sukob sa Aleksandrom, koji je želeo da bude jedini naslednik.
Tokom proslave venčanja, Filipa je nasmrt izbo mladi makedonski plemić Pausanija. Ubica je pokušao da pobegne, ali su ga uhvatili i ubili Aleksandrovi prijatelji. Pošto je i sam bio Aleksandrov prijatelj, neko vreme se sumnjalo da je princ naručio ubistvo, a onda ubio svog druga kako bi ga ućutkao. U svakom slučaju, Filipovu novu ženu/udovicu Kleopatru i njihovo dete ubrzo je ubila Aleksandrova majka.
1. Ne zna se gde se nalazi njegov grob
Foto: Sarah Murray/ Wikimedia
Arheolozi su se 1977. ponadali da su pronašli Filipovu grobnicu u Egejskoj Makedoniji u blizini Soluna. Međutim, kasnije se ispostavilo da je to grob iz 317. godine pre nove ere i da nikako nije mogao pripadati Filipu.
Nedavno je ispitivan još jedan grob u blizini Soluna, u kom je pronađen skelet 45-godišnjeg muškarca (odgovara Filipovim godinama u vreme smrti) zajedno sa ostacima žene i bebe, zbog čega je bilo vrlo verovatno da je reč o grobnici makedonskog vladara.
Međutim, drugi izveštaji ukazuju da je general Kasander kremirao Filipovo telo, tako da verovatno nikad nećemo sa sigurnošću znati gde počiva veliki makedonski kralj.
Izvor: Listverse.com
http://www.b92.net/zivot/vesti.php?yyyy=2016&mm=09&dd=27&nav_id=1181514
Možda ste očekivali da će ovaj tekst govoriti o Aleksandru Velikom, ali uprkos tome što je taj vladar proslavljen širom planete zahvaljujući spektakularnom osvajanju Persije, govorimo o kralju Filipu II, bez kog Aleksandar Makedonski ne bi bio vladar sveta.
IZVOR: UTORAK, 27.09.2016. | 15:47
Predstavljamo vam 10 činjenica o ocu koji je ostao u senci svog sina:
10. Bio je talac u Tebi
Foto: Nefasdicere/Wikimedia
Oko 371. godine pre nove ere, Filipov stariji brat, kralj Aleksandar II, bio je primoran da potpiše mirovni sporazum sa Tebom, nakon što je izgubio rat u Tesaliji. Ključni uslov bio je da im preda svog tada 15-godišnjeg brata Filipa.
Ispostavilo se da je taj događaj bio zapravo vrlo povoljan za mladog princa, jer mu je ono što je naučio u Tebi kasnije pomoglo u njegovom vladanju. Trenirao je u tebanskoj vojsci (najmoćnijoj u to vreme), ali je izučavao i njihovu efikasnu administraciju koju su usvojili od Persijanaca. Odsedajući u kući prijatelja generala Epaminondasa dobio je uvid u njegove inovativne taktike i nove vojne formacije.
9. Nasledio je kraljevstvo u najgorem trenutku
Foto: Revizionist /Wikimedia
Nakon smrti oba starija brata 359. godine pre nove ere, Filip je seo na tron. Makedonija koju je nasledio bila je u haosu. Iliri su se spremali da napadnu sa zapada, Tračani sa istoka, a Atinjani s juga okupirali su makedonske rudnike i davali podršku Filipovim rivalima.
Novi kralj je reagovao munjevitom brzinom i donosio mudre odluke eliminišući sve pretnje. Podmitio je Tračane skupocenim poklonima i ustupio Amfipolj Atinjanima kako bi kupio vreme i dobro pripremio vojsku. Služeći se novim taktikama, suprotstavio se Ilirima i potpuno ih porazio u bici 358. godine.
8. Transformisao je vojsku Makedonije
Foto: Wikimedia
Najvažnija promena koju je Filip uveo odnosila se na vojsku. On je transformisao građansku miliciju u armiju dobro obučenih profesionalaca. Osnovni adut njegove vojske bile su falange, zbijene i zakošene formacije sačinjene od teško naoružanih vojnika. Svaki je nosio šest metara dugačko koplje, što im je davalo veliku prednost u bitkama. Za razliku od hoplita (teško naoružane pešadije), falange su bile izdeljene u jedinice, od kojih je svaka imala svog zapovednika, što je olakšavalo komunikaciju i manevrisanje u borbi.
7. Izgradio je Makedoniju po ugledu na Persiju
Foto: Wikimedia
Kao nepobediv kralj, Filip je uspostavio makedonsku dominaciju u Grčkoj. Međutim, glavna slabost njegove vladavine ležala je u nedostatku dobro strukturisane i stabilne države. Filip se često bavio svim mogućim državnim poslovima.
Zato je primenjujući znanje koje je kao mladić stekao u Tebi, odlučio da izgradi drugačiju Makedoniju po ugledu na Persiju. Umesto da direktno okupira i kontroliše osvojene gradove, on im je davao nezavisnost, a čelnici su direktno odgovarali njemu. Uspostavljajući ovakav oblik kontrole, Filip je koristio njihove resurse (poput rudnika zlata iz starog grada Kenide) a da pritom ne troši resurse na njihovu kontrolu.
6. U borbama je pretrpeo mnoge povrede
Foto: Gunnar Bach Pedersen / Wikimedia
Filip je voleo da predvodi vojsku. Lično je bio na čelu konjice i delio opasnost s kojom su se suočavali njegovi ljudi. To je bez sumnje inspirisalo njegove vojnike i dalo im prednost u teškim bitkama, ali je Filip plaćao visoku cenu. Pretrpeo je mnoge povrede koje su ga trajno izmenile.
U vreme kada je umro 336. godine pre nove ere, “uspomene” na bitke bile su vidljive na celom njegovom telu. Izgubio je desno oko tokom opsade Metonija 354. pre nove ere, kada ga je pogodila strela u oko. Hramao je na levu nogu zbog velike rane koju mu je zadalo tračko koplje u jednoj od njihovih brojnih bitaka. Polomio je ključnu kost, a jedna ruka mu je bila praktično neupotrebljiva.
5. Imao je sedam žena
Foto: Wikimedia
Mnogi znaju da je Henri VIII imao osam žena, ali je Filip Makedonski imao sedam i to istovremeno!
Audata, Fila od Elimeje, Nikesipolis iz Fere, Olimpija iz Epira (buduća majka Aleksandra Velikog), Filina iz Larise, Meda iz Odese i Kleopatra Euridika iz Makedonije bile su njegove supruge koje su u njegov život ušle ne zbog ljubavi, nego zbog čiste političke ambicije.
Najbolji primer je Aleksandrova majka Olimpija. Filip se njom oženio oko 357. godine kako bi obezbedio zapadnu granicu Makedonije. To se pokazalo kao mudar potez, jer je učvrstilo njegov savez sa Epirom i omogućilo mu da se koncentriše na zauzimanje atinskog grada Amfipolisa.
4. Svoju najvažniju bitku dobio je kod Heroneje
Kako je Filipova moć u Grčkoj rasla, atinski političar Demosten radio je na antimakedonskoj koaliciji sa Tebom koja je naposletku objavila rat Filipu. Kralj je okupio vojsku i krenuo u susret napadačima na jugu.
U blizini Heroneje 338. godine pre nove ere dve velike sile su se sudarile. Na desnom grčkom krilu bilo je 300 svetih tebanskih četa, a nasuprot njima jurišao je mladi princ Aleksandar sa svojom konjicom. Atinjani na levom krilu napali su prvi, ali je Filip svojoj vojsci na toj strani naredio da se povuku i ostave prazan prostor između dva krila Tebe i Atine. Onda je okružio njihovu vojsku i nakon što je stradalo više od polovine tebanskih vojnika, saveznici su pobegli sa bojnog polja i prepustili pobedu Makedoniji.
3. Grčku je kontrolisao kroz Korintski savez
Nakon pobede kod Heroneje nad dva najjača polisa, ideja da zauzme celu Grčku je sazrela. Filip je okupio predstavnike svih grčkih gradova u Korintu i obećao mir. Uslovi su bili da se gradovi-države udruže u Korintski savez pod Filipovom upravom.
Savez je vodilo veće u kom je svaki grad imao svog predstavnika, ali je Filip vukao sve konce. Kao vrhovni zapovednik, mogao je da upravlja armijama saveza i priprema ih za svoj glavni cilj – osvajanje Persije – koji nikad nije ostvario.
2. Iza njegovog ubistva možda je stajao Aleksandar
Filip je 338. pre nove ere hteo da se oženi Kleopatrom, ženom koja je pripadala visokom društvenom sloju u Makedoniji. Verovatno je želeo da dobije naslednika čiste makedonske krvi, što je otvorilo njegov sukob sa Aleksandrom, koji je želeo da bude jedini naslednik.
Tokom proslave venčanja, Filipa je nasmrt izbo mladi makedonski plemić Pausanija. Ubica je pokušao da pobegne, ali su ga uhvatili i ubili Aleksandrovi prijatelji. Pošto je i sam bio Aleksandrov prijatelj, neko vreme se sumnjalo da je princ naručio ubistvo, a onda ubio svog druga kako bi ga ućutkao. U svakom slučaju, Filipovu novu ženu/udovicu Kleopatru i njihovo dete ubrzo je ubila Aleksandrova majka.
1. Ne zna se gde se nalazi njegov grob
Foto: Sarah Murray/ Wikimedia
Arheolozi su se 1977. ponadali da su pronašli Filipovu grobnicu u Egejskoj Makedoniji u blizini Soluna. Međutim, kasnije se ispostavilo da je to grob iz 317. godine pre nove ere i da nikako nije mogao pripadati Filipu.
Nedavno je ispitivan još jedan grob u blizini Soluna, u kom je pronađen skelet 45-godišnjeg muškarca (odgovara Filipovim godinama u vreme smrti) zajedno sa ostacima žene i bebe, zbog čega je bilo vrlo verovatno da je reč o grobnici makedonskog vladara.
Međutim, drugi izveštaji ukazuju da je general Kasander kremirao Filipovo telo, tako da verovatno nikad nećemo sa sigurnošću znati gde počiva veliki makedonski kralj.
Izvor: Listverse.com
http://www.b92.net/zivot/vesti.php?yyyy=2016&mm=09&dd=27&nav_id=1181514
- Член од
- 28 мај 2005
- Мислења
- 6.373
- Поени од реакции
- 177
10 zanimljivih činjenica o najvećem vladaru Makedonije
Možda ste očekivali da će ovaj tekst govoriti o Aleksandru Velikom, ali uprkos tome što je taj vladar proslavljen širom planete zahvaljujući spektakularnom osvajanju Persije, govorimo o kralju Filipu II, bez kog Aleksandar Makedonski ne bi bio vladar sveta.
IZVOR: UTORAK, 27.09.2016. | 15:47
Foto: Jastrow / Wikimedia Commons
Predstavljamo vam 10 činjenica o ocu koji je ostao u senci svog sina:
10. Bio je talac u Tebi
Foto: Nefasdicere/Wikimedia
Oko 371. godine pre nove ere, Filipov stariji brat, kralj Aleksandar II, bio je primoran da potpiše mirovni sporazum sa Tebom, nakon što je izgubio rat u Tesaliji. Ključni uslov bio je da im preda svog tada 15-godišnjeg brata Filipa.
Ispostavilo se da je taj događaj bio zapravo vrlo povoljan za mladog princa, jer mu je ono što je naučio u Tebi kasnije pomoglo u njegovom vladanju. Trenirao je u tebanskoj vojsci (najmoćnijoj u to vreme), ali je izučavao i njihovu efikasnu administraciju koju su usvojili od Persijanaca. Odsedajući u kući prijatelja generala Epaminondasa dobio je uvid u njegove inovativne taktike i nove vojne formacije.
9. Nasledio je kraljevstvo u najgorem trenutku
Foto: Revizionist /Wikimedia
Nakon smrti oba starija brata 359. godine pre nove ere, Filip je seo na tron. Makedonija koju je nasledio bila je u haosu. Iliri su se spremali da napadnu sa zapada, Tračani sa istoka, a Atinjani s juga okupirali su makedonske rudnike i davali podršku Filipovim rivalima.
Novi kralj je reagovao munjevitom brzinom i donosio mudre odluke eliminišući sve pretnje. Podmitio je Tračane skupocenim poklonima i ustupio Amfipolj Atinjanima kako bi kupio vreme i dobro pripremio vojsku. Služeći se novim taktikama, suprotstavio se Ilirima i potpuno ih porazio u bici 358. godine.
8. Transformisao je vojsku Makedonije
Foto: Wikimedia
Najvažnija promena koju je Filip uveo odnosila se na vojsku. On je transformisao građansku miliciju u armiju dobro obučenih profesionalaca. Osnovni adut njegove vojske bile su falange, zbijene i zakošene formacije sačinjene od teško naoružanih vojnika. Svaki je nosio šest metara dugačko koplje, što im je davalo veliku prednost u bitkama. Za razliku od hoplita (teško naoružane pešadije), falange su bile izdeljene u jedinice, od kojih je svaka imala svog zapovednika, što je olakšavalo komunikaciju i manevrisanje u borbi.
7. Izgradio je Makedoniju po ugledu na Persiju
Foto: Wikimedia
Kao nepobediv kralj, Filip je uspostavio makedonsku dominaciju u Grčkoj. Međutim, glavna slabost njegove vladavine ležala je u nedostatku dobro strukturisane i stabilne države. Filip se često bavio svim mogućim državnim poslovima.
Zato je primenjujući znanje koje je kao mladić stekao u Tebi, odlučio da izgradi drugačiju Makedoniju po ugledu na Persiju. Umesto da direktno okupira i kontroliše osvojene gradove, on im je davao nezavisnost, a čelnici su direktno odgovarali njemu. Uspostavljajući ovakav oblik kontrole, Filip je koristio njihove resurse (poput rudnika zlata iz starog grada Kenide) a da pritom ne troši resurse na njihovu kontrolu.
6. U borbama je pretrpeo mnoge povrede
Foto: Gunnar Bach Pedersen / Wikimedia
Filip je voleo da predvodi vojsku. Lično je bio na čelu konjice i delio opasnost s kojom su se suočavali njegovi ljudi. To je bez sumnje inspirisalo njegove vojnike i dalo im prednost u teškim bitkama, ali je Filip plaćao visoku cenu. Pretrpeo je mnoge povrede koje su ga trajno izmenile.
U vreme kada je umro 336. godine pre nove ere, “uspomene” na bitke bile su vidljive na celom njegovom telu. Izgubio je desno oko tokom opsade Metonija 354. pre nove ere, kada ga je pogodila strela u oko. Hramao je na levu nogu zbog velike rane koju mu je zadalo tračko koplje u jednoj od njihovih brojnih bitaka. Polomio je ključnu kost, a jedna ruka mu je bila praktično neupotrebljiva.
5. Imao je sedam žena
Foto: Wikimedia
Mnogi znaju da je Henri VIII imao osam žena, ali je Filip Makedonski imao sedam i to istovremeno!
Audata, Fila od Elimeje, Nikesipolis iz Fere, Olimpija iz Epira (buduća majka Aleksandra Velikog), Filina iz Larise, Meda iz Odese i Kleopatra Euridika iz Makedonije bile su njegove supruge koje su u njegov život ušle ne zbog ljubavi, nego zbog čiste političke ambicije.
Najbolji primer je Aleksandrova majka Olimpija. Filip se njom oženio oko 357. godine kako bi obezbedio zapadnu granicu Makedonije. To se pokazalo kao mudar potez, jer je učvrstilo njegov savez sa Epirom i omogućilo mu da se koncentriše na zauzimanje atinskog grada Amfipolisa.
4. Svoju najvažniju bitku dobio je kod Heroneje
Kako je Filipova moć u Grčkoj rasla, atinski političar Demosten radio je na antimakedonskoj koaliciji sa Tebom koja je naposletku objavila rat Filipu. Kralj je okupio vojsku i krenuo u susret napadačima na jugu.
U blizini Heroneje 338. godine pre nove ere dve velike sile su se sudarile. Na desnom grčkom krilu bilo je 300 svetih tebanskih četa, a nasuprot njima jurišao je mladi princ Aleksandar sa svojom konjicom. Atinjani na levom krilu napali su prvi, ali je Filip svojoj vojsci na toj strani naredio da se povuku i ostave prazan prostor između dva krila Tebe i Atine. Onda je okružio njihovu vojsku i nakon što je stradalo više od polovine tebanskih vojnika, saveznici su pobegli sa bojnog polja i prepustili pobedu Makedoniji.
3. Grčku je kontrolisao kroz Korintski savez
Nakon pobede kod Heroneje nad dva najjača polisa, ideja da zauzme celu Grčku je sazrela. Filip je okupio predstavnike svih grčkih gradova u Korintu i obećao mir. Uslovi su bili da se gradovi-države udruže u Korintski savez pod Filipovom upravom.
Savez je vodilo veće u kom je svaki grad imao svog predstavnika, ali je Filip vukao sve konce. Kao vrhovni zapovednik, mogao je da upravlja armijama saveza i priprema ih za svoj glavni cilj – osvajanje Persije – koji nikad nije ostvario.
2. Iza njegovog ubistva možda je stajao Aleksandar
Filip je 338. pre nove ere hteo da se oženi Kleopatrom, ženom koja je pripadala visokom društvenom sloju u Makedoniji. Verovatno je želeo da dobije naslednika čiste makedonske krvi, što je otvorilo njegov sukob sa Aleksandrom, koji je želeo da bude jedini naslednik.
Tokom proslave venčanja, Filipa je nasmrt izbo mladi makedonski plemić Pausanija. Ubica je pokušao da pobegne, ali su ga uhvatili i ubili Aleksandrovi prijatelji. Pošto je i sam bio Aleksandrov prijatelj, neko vreme se sumnjalo da je princ naručio ubistvo, a onda ubio svog druga kako bi ga ućutkao. U svakom slučaju, Filipovu novu ženu/udovicu Kleopatru i njihovo dete ubrzo je ubila Aleksandrova majka.
1. Ne zna se gde se nalazi njegov grob
Foto: Sarah Murray/ Wikimedia
Arheolozi su se 1977. ponadali da su pronašli Filipovu grobnicu u Egejskoj Makedoniji u blizini Soluna. Međutim, kasnije se ispostavilo da je to grob iz 317. godine pre nove ere i da nikako nije mogao pripadati Filipu.
Nedavno je ispitivan još jedan grob u blizini Soluna, u kom je pronađen skelet 45-godišnjeg muškarca (odgovara Filipovim godinama u vreme smrti) zajedno sa ostacima žene i bebe, zbog čega je bilo vrlo verovatno da je reč o grobnici makedonskog vladara.
Međutim, drugi izveštaji ukazuju da je general Kasander kremirao Filipovo telo, tako da verovatno nikad nećemo sa sigurnošću znati gde počiva veliki makedonski kralj.
Izvor: Listverse.com
http://www.b92.net/zivot/vesti.php?yyyy=2016&mm=09&dd=27&nav_id=1181514
Germanski prevod: http://mein-makedonien.blogspot.com/2016/09/10-fakten-uber-makedoniens-groten.html
- Член од
- 8 јануари 2012
- Мислења
- 10.288
- Поени од реакции
- 15.433
ОСМАНЛИСКИТЕ АРХИВИ ДОКАЖАА: Македонија никогаш не била грчка!
January 7, 2017 / By
USER RATING
5
Архивите на Турција како наследничката на Отоманската Империја располагаат со преголема документација за историската вистина и за Македонија и за Грција. Кај нас тие датотеки речиси воопшто и не се истражуваат. Не располагавме ниту создававме кадар кој знае турски, воопшто пак да чита турски со арапско писмо, пред воведувањето на латиницата.
Во 1993 година помошникот началник на Генералштаб на Турција, генерал Кармај Башканлиги заедно со генералот Ердоган Ознал во Анкара ја издадоа книгата под наслов “Македонија не е грчка“.
Во оваа книга на 81 страници авторите претставуваат дел од османлиските архиви за границите на Македонија во рамките на Отоманската империја, табеларни прикази за бројот на жителите, територијата како и пописот на населението од 1904 година за тоа кои народи живеаат во Македонија и колкав е бројот на жителите пооделно за секој од нив.
Авторите на книгата “Македонија не е грчка“ зборуваат и за геноцидот врз Македонците од 1913-1918 година, кој го сметаат за многу поголем од голготата во 1948 година во Егејскиот дел на Македонија, под Грција.
Според турските архиви, турскиот Генералштаб располага со фрапантни податоци за масовен егзодус на Македонците од Егејскиот дел на Македонија, присилно протерани во Бугарија.
Протерани Македонци од Егејскиот дел на Македонија по населени места: Кукуш 18.989, Серес 11.404, Зрнево 11.223, Демир Хисар 10.576, Сланик 7.285, Вардарски долен дел 7.257, Герман 5.195, Драма 4.233, Кесри 3.577, Селаник 1.782, Лерин 1.676, Лагадин 1.581, Зенес 1.442, Меглен 1.233, Воден 449, Кавала 381, Нигри 326, Бер 114, Ѓунеи 285 итн.
Според податоци, само во периодот од 1913 до 1928 година од Македонија биле присилно раселени 86.582 Македонци во Бугарија, а на нивните огништа доселени Египќани, Евреи и Власи. По ова може слободно да се каже дека Македонците го имале во овој временски период доживеано првиот егзодус. Во нивното протерување била применета сила, а околу 8.000 Македонци биле стрелани затоа што се спротиставиле на прогонството.
Според турските архиви Македонија во периодот од 1513 година па се’ до 1928 година се простирала на територија од 69.000 км2 или поточно 34.000 км2 Егејскиот дел на Македонија, 27.000 км2 Вардарскиот дел и 8.000 км2 Пиринскиот дел на Македонија.
January 7, 2017 / By
USER RATING
5
Архивите на Турција како наследничката на Отоманската Империја располагаат со преголема документација за историската вистина и за Македонија и за Грција. Кај нас тие датотеки речиси воопшто и не се истражуваат. Не располагавме ниту создававме кадар кој знае турски, воопшто пак да чита турски со арапско писмо, пред воведувањето на латиницата.
Во 1993 година помошникот началник на Генералштаб на Турција, генерал Кармај Башканлиги заедно со генералот Ердоган Ознал во Анкара ја издадоа книгата под наслов “Македонија не е грчка“.
Во оваа книга на 81 страници авторите претставуваат дел од османлиските архиви за границите на Македонија во рамките на Отоманската империја, табеларни прикази за бројот на жителите, територијата како и пописот на населението од 1904 година за тоа кои народи живеаат во Македонија и колкав е бројот на жителите пооделно за секој од нив.
Авторите на книгата “Македонија не е грчка“ зборуваат и за геноцидот врз Македонците од 1913-1918 година, кој го сметаат за многу поголем од голготата во 1948 година во Егејскиот дел на Македонија, под Грција.
Според турските архиви, турскиот Генералштаб располага со фрапантни податоци за масовен егзодус на Македонците од Егејскиот дел на Македонија, присилно протерани во Бугарија.
Протерани Македонци од Егејскиот дел на Македонија по населени места: Кукуш 18.989, Серес 11.404, Зрнево 11.223, Демир Хисар 10.576, Сланик 7.285, Вардарски долен дел 7.257, Герман 5.195, Драма 4.233, Кесри 3.577, Селаник 1.782, Лерин 1.676, Лагадин 1.581, Зенес 1.442, Меглен 1.233, Воден 449, Кавала 381, Нигри 326, Бер 114, Ѓунеи 285 итн.
Според податоци, само во периодот од 1913 до 1928 година од Македонија биле присилно раселени 86.582 Македонци во Бугарија, а на нивните огништа доселени Египќани, Евреи и Власи. По ова може слободно да се каже дека Македонците го имале во овој временски период доживеано првиот егзодус. Во нивното протерување била применета сила, а околу 8.000 Македонци биле стрелани затоа што се спротиставиле на прогонството.
Според турските архиви Македонија во периодот од 1513 година па се’ до 1928 година се простирала на територија од 69.000 км2 или поточно 34.000 км2 Егејскиот дел на Македонија, 27.000 км2 Вардарскиот дел и 8.000 км2 Пиринскиот дел на Македонија.
Казаки
Атаманот - Army of Christ
- Член од
- 2 септември 2011
- Мислења
- 1.526
- Поени од реакции
- 1.969
Македонка од Албанија: Песна за Александар Македонски, пеена во Бобоштица, Корчанско
Песна за Александар Македонски, пеена во Бобоштица, Корчанско, на корчански дијалект, кој ја опфаќа крајната југозападна граница на македонскиот јазик. Песната е запишана од Елпи Манчо.
“Кога беше болен Александар
пита да пие една чеша вода
македонска и рече,
да го чу све империјата аманет
оставам, шо гробот мој е Македонија
Европо разбуди се, отвори книгата
бјела таму се пиши имјето Македонија
ние не сме Грци, Срби и Бугари”
Песна за Александар Македонски, пеена во Бобоштица, Корчанско, на корчански дијалект, кој ја опфаќа крајната југозападна граница на македонскиот јазик. Песната е запишана од Елпи Манчо.
“Кога беше болен Александар
пита да пие една чеша вода
македонска и рече,
да го чу све империјата аманет
оставам, шо гробот мој е Македонија
Европо разбуди се, отвори книгата
бјела таму се пиши имјето Македонија
ние не сме Грци, Срби и Бугари”
Македонеро
Домаќин
- Член од
- 15 декември 2008
- Мислења
- 3.491
- Поени од реакции
- 1.872
Црква Св.Тројца во Босилеград од 1834 год.На камбана исцртано сонце од Кутлеш со натпис Македониа и потпис на мајстор Г.Д. Алексов од село Г.Броди Серско
1:19мин.
https://m.youtube.com/watch?v=qUh4nWhpWgU
https://m.vk.com/photo-179083545_457239945?list=wall-179083545_656#comments
1:19мин.
https://m.youtube.com/watch?v=qUh4nWhpWgU
https://m.vk.com/photo-179083545_457239945?list=wall-179083545_656#comments
Последно уредено:
Македонеро
Домаќин
- Член од
- 15 декември 2008
- Мислења
- 3.491
- Поени од реакции
- 1.872
Македонеро
Домаќин
- Член од
- 15 декември 2008
- Мислења
- 3.491
- Поени од реакции
- 1.872
Македонеро
Домаќин
- Член од
- 15 декември 2008
- Мислења
- 3.491
- Поени од реакции
- 1.872
ВО ЦРКВА ВО РУСИЈА: На фрескопис четирите светски кралства – Вавилонското, Персиското, Македонското и Римското
ВО ЦРКВА ВО РУСИЈА: На фрескопис четирите светски кралства – Вавилонското, Персиското, Македонското и Римското
denesen.mk
Македонеро
Домаќин
- Член од
- 15 декември 2008
- Мислења
- 3.491
- Поени од реакции
- 1.872
Извадок од книгата на полскиот автор Бартоломеј Папроцки, од 1599 година
Извадок и превод од латински на руски