Баш размислував денес за нив, и за Бора ко човек, и оп ново мислење од нигде никаде во темава. Размислував околу тоа како пораснав со нивните песни и сум ги слушал буквално сите песни, и од секоја знам во најмала рака рефрен или барем да познаам мелодијата кога ќе почне. Но, тогаш се радував и восхитував на песни како "немој да идеш мојом улицом", "амстердам" итн... Сега како созреав, ми задржуваат внимание песни како "Равнодушан према плачи", баш неколку пати се навратив на секој стих од песната, како си позрел со други очи гледаш на работите, и други теми те интересираат. Патем чисто ремек дело од песна гореспоменатата.